7 άλμπουμ από γυναίκες που λατρέψαμε τους τελευταίους μήνες

Σύμφωνα με μία πρόσφατη έρευνα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, οι γυναίκες παραμένουν περιθωριοποιημένες από τη μουσική βιομηχανία. Το ταλέντο τους υποτιμάται συνεχώς, οι ευκαιρίες που τους δίνονται είναι λιγότερες, δουλεύουν περισσότερο, αλλά πληρώνονται λιγότερο. Κι όμως δεν το βάζουν κάτω, συνεχίζουν να κάνουν αυτό που αγαπούν και να το κάνουν πολύ καλά, αμφισβητώντας τα στερεότυπα και τις διακρίσεις που ακόμα επικρατούν.

Έτσι, μπορεί να διανύουμε τους πρώτους μόλις μήνες του 2022, γυναίκες καλλιτέχνιδες από όλο τον κόσμο κάθε μουσικού είδους όμως μάς έχουν χαρίσει μερικά από τα αγαπημένα μας άλμπουμ μέχρι τώρα.

Το 2022 δεν θα μπορούσε να είχε “μπει” καλύτερα. Ήδη από τον Ιάνουαριο και την κυκλοφορία του “Caprisongs”, έγινε ξεκάθαρο ότι αυτή θα ήταν μία πολλά υποσχόμενη χρονιά για τη μουσική. Το “Caprisongs” ήταν η τέλεια επιστροφή για την FKA Twigs, που κατήγγειλε την κακοποιητική και παραβιαστική συμπεριφορά του Shia LeBeouf μέσα στο 2021. Δυνατότερη από ποτέ λοιπόν επέστρεψε με έναν δίσκο γεμάτο hits, ιδανικά για το club, αλλά και για ενδοσκόπηση, για όλες τις γυναίκες που αισθάνονται και είναι δυνατές, ακόμα κι αν δεν έχουν ακόμη πολεμήσει όλους τους δαίμονές τους.

Εφτά χρόνια μετά την τεράστια επιτυχία του Lean On, η τραγουδίστρια από τη Δανία απέδειξε ότι συνεχίζει να είναι μία από τις καλύτερες φωνές της electropop αυτή τη στιγμή. Με τίτλο Motordrome, το τρίτο της άλμπουμ μιλά για τη χαρά και τη λύπη που συνεπάγεται κάθε μεγάλη αλλαγή που κάνουμε στη ζωή μας -κάτι με το οποίο μάλλον όλοι μπορούν να ταυτιστούν. Όπως πάντα, γεμάτη φρέσκιες ιδέες, η MO πήρε το ρίσκο να κάνει έναν διαφορετικό, πιο πολύπλευρο -απ’ ότι μάς έχει συνηθίσει- δίσκο και κέρδισε το στοίχημα.

Όπως το “Be The Cowboy”, ο πέμπτος δίσκος της Αμερικανογιαπωνέζας μουσικού Mitski, ήταν από τα καλύτερα άλμπουμ του 2018, έτσι και η επιστροφή της 4 χρόνια μετά με το “Laurel Hell” δεν θα μπορούσε να μην αποτελεί highlight της χρονιάς. “Η καλύτερη νέα στιχουργός στις ΗΠΑ” σύμφωνα με την Guardian, η Mitski μάς χάρισε έναν πιο σκοτεινό και προσωπικό δίσκο, στον οποίο πραγματεύεται τα περίπλοκα συναισθήματα που της προκαλεί η δημοσιότητα και η αγάπη του κόσμου, αλλά και στιγμές αυτοστοχασμού. Προσωπικό αγαπημένο κομμάτι το “Should’ve Been Me”, όπου αποδεικνύει και το εύρος της φωνής της, αλλά και το μεγαλύτερο hit του δίσκου “The Only Heartbreaker”.

Βγαίνοντας από τις αλλεπάλληλες καραντίνες, το Pompeii της Ουαλής πρωτοπόρου της indie rock, Cate Le Bon, ήταν από τα καλύτερα δώρα που θα μπορούσε να μας είχε κάνει. Ένας δίσκος που γράφτηκε όσο η ίδια ήταν σε εθελοντική απομόνωση στο Κάρντιφ, το Pompeii είναι άκρως σουρρεαλιστικό, αν και παραμένει “προσιτό”, κάτι με το οποίο όλοι μπορούμε να ταυτιστούμε, όταν η Le Bon τραγουδά για τη ζωή, τον θάνατο, την οικογένεια και την ενοχικότητα.

Η Ολλανδοϊρανή Sevdaliza μάς έχει χαρίσει μερικούς από τους πιο πρωτοποριακούς pop/R&B δίσκους των τελευταίων ετών. Φέτος με το σύντομο EP “Raving Dahlia” αποφάσισε να μπλέξει το trip hop με την alternative R&B και το αποτέλεσμα ήταν παραπάνω από από καθηλωτικό. Βέβαια, μεγάλο ρόλο παίζει πάντα η μαγική (σχεδόν υπνωτιστική) φωνή της, αυτό όμως που μάλλον μάς κέρδισε αυτή τη φορά ήταν η “καταγγελτική” φύση του δίσκου, στον οποίο η Sevdaliza μιλά ξεκάθαρα για το πώς η μουσική βιομηχανία υποτιμά τις γυναίκες καλλιτέχνιδες και τις αντιμετωπίζει σαν αντικείμενα. Σε κάθε κομμάτι ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ανθρώπινη υπόστασή της -και είναι λυτρωτικό, ακόμα κι αν σε φέρνει σε δύσκολη θέση.

Ίσως ένα από τα πιο ιδιαίτερα ελληνικά άλμπουμ που έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια, το Pillowshifter είναι ένα concept album που μάς εισάγει στον ονειρικό κόσμο της Demetria. Η Demetria είναι μόλις 21 χρονών, αυτό όμως δεν την σταμάτησε από το να δημιουργήσει έναν άρτιο, ολοκληρωμένο από όλες τις απόψεις δίσκο, που συνδυάζει την avant-pop με τον ηλεκτρονικό ήχο και έναν πολύ παιχνιδιάρικο τόνο, χωρίς όμως να λείπουν και πιο “σκοτεινές” στιγμές. Και το καλύτερο; Η Demetria τραγουδά, παίζει η ίδια όλα τα όργανα, ενώ έχει κάνει και την ηχοληψία και τις μίξεις του άλμπουμ. Ένας ξεχωριστός δίσκος από μία ανερχόμενη μουσικό, που σίγουρα έχει πολλά ακόμη να δώσει. Κυκλοφορεί από την Puzzlemusik.

Artwork: Δημήτρης Αστερίου

Για το τέλος αφήσαμε τον μοναδικό ελληνόφωνο δίσκο της λίστας, τα “Αδεια Ρούχα” της Φωτεινής Βελεσιώτου. Και τι να πει κανείς για την Φωτεινή Βελεσιώτου; Μία σύγχρονη ρεμπέτισσα, που έχει ίσως την πιο χαρακτηριστική λαϊκή φωνή στην ελληνική δισκογραφία, μάς εξέπληξε πολύ θετικά με τον νέο της δίσκο, σε στίχους Κώστα Φασουλά και μουσική της Σοφίας Νάτσιου. Πυρήνας του άλμπουμ δεν είναι άλλος από την ίδια την γυναίκα, τη θέση της στη σημερινή κοινωνία -μία κοινωνία που ακόμη προσπαθεί να περιορίζει τις γυναίκες. Όπως ανέφερε η ίδια η ερμηνεύτρια στο ένθετο του cd: “Η ηρωίδα (του Κώστα Φασουλά), που αντιπροσωπεύει τη γυναίκα του σήμερα και τον αγώνα που δίνει με τα κοινωνικά στερεότυπα, περνάει από πολύ δύσκολες συγκυρίες και ταυτόχρονα λυτρώνεται μιλώντας για την ιστορία της. Με τη σιωπή να κυριαρχεί αλλά ταυτόχρονα και τον δυναμισμό της και τη δίψα για ζωή, ελπίζει πάντα στον έρωτα, ακόμα και χωρίς σπίτι και σώμα, με πόρτα κλειστή και τραύμα σταθερό προχωράει δίχως να κοιτάξει πίσω” και εξηγεί όλους τους λόγους που αγαπήσαμε τον δίσκο αυτό. Κυκλοφορεί από το Ogdoo Music Group.