Το έργο γράφτηκε στα Γαλλικά το 1457, από ανώνυμο συγγραφέα. Η επιρροή που άσκησε στο λαϊκό θέατρο της Ευρώπης ήταν τόσο μεγάλη, που δίκαια θεωρείται η «μητέρα» της νεότερης κωμωδίας.
Παρουσιαζόταν συχνά από τις περιοδεύουσες συντεχνίες, σε διάφορες εκδοχές και με ποικίλες παραλλαγές των «κατορθωμάτων» του απατεώνα δικολάβου («Ο Pathelin βασιλιάς», «Ο Pathelin υπουργός, «Ο Pathelin στην κόλαση» κ.λπ.).
Σε πρώτο επίπεδο, οι ξεκαρδιστικές σκηνές εναλλάσσονται με καταιγιστική ταχύτητα και θαυμαστή ακρίβεια, συνθέτοντας ένα εκρηκτικό γαϊτανάκι, απατεωνιάς και υποκρισίας. Αρκετές από αυτές τις σκηνές τροφοδότησαν δρώμενα της Comediadel’ arte και του (αρκετά μεταγενέστερου) Goldoni.
Σε δεύτερο επίπεδο όμως η κωμωδία, αναδεικνύει και σατιρίζει την ανοησία και την απληστία της μικροαστικής τάξης, την «ελαστικότητα» του ήθους των δικαστικών λειτουργών και την ανεπάρκεια της δικαιοσύνης, που αδυνατεί να προστατέψει τον πολίτη που… δεν έχει μπάρμπα στη Κορώνη, από τις «ορέξεις» κάθε απατεώνα, που μπορεί να χειρίζεται κατά το δοκούν τις αδυναμίες και τα κενά του νόμου. Σε αρκετά σημεία της παράστασης, το κοινό θα ενθαρρύνεται να πάρει ενεργό μέρος στην εξέλιξή της, κρίνοντας τη συμπεριφορά και τις πράξεις των ηρώων.
Στη διάρκεια των αλλαγών των χώρων της δράσης, interludes θα τους προκαλούν σε χαρούμενες ταραντέλες και κεράσματα, έτσι όπως γινόταν στις παραστάσεις του δρόμου, την Αναγέννηση.
