Επιτέλους, έφτασε το 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης με διάρκεια από τις 10 έως τις 20 Μαρτίου. Θα διεξαχθεί τόσο από κοντά στις αίθουσες, όσο και διαδικτυακά στο online.filmfestival.gr. Φέτος θα προβληθούν 233 ντοκιμαντέρ μικρού και μεγάλου μήκους! Εμείς σας δίνουμε τις δικές μας 10 προτάσεις -οι οποίες ανάμεσα σε τόσα ντοκιμαντέρ δεν είναι σίγουρα οι μόνες που αξίζουν!
Femicidio – Νίνα Μαρία Πασχαλίδου (Ελλάδα, Ιταλία)Η Λάουρα Ρόβερι επέζησε από τη δολοφονική επίθεση του πρώην συντρόφου της και έγινε ένα παράδειγμα θάρρους. Η Νούντσια Μαγιοράνο, η Άλμα Κιάρα Μπαρόνι και η Λορένα Κουαράντα δεν τα κατάφεραν και τις δολοφόνησαν οι σύντροφοί τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Στην Ιταλία, η έμφυλη βία και η γυναικοκτονία είναι πολύ ζωντανά φαινόμενα και αυτό το ντοκιμαντέρ σίγουρα αγγίζει πτυχές του φαινομένου που βλέπουμε έντονα πια και στην χώρα μας!
Οι γάμοι της Τήλου – Παναγιώτης Ευαγγελίδης (Ελλάδα)Το 2008 τελέστηκαν στην Τήλο από τον δήμαρχο οι πρώτοι γκέι και λεσβιακοί γάμοι στην Ελλάδα. Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ καλύπτει αυτές τις τελετές μέσα από βίντεο που είχαν τραβηχτεί αλλά δείχνει και πλάνα από το γκέι πράιντ που είχε γίνει τότε κι από διάφορες εκδηλώσεις σχετικές με το θέμα.
«Οι γάμοι της Τήλου» του Παναγιώτη Ευαγγελίδη
‘Ενας Καταλανός ακτιβιστής από το 2005 έως το 2008 έπαιρνε δάνεια μισού εκατομμυρίου χωρίς να τα ξεχρεώνει και τα χρησιμοποιούσε σε κοινωνικές δράσεις. Κατέληξε στην φυλακή αλλά βγήκε με εγγύηση και αυτοανακυρήχθηκε καταζητούμενος καθώς έφυγε από τη χώρα. Η προσπάθειά του να αλλάξει τον κόσμο και να καταδείξει τις κακές πρακτικές των τραπεζών στέκεται απέναντι στην δυσκολία του να είσαι ο μόνος που μάχεται…
Όνειρα που λιώνουν – Χάιντι Κάντσλερ (Σλοβενία, Αυστρία, Φινλανδία)Η ιστορία τριών κοριτσιών από το Αφγανιστάν που έρχονται στην Ευρώπη με όνειρό τους να γίνουν σκιέρ. Σιγά-σιγά το όνειρο καταρρέει όταν έρχεται η απομάγευση της δυτικής κουλτούρας αλλά και τα πρώτα προβλήματα. Σύμφωνα με την σκηνοθέτρια είναι “ένας συλλογισμός για το πώς βλέπουμε τους ανθρώπους αυτής της χώρας και ειδικά πώς βλέπουν εκείνοι εμάς. Και κυρίως, τι συμβαίνει όταν ‘συμβαίνει’ η ίδια η ζωή”.
Δαμάζοντας τη Θλίψη / Sorrow Tamers, Mina Laamo, Finland, 2022, 66’
Μικρές ιστορίες προσωπικών συμβάντων γυρισμένες σε φιλμ που κάτι έχουν να μας πουν για το πένθος, τη θλίψη, την συντροφικότητα και την ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει. Όταν η θλίψη και το πένθος έρχονται απρόσμενα, το να παραδοθεί κανείς σε αυτά, θα γεννήσει έναν νέο εαυτό.
Το Σινεμά Είναι Νεκρό – Χουάν Μπενίτες Αγιάσια (Αργεντινή)
Τι γίνεται όταν ο σκηνοθέτης που γυρίζει στην πόλη του, αυτή έχει αλλάξει και δεν είναι όπως πριν; Ο πατέρας του δεν είναι πια εκεί, το σινεμά φεύγει κι αυτό. Ο ίδιος καταγράφει τους κινηματογράφους που εξαφανίζονται και προβάλλει εικόνες στους τοίχους σπιτιών για να πάρουν ζωή!
“Γιοσεφίνα Μουτσενμπάκερ” ή “Η Ζωή μιας πόρνης από τη Βιέννη” είναι ένα σκανδαλώδες μυθιστόρημα ενός ανώνυμου συγγραφέα, το οποίο εκδόθηκε το 1906 και αφηγείται τη ζωή μιας πόρνης με αφηγήτρια την ίδια. Στο ντοκιμαντέρ καταγράφεται μια οντισιόν αντρών από 16 έως 99 με μοναδικό εργαλείο τον αυτοσχεδιασμό, χωρίς σκηνικά αντικείμενα ή μακιγιάζ. Το έργο από μόνο του, όμως, αποτελεί έως και σήμερα πυρήνα θερμών, αμφιλεγόμενων συζητήσεων και αντιπαραθέσεων για το τι είναι ερωτική επιθυμία, τι πορνογραφία, τι παιδική σεξουαλικότητα και ούτω καθεξής.
Δύο εβδομάδες πριν ολοκληρωθούν τα γυρίσματα για την ταινία “Στον Ασημένιο Πλανήτη” του Αντρέι Ζουλάφσκι, η κομμουνιστική κινηματογραφική βιομηχανία τα διέκοψε. Κάπως έτσι στέρησε από τον παγκόσμιο κινηματογράφο ίσως ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα επιστημονικής φαντασίας. Η ταινία είχε όσα χρειαζόταν για να αφήσει εποχή και μέχρι και σήμερα, είναι κάπως άγνωστα τα αίτια που διέκοψαν έτσι απότομα την ολοκλήρωσή της, αφήνοντάς μας μόνο με αποσπάσματα ενός έργου. Αλλά ακόμη κι από αυτά φαίνεται το μεγαλείο της…
The Greek Bar Jacket – Μαριάννα Οικονόμου (Ελλάδα, Γαλλία)
Το Cruise Show 2022 του oίκου Dior είναι εμπνευσμένο από την αρχαία και σύγχρονη Ελλάδα. Μια από τις σπάνιες φορές που ερχόμαστε σε επαφή με τον κόσμο του οίκου. Πρόκειται για το ταξίδι της ομάδας με καλλιτεχνική διευθύντρια την Maria Grazia Chiuri και για το πώς “χτίστηκε” αυτό το show με περάσματα από το Παρίσι, στο Άργος, το Σουφλί, τη Θάσο έως και τον Πειραιά!
Πώς προσεγγίζεται ένας αυτιστικός χαρακτήρας στον ελληνικό κινηματογράφο; Αυτό ακριβώς είναι το θέμα διερεύνησης αυτού του ντοκιμαντέρ μέσα από τοποθετήσεις σκηνοθετών, σεναριογράφων και ηθοποιών που καλέστηκαν είτε να εντάξουν στο έργο τους, είτε να παίξουν έναν τέτοιο χαρακτήρα, αντίστοιχα.
