O Τζον Γουότερς γεννήθηκε στις 22 Απριλίου του 1946 στη Βαλτιμόρη της Αμερικής, την οποία στην πραγματικότητα δεν εγκατέλειψε πότε μιας και τα περισσότερα έργα του Γουότερς εκτυλίσσονται στην γενέτειρα του. Μεγάλωσε σε μια συντηρητική οικογένεια ιδιαίτερα από την μεριά της μητέρας του και ήταν ένας ιδιαίτερα ανήσυχος νέος. Άλλωστε συνήθιζε να πηγαίνει κρυφά σε ένα γειτονικό μπαρ της πόλης του, στο οποίο κατάφερε να γνωρίσει πολλούς από τους μελλοντικούς του συνεργάτες.
O Γουότερς έχει καθιερωθεί ήδη στην ιστορία ως ο βασιλιάς του καλτ σινεμά παρέα πάντα με την παιδική του φίλη και μούσα του Ντιβάιν, που κατάγεται επίσης από την Βαλτιμόρη. Έχοντας συμπράξει οι δύο τους σε πολλά σημαντικά έργα όπως οι ταινίες Multiple Maniacs (1970), Pink Flamingos (1972), I am Divine (2013) κ.α., εκτός από τον κινηματογράφο ασχολείται και με άλλα καλλιτεχνικά μέσα όπως οι εγκαταστάσεις, η φωτογραφία και η γλυπτική.
Το σινεμά του είναι τόσο ιδιαίτερο που οποιοσδήποτε έχει δει έστω μια ταινία του μπορεί εύκολα να αναγνωρίσει τις κινηματογραφικές του ποιότητες. Το γκλαμ, το γκροτέσκο στυλ, η εγκληματικότητα, το χιούμορ και οι ασυνήθιστοι ήρωες του είναι μονάχα λίγα από τα χαρακτηριστικά του σπουδαίου σκηνοθέτη.
Ένας πραγματικά σπουδαίος καλλιτέχνης, ο Τζον Γουότερς γιορτάζει σήμερα τα 76ά του γενέθλια κι εμείς βρήκαμε την ευκαιρία, να θυμηθούμε 4 από τις αγαπημένες μας ταινίες του.
Η ταινία αυτή κατάφερε να μείνει στην ιστορία ως ένα φιλμ που είχε καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του καλτ σινεμά της δεκαετίας του 1970, όντας ίσως ένα από τα πιο διάσημα έργα του Γουότερς. Η ιστορία του Pink Flamingos, εκτυλίσσεται γύρω από την καταζητούμενη εγκληματία, Ντιβάιν (Χάρις Γκλεν Μίλστεντ). Η Ντιβάιν, που μένει μαζί με την ιδιόμορφη οικογένειά της σε ένα τρέιλερ κάπου σε ένα δάσος της Βαλτιμόρης, απολαμβάνει την φήμη ως το πιο έκφυλο πλάσμα εν ζωή. Ένα ζευγάρι εγκληματιών, οι Connie και Raymond Marble, που έχουν την τάση να απαγάγουν εγκύους και να πουλάνε τα μωρά τους επιχειρεί να αμφισβητήσει την φήμη της Ντιβάιν, διεκδικώντας τον τίτλο των πιο έκφυλων ανθρώπων. Η Ντιβάιν όμως αποφασίζει να δείξει σε αυτούς και στον κόσμο την αληθινή σημασία της λέξης «έκφυλος».
Το Pink Flamingos δεν είναι μια ταινία για όλους, μιας και παίζει διαρκώς με τα όρια της αντοχής του κοινού σε πολλά επίπεδα. Μπορούμε να πούμε με κάθε βεβαιότητα όμως, πως είναι το απόλυτο έργο που ο θεατής μπορεί να διεισδύσει πραγματικά στο κινηματογραφικό σύμπαν του σκηνοθέτη. Αυτό το γκροτέσκο έργο, δεν αφήνει σχεδόν κανένα ταμπού ασχολίαστο καθώς μέσω της μαύρης κωμωδίας ο Γουότερς, καταφέρνει να φέρει στο προσκήνιο πολλά κοινωνικά ζητήματα, τα οποία σχετίζονται με τους όρους της βίας και της αντιβίας, του σεξ αλλά και των πολύπλευρων ταυτοτήτων που φέρουν οι ήρωες του.
Φυσικά το φιλμ δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς την παρουσία της Ντιβάιν, της drug queen που κατάφερε με την ερμηνεία της να ενσαρκώσει όλες αυτές τις ποιότητες του κινηματογράφου του Γοότερς, αλλά και να κερδίσει την αποδοχή που της αξίζει εντός και εκτός της LGBT+ κοινότητας .
Female Trouble (1974)
Η μαύρη κωμωδία του ’74, είναι ένα έργο που δεν παρεκκλίνει καθόλου από το κλασσικά γνωρίσματα του Γουότερς, ενώ για ακόμα μια φορά ο σκηνοθέτης συμπράττει με την αγαπημένη του μούσα, Ντιβάιν. Η ιστορία της ταινίας Female Trouble που ακολουθεί μια ιδιαίτερη αλληλουχία γεγονότων, εξελίσσεται γύρω από την Dawn Davenport. Το ζωηρό κορίτσι το σκάει από το σπίτι του επειδή δεν δέχεται ως δώρο Χριστουγέννων τα “cha-cha” τακούνια που θέλει. Και ενώ φεύγει κάνοντας ωτοστόπ καταλήγει να μένει έγκυος από έναν μοχθηρό άνδρα, τον Earl Peterson. Ο Earl αρνείται να την βοηθήσει και η Dawn καταλήγει να φροντίζει μονή της την κόρη της Taffy (Mink Stole). Η Dawn κατά την διάρκεια του φιλμ, γνωρίζει ένα ζευγάρι παρανοϊκών φωτογράφων, τους Donald and Donna Dasher, γίνεται το μοντέλο τους και ξεκινά να εμπλέκεται σε διάφορες εγκληματικές δραστηριότητες.
Το Female Trouble, που ίσως είναι λιγότερο σοκαριστικό από το πρώιμο Pink Flamingos, διαθέτει μερικούς από τους καλύτερους χαρακτήρες και διαλόγους που έχει δημιουργήσει ποτέ ο Γουότερς. Είναι ένα βαθιά πολιτικό έργο μιας και φέρνει στο προσκήνιο όλες τις εκφάνσεις του καπιταλισμού αναδεικνύοντας την ίδια στιγμή ένα από τα βασικά γνωρίσματα του Γουότερς, την εγκληματικότητα. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι πραγματικά φανταστικές, ιδιαίτερα αυτές της Mink Stole, που σχεδόν κάθε της ατάκα είναι ξεκαρδιστική, αλλά και της Ντιβάιν, η οποία με εξαιρετική μαεστρία καταφέρνει να διοχετεύσει όλο το φάσμα των υπερβολικών συναισθημάτων των χαρακτήρων της.
Ο Γουότερς για ακόμα μια φορά αμφισβητεί τους όρους της κανονικότητας παρέχοντας όλες αυτές τις διεστραμμένες απολαύσεις που μάς έχουν κάνει να αγαπήσουμε το σινεμά του.
Polyester (1981)
Ο Γουότερς κατάφερε να δημιουργήσει μια υπέροχη σατιρική παρωδία πάνω στις θεματικές και φόρμες του κινηματογραφικού γένους των γυναικείων ταινιών που απεικόνιζαν τις γυναίκες με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Πιο συγκεκριμένα, η ιστορία του Polyester διαδραματίζεται για ακόμα μια φορά γύρω από την Ντιβάιν που αυτή τη φορά εμφανίζεται ως Francine Fishpaw. Η Francine Fishpaw είναι μια νοικοκυρά από την Βαλτιμόρη, της οποίας η ζωή αρχίζει να καταρρέει όταν μαθαίνει ότι ο σύζυγος της την απατά κατά συρροή, η κόρη της μένει έγκυος και ο γιος της είναι ένας ύποπτος ο φετιχιστής που πατάει τα πόδια των ντόπιων γυναικών. Όλα αυτά συν την παρουσία της παρασιτικής της μητέρας, οδηγούν την Francine Fishpaw στην κατάθλιψη και τον αλκοολισμό. Στην πορεία η Francine εγκαταλείπει τον αλκοόλ , καθώς ερωτεύεται τον Todd Tomorrow, ενώ για ακόμα μια φορά τα πράγματα στην ζωή της Francine Fishpaw παίρνουν μια ιδιαίτερη τροπή.
Aν και το συγκεκριμένο φιλμ διαφοροποιείται ελαφρώς θεματικά από τα υπόλοιπα έργα του Γουότερς, καταφέρνει να αγγίζει ένα ευρύ φάσμα καταστάσεων, από την punk μουσική και την πορνογραφία μέχρι και την άμβλωση. Παράλληλα, στα θετικά της ταινίας είναι ο ρόλος της Ντιβάιν, που δίνει μια απολαυστική ερμηνεία σε έναν χαρακτήρα-πρόκληση που δεν θα περίμενε κανείς να τον ερμηνεύσει τόσο καλά. Το καυστικό μελόδραμα του Γουότερς που τον έφερε λίγο πιο κοντά στο mainstrem σινεμά, αξίζει σε κάθε περίπτωση να προστεθεί στην λίστα μας.
Η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του Γουότερς, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το επιτυχημένο ομότιτλο μιούζικαλ και ταινία του Adam Shankman του 2007. Η χορευτική κωμωδία διαδραματίζεται στην Βαλτιμόρη και αφηγείται την ιστορία της έφηβης Tracy Turnblad (Ricki Lake). Η Tracy είναι ένα χοντρό κορίτσι που έχει πάθος για τον χορό και μαζί με την φίλη της Penny Pingleton αποφασίζουν να περάσουν από οντισιόν για ένα δημοφιλές τηλεοπτικό χορευτικό σόου, το The Corny Collins Show. Εκεί η Tracy, θα αντιμετωπίσει την χοντροφοβία των υπόλοιπων συμμετεχόντων, ενώ παράλληλα ακόμη ένας χαρακτήρας αυτός της Nadine Carver κόβεται από το σόου επειδή είναι μαύρος. Η Tracy προβάλει το μεγάλο της ταλέντο στον χορό και πολύ γρήγορα γίνεται η βασίλισσα του σόου, χρησιμοποιώντας τη δημοτικότητά της για να αγωνιστεί για την συμπεριληπτικότητα στην πόλη της.
Το Hairspray είναι ένα αρκετά ριζοσπαστικό φιλμ, καθώς θίγει ιδιαίτερα πολιτικά ζητήματα όπως αυτό της φυλετικής ενσωμάτωσης αλλά και της βαθιάς ριζωμένης χοντροφοβίας που επικρατεί στην κοινωνία. Την ίδια στιγμή παραμένει ένα διασκεδαστικό φιλμ με τον χορό, το τραγούδι να επικρατούν. Άλλωστε για τους χαρακτήρες της ταινίας τα παραπάνω έκαναν τη διαφορά, ιδιαίτερα για αυτά τα παιδιά που μάχονται για κάποιου είδους ποικιλόμορφη και προοδευτική κοινότητα.
