δεν εμφανίστηκε σε μια στιγμή ως τομή στη ζωή μου. Αντίθετα ήταν πάντα εκεί, με συνοδεύει πίσω σε ολόκληρο παρελθόν μου.
Η τέχνη είναι μοναδικά συμπεριληπτική.Σαν χωροχρόνος που αναπτύσσεται και προχωράει παράλληλα με την υπόλοιπη ζωή. Όλα όσα συμβαίνουν την τροφοδοτούν, την κατευθύνουν. Μια τυχαία συνάντηση η ένα μοιραίο πάθος, τα πάντα με καθορίζουν.
Όμως δεν μπορώ να τα διαχωρίσω. Είναι σαν να μου ζητάτε να διαλέξω ανάμεσα στα χέρια και στα πόδια μου. Είναι τα μέλη μου, τα συστατικά μου, αν κάτι φύγει ή αλλάξει η αναλογία δεν θα είμαι πια εγώ.
Γι’ αυτό και δεν πήρα ποτέ το πτυχίο μου από τη Νομική… Εγώ η ίδια δεν το άντεξα.
Το ντεμπούτο μου στο θέατρο:Ήταν στην ερασιτεχνική θεατρική ομάδα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Θυμάμαι ενθουσιασμό, γέλιο, χαρά, όραμα, δουλειά και αυταπάρνηση. Είναι η μικρή μου όαση. Εκεί επιστρέφω όταν δειλιάζω.
Δεν επιδιώκω τη σύζευξη της μουσικής με το θέατρο, κατ’ ανάγκη.Το απολαμβάνω όταν συμβαίνει αλλά δεν αποτελεί προϋπόθεση. Συμμετέχω πολύ συχνά και σε αμιγώς θεατρικές παραστάσεις όπως και σε συναυλίες.
Στη λειτουργία του θεάτρου, αγαπώ την ομαδικότητα, την αλληλοεξάρτηση, τη συλλογική προσπάθεια.Η θεατρική παράσταση είναι ζήτημα συνόλου. Ενός συνόλου που δεσμεύεται από τον ίδιο στόχο και απολαμβάνει τη διαφορετικότητα των μερών του. Αυτό είναι καθηλωτικό στο θεάτρο. Επίσης, αγαπώ τη μυρωδιά των θεάτρων, τη σιωπή, το σκοτάδι τους, το πάτωμα της σκηνής που τρίζει. Αγαπώ το γέλιο πάνω στη σκηνή, το συνωμοτικό, το επείγον, το ασυγκράτητο.
Στην παράσταση που φτιάξαμε για τη «Μαρίκα Νίνου» δεν απεικονίζουμε ρεαλιστικά και απόλυτα κανένα από τα πρόσωπα.Ούτε και την ίδια, τη Μαρίκα Νίνου. Μοιάζει, λοιπόν, περισσότερο με συνάντηση ή με γνωριμία με το πρόσωπο της. Εξαρχής με μαγνήτισε. Είναι τόσα λίγα τα στοιχεία που υπάρχουν για την ζωή αυτής της ασύλληπτης ερμηνεύτριας και τόσο έντονο το μυστήριο που υφαίνεται γύρω της που πιο πολύ με ένστικτο και φαντασία την προσεγγίσαμε, παρά με αδιάψευστα τεκμήρια. Αυτό ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτικό.
Ισότητα δεν σημαίνει εξομοίωση. Οφείλει η κοινωνία να συμπεριλαμβάνει, να σέβεται και να αποδέχεται τη μοναδικότητα του κάθε ατόμου, να τη φροντίζει κι να την προστατεύει. Στη μουσική, όπως και στη σκηνοθεσία, όπως και στη συγγραφή τα περισσότερα ονόματα είναι ανδρικά μέχρι και σήμερα. Η Νίνου πάλεψε να απελευθερωθεί από τα δεσμά της κοινωνίας και της ιστορικής στιγμής που έζησε. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.
Το χρειάζομαι στην καθημερινότητα μου, ψάχνω να το βρω. Παρακολουθώ με αγωνία την εξέλιξη του!
Πριν από τρία χρόνια συνεργάστηκα με το Νίκο Ξυδάκη.Και η συνεργασία μας συνεχίζεται. Είναι αρκετοί οι Έλληνες συνθέτες με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ αλλά ας μην το μάθουν από αυτή την συνέντευξη… καταλαβαίνετε… δεν είναι πρέπον!
Εξακολουθεί να με εμπνέει, να με τροφοδοτεί και πάνω από όλα να με απελευθερώνει. Είναι ένας καλλιτέχνης βαθύς και αστείρευτος. Απολαμβάνω κάθε συνάντηση με το έργο του.
Η Βερόνικα Δαβάκη πρωταγωνιστεί στη μουσική παράσταση «Μαρίκα Νίνου – Σαν Άστρο» που ανεβαίνει στο Θέατρο Τέχνης (Φρυνίχου 14, Πλάκα)
Δραματουργία- Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Συνεργάτης στη Δραματουργία-Σκηνοθεσία: Γιάννος Περλέγκας
Πρωτότυπα κείμενα: Μαριάννα Κάλμπαρη
Μουσική Επιμέλεια: Γιάννος Περλέγκας
Σκηνικά – Κοστούμια: Λουκία Χουλιάρα
Χορογραφία: Χριστίνα Σουγιουλτζή
Σχεδιασμός φωτισμών: Τάσος Παλαιορούτας
Μουσική Διδασκαλία: Αυγερινή Γάτση, Στράτος Γκρίτζαλης
Ενορχήστρωση: Αυγερινή Γάτση, Στράτος Γκρίτζαλης, Γιάννος Περλέγκας, Μπάμπης Παπαδημητρίου
Παίζουν: Ευγενία Αποστόλου, Βερόνικα Δαβάκη, Δημήτρης Μαγγίνας, Γιάννος Περλέγκας, Μάνος Στεφανάκης
Μουσικοί επί σκηνής: Αυγερινή Γάτση (πιάνο, ακορντεόν) Στράτος Γκρίτζαλης (μπουζούκι), Μπάμπης Παπαδημητρίου (κιθάρα, μπουζούκι, μπαγλαμάς), Γιάννος Περλέγκας (κιθάρα, πιάνο, μπουζούκι, μπαγλαμάς)
Παραστάσεις: Τετάρτη και Κυριακή, απογευματινή στις 7μ.μ./ Πέμπτη, βραδινή στις 9μ.μ. /Παρασκευή και Σάββατο, βραδινή στις 8μ.μ.
Τιμές εισιτηρίων: γενική είσοδος 18 ευρώ, μειωμένο 14 ευρώ, ατέλεια 5 ευρώ. Κάθε Τετάρτη γενική είσοδος 14 ευρώ