Η διαπαιδαγώγηση της Κάμερον Ποστ
Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ του Σάντανς για την ταινία της Ντέζιρε Ακαβαν που βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Εμιλι Μ. Ντάνφορθ.
Η Κάμερον Ποστ είναι, φαινομενικά, το πρότυπο της μαθήτριας λυκείου. Αλλά, όταν ο φίλος της την πιάνει να φιλιέται με μία συμμαθήτριά της στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου τη βραδιά του σχολικού χορού, την στέλνουν σε ένα κέντρο επαναπροσδιορισμού και θεραπείας για έφηβους που «πάσχουν» από ερωτική έλξη για άτομα του ίδιου φύλου.
Η ιστορία που επισημαίνει την αξία του να είσαι ο εαυτός σου τοποθετείται στα 1993. Ένα έτος κομβικό σύμφωνα με τη δημιουργό του φιλμ προκειμένου να κατανοήσει ο σημερινός θεατής το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν της μισαλλοδοξίας και επικίνδυνης βλακείας που σημάδευε συμπεριφορές που βρίσκονταν μακριά από τις συνήθεις νόρμες και τα αναγνωρίσιμα πρότυπα.
Το θέμα του σεξουαλικού προσανατολισμού και τις επιλογής του ερωτικού συντρόφου φαίνεται να βρίσκεται σε σωστή πορεία σήμερα αλλά κάποτε δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα. Το νέο περιβάλλον της χριστιανικής- ψυχολογικής διαπαιδαγώγησης είναι ένας ναός παραδοξολογίας για την έκπληκτη Κάμερον, που δεν πιστεύει σε όσα βλέπει και ακούει.
Η ταινία είναι μια δραμεντί που θυμίζει «Φωλιά του κούκου» σε πολλά σημεία (οι έγκλειστοι που είναι εκεί με τη συναίνεση τους, το σύστημα που τσακίζει κάθε ατομική βούληση) με το ιδιότυπο χιούμορ, την σέξι αισθητική και το τρυφερό στίγμα της.
Πρόκειται για ένα ύμνο στην ελευθερία και την ανοχή στη διαφορετικότητα, ο οποίος αν και δεν πρωτοτυπεί ακριβώς, διαθέτει φρεσκάδα και αισιοδοξία ενώ η ερμηνεία της Μόριτς αποτελεί ένα μάθημα ωριμότητας και συναισθηματικής αγωνίας.
