Περιμένεις στη στάση το λεωφορείο που θα σε πάει στη δουλειά και καθώς κοιτάς ένα post-it με στίχους στην στάση, αρχίζεις να τραγουδάς Χαρούλα -«Εγώ στα νιάτα μου ξημέρωνα Ελλάδα Ευρώπη Αμερικήηη, Ό,τι αγαπούσα το αποθεώνα αρκεί να ήσουνα εκεί». Και ξαφνικά η διάθεσή σου αλλάζει…
Φτάνεις στο γραφείο και ο συνάδελφός σου τραγουδάει Ελεωνόρα Ζουγανέλη«Κόψε και μοίρασε στα δύοοο, πάντα η αγάπη θέλει δύοοο». Σε κοιτάει σαν ερωτευμένος και σου λέει «είδα τους στίχους του αγαπημένου μου τραγουδιού γραμμένους χειρόγραφα σ’ ένα post- it στη στάση που περίμενα και μου κόλλησε το τραγούδι».
Σε παίρνει τηλέφωνο η κολλητή σου και σου λέει:«Πωπω, έχω χαρεί τώρα γιατί την ώρα που οδηγούσα και ήμουν σταματημένη στην κίνηση είδα επάνω σ’ ένα λεωφορείο τους στίχους από την Γιορτή του Αγγελάκα που είχα καιρό να ακούσω και το τραγουδούσα μόνη μου «Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή».
Πηγαίνεις για ψώνια στο σούπερ μαρκετ και περνώντας από μία στάση λεωφορείων ακούς μία παρέα να τραγουδάει τον «Φάρο» του Κωστή Μαραβέγια- «Αγάπα με όσο μπορείς να παίρνω δύναμη, να σ’ αγαπώ και εγώ να παίρνω θάρρος…»- και το τραγούδισμά τους να ακούγεται σ’ όλη τη γειτονιά.
Είσαι στο αυτοκίνητο με την παλιοπαρέα για βραδυνή έξοδο και βλέπετε το μπροστινό λεωφορείο με στίχους από το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου «κεινο που με τρώει, κείνο που με σώζει είναι που ονειρεύομαι σαν τον Καραγκιόζη» και το τραγουδάτε με ανοιχτά παράθυρα, όλοι μαζί, σαν να μην υπάρχει αύριο…
- Είναι κάποιος ρομαντικός;
- Είναι κάποιος ερωτευμένος;
- Είναι κάποιος που η μουσική του φτιάχνει τη διάθεση;
- Είναι ένας άνθρωπος, μία ομάδα ή ένα ραδιόφωνο;
Μπορεί να μην ξέρεις ποιος είναι, αλλά αυτό που σίγουρα ξέρεις είναι ότι σε έχει γεμίσει από θετικά συναισθήματα και ότι είναι «εντέχνως… διαφορετικός».
Extra ιδέα: Αν οι στίχοι που είδατε στο δρόμο, δημιούργησαν και σε σάς κάποια συναισθήματα, εκφράστε το! Φωτογραφήστε τους στίχους στις στάσεις και στα λεωφορεία, ανεβάστε τους στα socialmedia με hashtag #EntexnwsDiaforetikos.
