Ο Τεχνοχώρος Εργοτάξιον παρουσιάζει από 8 Ιανουαρίου για πρώτη φορά το έργο του Θανάση Τριαρίδη Surriento – Ο Κόσμος Ξανά σε σκηνοθεσία Έφης Μεράβογλου.
Υπόθεση του έργου
Δυστοπικός κόσμος, σε συνθήκες περιβαλλοντικής καταστροφής και κατακλυσμικής πτώσης της κοινωνίας. Χρόνια πριν η ανθρωπότητα ετοιμαζόταν γι’ αυτή την καταστροφή και γνώριζε ότι το μέλλον θα είναι δυσοίωνο. Όλες οι έρευνες και τα πειράματα γίνονται για την μακροζωία του ανθρώπου και για τον πλήρη έλεγχο του εγκεφάλου.
Στο σήμερα οι άνθρωποι ζουν περισσότερο στη Hyperlife, την παραπραγματικότητα και λιγότερο στην Trashworld, την πραγματική ζωή.
Το «Beyond be you» είναι ένα πρωτοποριακό project, είναι η τελευταία λέξη της παραπραγματικότητας με την οποία συνδέεσαι και όλα γίνονται δυνατά. Γίνεσαι όποιος θέλεις, όπου θέλεις!
Συμμετέχεις σε ένα θεματικό ταξίδι εναλλακτικής πραγματικότητας με συγκεκριμένους κανόνες και περιορισμούς.
Οι άνθρωποι του μέλλοντος μπορούν να αποδράσουν απ’ την δυστοπική πραγματικότητα και να μεταφέρονται σε μία παραπραγματικότητα όπως την φαντάζονται και την επιθυμούν…
Ένα ζευγάρι βιώνει τον έρωτα του από την αρχή, με άλλους όρους, σε μια άλλη ζωή. Έχουν δύο ώρες για να ανατρέψουν το παρελθόν τους.
Μια δυνατή ιστορία αγάπης, δύο άνθρωποι που ερωτεύονται ξανά και ξανά κάθε φορά που γνωρίζονται, που προσπαθούν να διορθώνουν κάθε φορά τα λάθη τους, που αγωνίζονται να μείνουν μαζί.
Εφη Μεράβολγου σκηνοθέτης
Το Surriento είναι ένα θεματικό ταξίδι ανάμεσα σε δυο κόσμους. Στην Τrashworld και στην Hyperlife. Διαβάζοντας το έργο του Θανάση Τριαρίδη ένιωσα ότι πλησιάζουμε σε αυτή την δυστοπική κοινωνία και είμαστε πολύ κοντά στο χτίσιμο μιας άλλης ζωής που θα μπορούμε να γινόμαστε όποιοι θέλουμε , να ταξιδεύουμε σε στιγμές του παρελθόντος και όλα αυτά με το μυαλό μας. Με ενδιαφέρουν πάρα πολύ τα έργα που ερευνούν τον άνθρωπο και την εξέλιξη του. Με απασχολεί η έννοια του χωροχρόνου και πως οι άνθρωποι την αντιλαμβάνονται. Ο έρωτας όσες μορφές και να αλλάξει δεν παύει να τον αποζητάμε και να είναι η κινητήριος δύναμη της ύπαρξης μας. Εδώ και χρόνια μέσα από τα βιβλία και τις ταινίες που βλέπουμε , ερχόμαστε όλο και πιο κοντά με ένα μέλλον αρκετά δυστοπικό, που το παρόν φαντάζει ονειρικό.
Η τεχνολογία ενάντια στον άνθρωποΗ τεχνολογία τείνει να αντικαταστήσει τελείως τον άνθρωπο , αν αναλογιστούμε ότι το 1980 ξεκίνησε η επανάσταση των προσωπικών υπολογιστών. Σε ένα διάστημα 40 χρόνων έχουμε καταφέρει να αντιληφθούμε τις δυνατότητες της τεχνολογίας, να τις χειριζόμαστε με ευκολία και να αναζητάμε συνέχεια το επόμενο τεχνολογικό επίτευγμα. Μια Αμερικάνικη έρευνα που είχα διαβάσει πριν λίγα χρόνια έλεγε ότι ένας άνθρωπος για να ανακαλύψει και να αντιληφθεί πως λειτουργεί η τεχνολογία ήθελε 20 χρόνια.
Στο σήμερα τα 20 χρόνια γίνανε 20 λεπτά. Μόνο τόσα χρειαζόμαστε για να καταλάβουμε πως λειτουργεί ένα τεχνολογικό μέσο. Θεωρώ ότι βρισκόμαστε σε μια μετάβαση , στην μεταβιομηχανική εποχή και χαίρομαι που έχουμε την δυνατότητα εμείς οι καλλιτέχνες να μιλάμε μέσα από τα έργα μας , να προβλέπουμε τα μελλούμενα αλλά και να διεγείρουμε την φαντασία των θεατών .
Ο Erich Fromm είχε γράψει κάποτε στο βιβλίο του το ‘’Δόγμα του Χριστού’’ …‘’ Ο κίνδυνος στο παρελθόν ήταν μήπως οι άνθρωποι γίνουν δούλοι. Ο κίνδυνος στο μέλλον θα είναι μήπως οι άνθρωποι γίνουν ρομπότ’’. Ο Θανάσης Τριαρίδης με το Surriento συνδυάζει την επιστήμη και την αγάπη. Καρδιά και μυαλό γίνονται ένα με απώτερο σκοπό την συμπαντική ένωση.
Σημείωμα συγγραφέα“Να, λοιπόν, που ήρθε η ώρα το πιο σύνθετο (και, ενδεχομένως, το πιο προσωπικό) από τα έργα μου να παρασταθεί στην σκηνή… Το Surriento- Ο Κόσμος Ξανά είναι μια ιστορία όπου προσπάθησα να βάλω όλα εκείνα που τόσο πολύ με μάγεψαν (και ακόμη με μαγεύουν) στις μελλοντολογικές αφηγήσεις του New Age: Την διασάλευση της χρονικής συνέχειας, την λούπα μέσα στις παράλληλες πραγματικότητες, την υποψία της Αιώνιας Επιστροφής και της ανάστασης των νεκρών – την απελπισμένη επαναδιαπραγμάτευση της δεύτερης ευκαιρίας. Με άλλα λόγια: μια τετελεσμένη τραγική ιστορία αγάπης που ζητάει να σχηματιστεί ξανά, με άλλους όρους, στο μέλλον.
Είμαστε η αγάπη που ρουφήχτηκε στον χρόνο. Μακάρι να μπορούμε να σώσουμε μέσα στην μνήμη κάτι από αυτή την αγάπη”.
Θανάσης Τριαρίδης, τέλη του 2021
