20 χρόνια Lord Of The Rings: Τι πρέπει να ξέρετε για την επική τριλογία που άλλαξε για πάντα το σινεμά

Όταν ο κόσμος δεν σχημάτιζε ακόμα ουρές για να δει το Avengers, όταν ο Harry Potter δεν είχε στιγματίσει ακόμη μία ολόκληρη γενιά, και όταν το Game of Thrones δεν είχε ακόμα σαρώσει τα νούμερα τηλεθέασης, είχαμε το Lord of the Rings, την επική τριλογία που χάραξε τον δρόμο, ανατρέποντας όλα τα -ως τότε- δεδομένα.

Σε μία εποχή που ο κινηματογράφος δεν εκτιμούσε τη φαντασία και η πειστική μεταφορά της στη μεγάλη οθόνη θεωρούταν απίθανη, ο Peter Jackson κατάφερε να αλλάξει για πάντα τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπιζόταν το είδος. Έδειξε στους θεατές έναν νέο κόσμο, που ζωντάνευε με λεπτομέρεια και ακρίβεια μπροστά στα μάτια τους, δίνοντας σάρκα και οστά σε πλάσματα που ο άνθρωπος δεν είχε ξαναδεί. Η ταινία, φυσικά, έσπασε ταμεία, προτάθηκε για 13 Όσκαρ και κατάφερε να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία του κινηματογράφου.

Οι Beatles ως χαρακτήρες του Lord of the Rings

Πριν ο Peter Jackson αναλάβει την κινηματογραφική μεταφορά της επικής τριλογίας και δημιουργήσει ένα από τα πιο αγαπημένα σύμπαντα της μεγάλης οθόνης, μία άλλη «παρέα», πίσω στα 60s, είχε προσπαθήσει να αναλάβει το εγχείρημα.

Ο λόγος για τους Beatles, οι οποίοι, εντυπωσιασμένοι από τη φανταστική περιπέτεια του Tolkien, είχαν προχωρήσει προς ορισμένες κρούσεις, ώστε να πετύχουν τη μεταφορά της στη μεγάλη οθόνη. Είχαν, μάλιστα, διαλέξει και τους ρόλους που θα ενσάρκωναν. Ο Paul McCartney ως Φρόντο με τους Ringo Starr και George Harrison δίπλα του, στους ρόλους του Σαμ και του Γκάνταλφ αντίστοιχα, και τέλος, ο John Lennon στον ρόλο του Γκόλουμ.

Παράλληλα, προσέγγισαν τον Stanley Kubrick για να αναλάβει τη σκηνοθεσία της ταινίας. Εκείνος, ωστόσο, απέρριψε την πρόταση για την ταινία του, «2001: A Space Odyssey», και έτσι η σκέψη του συγκροτήματος δεν προχώρησε ποτέ. Λέγεται, μάλιστα, πως σε αυτό συνέβαλε καθοριστικά και η αρνητική αντιμετώπιση του ίδιου του Tolkien, ο οποίος δεν ήταν ιδιαίτερα θερμός απέναντι σε μία ενδεχόμενη συνεργασία με το συγκρότημα.

Ο Peter Jackson και η Liv Tyler σε backstage της ταινίας

Χρόνια αργότερα, ο Jackson, μαζί με τη σεναριογράφο και παραγωγό Fran Walsh, αποφάσισαν να προτείνουν τη δημιουργία της ταινίας σε διάφορα στούντιο. Η αρχική τους πρόταση, ωστόσο, αφορούσε ένα σενάριο προσαρμοσμένο για δύο ταινίες, πιστεύοντας πως κανένα στούντιο δεν θα ενέκρινε την πρόταση των τριών ταινιών.

Υπό αυτά τα δεδομένα ενδιαφέρθηκε και η Miramax, η οποία, ωστόσο, ζήτησε στη συνέχεια από τον Jackson να προχωρήσει σε περεταίρω περικοπή του σεναρίου, ώστε να προκύψει εν τέλει μόνο μία ταινία. Μη συμφωνώντας με αυτή την εξέλιξη, ο σκηνοθέτης έκανε μία τελευταία προσπάθεια, η οποία και απέδωσε, με την παραγωγή της ταινίας να καταλήγει στη New Line, η οποία, μάλιστα, πρότεινε να προχωρήσουν σε μετατροπή του σεναρίου, με σκοπό τη δημιουργία μίας κινηματογραφικής τριλογίας.

Λέγεται ότι ο David Bowie ήταν πολύ κοντά στο να “κλείσει” τον ρόλο του Έλροντ στο Lord Of The Rings

Πριν ο Viggo Mortensen καταγραφεί στο μυαλό μας ως ο ένας και μοναδικός Άραγκορν, άλλοι ηθοποιοί βρίσκονταν σε σειρά προτεραιότητας για τον ρόλο. Μεταξύ τους ο Nicolas Cage και ο Daniel Day-Lewis. Και οι δύο, ωστόσο, αρνήθηκαν να συμμετέχουν στην ταινία. Ούτε ο Mortensen, όμως, έτρεφε ιδιαίτερο ενδιαφέρον προς τον συγκεκριμένο ρόλο. Η στάση του άλλαξε όταν ο γιός του, Henry, μεγάλος φαν του Tolkien, τον παρακάλεσε να δεχτεί.

Σε αντίθεση με τον Mortensen, ο Christopher Lee ήθελε εξ αρχής να συμμετέχει στο εν λόγω εγχείρημα. Όντας, μάλιστα, το μόνο μέλος της ταινίας που είχε συναντήσει τον Tolkien, αναφέρει πως ο δεύτερος του «είχε δώσει την ευχή του» να υποδυθεί τον Γκάνταλφ σε οποιαδήποτε πιθανή κινηματογραφική μεταφορά της τριλογίας. Στο δοκιμαστικό του, όμως, παραπέμφθηκε στον ρόλο του Σάρουμαν, καθώς θεωρήθηκε πολύ μεγάλος για τον Γκρι Μάγο. O ίδιος, τελικά, συμφώνησε πως ο Ian McKellen ήταν καταλληλότερος για τον ρόλο.

Από casting πέρασε και ο David Bowie. Ο ροκ σταρ πιστεύεται, αν και δεν έχει εξακριβωθεί πλήρως, πως ενδιαφερόταν για τον ρόλο του Έλροντ, του βασιλιά των ξωτικών. Ωστόσο, ο Dominic Monaghan, που βλέπουμε στις ταινίες στον ρόλο του Μέρι, τον συνδέει και με τον χαρακτήρα του Γκάνταλφ.

Όσον αφορά τον Ian Holm, που υποδύθηκε στον Μπίλμπο Μπάγκινς, η σύνδεσή του με τον κόσμο του Lord of the Rings ξεπερνάει τα όρια της ταινίας και πηγαίνει πίσω στο 1981, όπου και χάριζε τη φωνή του στον Φρόντο, στην ραδιοφωνική μεταφορά του βιβλίου του Tolkien από το BBC.

The Path of the Deads

Όσο παράξενο και αν ακούγεται, τα τελευταία γυρίσματα της τριλογίας ολοκληρώθηκαν σχεδόν έναν μήνα μετά από την προβολή της τελευταίας ταινίας, Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά και 3 εβδομάδες μετά τα Όσκαρ του 2004. Πρόκειται για μία σκηνή από τα Μονοπάτια των Νεκρών, η οποία προστέθηκε στο extended version. Ο Jackson, μάλιστα, βρήκε αρκετά αστείο το να εξακολουθεί να γυρίζει μία ταινία η οποία είχε ήδη κερδίσει 11 Όσκαρ.

Lord Of The Rings: η ταινία που έγραψε ιστορία ανοίγοντας τον δρόμο των κινηματογραφικών sagas γίνεται 20 χρονών

Μετά τη λήξη των γυρισμάτων, 8 από τα 9 μέλη της αρχικής “συντροφιάς” (οι Elijah Wood, Sean Astin, Bill Boyd, Viggo Mortensen, Dominic Monaghan, Ian McKellen, Orlando Bloom και Sean Bean) έκαναν ένα τατουάζ με τον αριθμό 9 στη γλώσσα των ξωτικών, για να τους θυμίζει τη “μεγάλη τους περιπέτεια στη Μέση Γη”.

Ο μόνος που δεν συμμετείχε σε αυτό ήταν ο John Rhys Davies, ο αγαπημένος νάνος της παρέας -Γκίμλι. Στη θέση του, το τατουάζ έκανε ο ντουμπλέρ του στην ταινία. “Το τατουάζ είχε σχεδιαστεί, αλλά είμαι επαγγελματίας ηθοποιός, όταν υπάρχει κάτι επικίνδυνο ή κάτι που περιλαμβάνει αίμα, στέλνω τον ντουμπλέρ μου να το κάνει” είχε δηλώσει χιουμοριστικά ο ίδιος.

Πράγματι, όπως προαναφέρθηκε, αν το Lord of the Rings δεν είχε κάνει την αρχή, πιθανότατα να μην είχαμε γνωρίσει κανένα από τα κινηματογραφικά σύμπαντα του 21ου αιώνα. Όχι μόνο νοηματοδότησε εκ νέου το είδος των ταινιών φαντασίας στο μυαλό του κοινού, αλλά και εισήγαγε, τεχνικά και τεχνολογικά, καινοτομίες που κατέστησαν δυνατή την αληθοφανή αναπαράσταση όλων όσων οι δημιουργοί είχαν στο μυαλό τους, αποδεικνύοντας πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Καινοτομίες που αργότερα χρησιμοποιήθηκαν και εξελίχθηκαν για να έχουμε σήμερα ταινίες, όπως τα Harry Potter, ή και ολόκληρα σύμπαντα, σαν το MCU.

Η αλήθεια είναι, όμως, πως όσες ταινίες και αν δημιουργηθούν και όσοι φανταστικοί κόσμοι καν περάσουν μπροστά από τα μάτια μας, ο μαγικός κόσμος του Lord of the Rings θα είναι πάντα στην καρδιά μας ως η πρώτη μας κινηματογραφική μαγική περιπέτεια, το πρώτο μας ταξίδι στη Μέση Γη.

Και παρά τα είκοσι χρόνια που μας χωρίζουν από αυτό, πάντα θα αναζητάμε να επιστρέψουμε πίσω, να περιπλανηθούμε από το Σάιρ ως τo Ρόχαν, από το Ρίβεντελ ως τo Φαράγγι του Χελμ και από τη Μίνας Τίριθ, πέρα από τη θάλασσα στο Βάλινορ και τους Αθάνατους Τόπους. Έτσι κι αλλιώς, όπως λέει και ο Μπίλμπο Μπάγκινς, not all those who wander are lost…