Hot or Not #11: Όσα μας άρεσαν και όσα μας “χάλασαν” αυτή την εβδομάδα

Την εβδομάδα που πέρασε κάναμε βόλτες στην πόλη, δοκιμάσαμε νέες γεύσεις, είδαμε σειρές, ταινίες, ανακαλύψαμε νέα στέκια και θέλουμε να τα μοιραστούμε μαζί σας. Συγκεντρώσαμε ότι μας κέντρισε το ενδιαφέρον και μας ενθουσίασε ή μας απογοήτευσε!

Έχει αρχίσει να μοιάζει ενδιαφέρον που νέοι και νέες ηθοποιοί γράφουν για το θέατρο. Έχει αρχίσει, επίσης, να γίνεται ενδιαφέρον που οι ίδιοι δοκιμάζουν να τα σκηνοθετήσουν. Μια τέτοια περίπτωση είναι η Κατερίνα Μαυρογεώργη και οι «Λουόμενές» της που παίζονται σε ένα δεύτερο κύκλο παραστάσεων – μετά την μεγάλη παύση της πανδημίας – στο Skrow του Παγκρατίου. Πριν από τις προσλαμβάνουσες του metoo αλλά και της εκκίνησης ενός δημόσιου διαλόγου για τη θέση της γυναίκας, η Κατερίνα Μαυρογεώργη έγραψε ένα έργο – φωνή στην ελευθερία των γυναικών να υπάρχουν ελεύθερες, να χαίρονται το σώμα τους, τις επιλογές τους, χωρίς να καταπιέζονται από στερεότυπα. Αυτό το έργο ξαναπαρουσιάζει τώρα. Υπενθυμίζοντας, καταρχάς, την ανάγκη να βλέπουμε γυναίκες ηρωίδες, να διατυπώνουν γυναικεία διλήμματα. Και μπορεί η Μαυρογεώργη να φέρθηκε με μεγαλύτερη επιείκεια στο κείμενο της, πάντως ήταν ιδία γνώστρια της ποίησης, της συγκίνησης, του χιούμορ και της γυναικείας ομορφιάς. Με τις Κατερίνα Λάττα, Νικολίτσα Ντρίζη και Μαρία Πετεβή να σχηματίζουν ένα πολύ φρέσκο κι άφθαρτο σχήμα.
Στέλλα Χαραμή

Σκίτσο: Νάνσυ Δεληγιώργη

Μετά από ένα διάλειμμα δύο ετών, το Better Call Saul επέστρεψε φέτος για 6η σεζόν. Μαζί με την πρόσφατη είδηση ότι οι βασικοί χαρακτήρες της σειράς Breaking Bad (Walter και Jessie), η σειρά επέστρεψε επιτέλους για το πρώτο μισό της τελευταίας σεζόν που αποτελείται από δύο μέρη. Αν και μέχρι τώρα οι περισσότεροι πιστοί fans θα είναι σίγουρα εξοικοιωμένοι με την ιδιαίτερη αισθητική της σειράς, το αεροστεγές σενάριο και τις άψογες ερμηνείες, η έκτη σεζόν είναι μια ακόμη υπενθύμιση ότι το Better Call Saul, όχι μόνο έχει βγει από τη σκιά του Breaking Bad, αλλά έχει αναπτύξει μια σίγουρη ταυτότητα και φτάνει πλέον στο τέλος του, παρουσιάζοντας μας την σίγουρη πλέον πτώση των πρωταγωνιστών του. Με το καστ και το συνεργείο να συνεχίζουν να στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, η έκτη σεζόν του αποτελεί την κορύφωση στην ήδη εντυπωσιακή πορεία της σειράς. Από την αλλαγή της δυναμικής της σχέσης της Kim και του Jimmy μέχρι το τεράστιο ερωτηματικό που είναι η μοίρα του Nacho, η σειρά βασίζεται στους χαρακτήρες της με νέους και συναρπαστικούς τρόπους, ωθεί όλους τους χαρακτήρες που γνωρίζουμε και αγαπάμε στο χείλος του γκρεμού – κάτι που περιμένουμε ήδη από την πρώτη σεζόν. Όταν το Better Call Saul πρωτοξεκίνησε, μόλις 2 χρόνια μετά το συντριπτικό φινάλε του Breaking Bad, ο Jimmy παρουσιάζεται στο μέλλον, ράκος. Η υπόλοιπη σειρά, παρ’ όλα αυτά διαδραματίζεται χρόνια πριν τα γεγονότα του Breaking Bad. Όμως, η τελευταία σεζόν φαίνεται πως επιτέλους έφτασε να συνδέσει τα δύο σίριαλ. Έτσι αυτό που όλοι περιμένουμε, είναι να δούμε πως από επιτυχημένος δικηγόρος της κακιάς ώρας, ο “Saul Goodman” καταλήγει στον πάτο… Το Better Call Saul κάθε βδομάδα αφήνει τους φανς άφωνους, να ανυπομονούν για περισσότερα, εμπνέοντας εμένα προσωπικά να σκιτσάρω την παραπάνω εικόνα.
Νάνσυ Δεληγιώργη

Φωτογραφία: Marvel

Ως σχετικά μεγάλη φαν της Marvel, είχα κάπως στεναχωρηθεί με τις μέτριες κριτικές του «Doctor Strange in the multiverse of madness» και πήγα κάπως επιφυλακτικά να παρακολουθήσω τον αγαπημένο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς στον ρόλο του διασκεδαστικού και υπερβολικά δυναμικού μάγου της Marvel αλλά και την Ελίζαμπεθ Όλσεν στον ρόλο της Wanda Maximoff, μίας από τις πιο ισχυρές μάγισσες του σύμπαντος. Μετά την τρελή επιτυχία του «Spiderman: No Way Home» βέβαια, ήταν αναμενόμενο πως οποιαδήποτε άλλη ταινία του MCU θα θεωρηθεί κατώτερη, οπότε καταλαβαίνω τα αρνητικά και μέτρια σχόλια, όμως φυσικά και δεν τα ασπάζομαι. Ναι μεν δεν έφυγα κατενθουσιασμένη, όπως όταν είδα τον ακόμα πιο αγαπημένο Τομ Χόλαντ να παλεύει με το Multiverse λίγους μήνες πριν, όμως η ταινία στο σύνολό της είναι πολύ διασκεδαστική, σε βάζει όμορφα στην έννοια των πολλαπλών συμπάντων και έχει ένα τέλος αρκετά λυτρωτικό από τη μία, ενώ κάπως μάς αφήνει σε «αναμμένα κάρβουνα» από την άλλη. Πάντως, όποιος πάει να δει την ταινία, να περιμένει αρκετό σπλάτερ, προσεγμένα οπτικά εφέ, κάποια στοιχεία θρίλερ και προς το τέλος ένα zombie apocalypse!
Ειρήνη Μωραΐτη

Καμπεθόν, φωτογραφία: Τατιάνα Γεωργακοπούλου

Αν επιχειρήσεις να πας στο Καμπεθόν, πρέπει να έχεις την τύχη με το μέρος σου -εκτός κι αν δεν σε πειράζει να περιμένεις για μία θέση. Όσοι όμως έχουν αντέξει την αναμονή, ξέρουν ότι αξίζει και με το παραπάνω. Από το πρωί μέχρι το βράδυ, ο κρυφός, ολοπράσινος κήπος του Καμπεθόν σφύζει από ζωή και ειδικά τώρα που καλοκαιριάζει γίνεται ακόμα πιο περιζήτητος, αφού όλοι οι Αθηναίοι μάλλον ψάχνουμε ένα δροσερό καταφύγιο από τη βουή της πόλης. Αυτό το καταφύγιο είναι η πανέμορφη αυλή του Καμπεθόν, που -όσο οι τιμές παντού γύρω μας ανεβαίνουν στα ύψη- παραμένει μία οικονομική επιλογή και δικαίως από τα πιο αγαπημένα φοιτητικά στέκια της Αθήνας. Ο καφές παραμένει ποιοτικός, η κουζίνα του άκρως ενδιαφέρουσα (τα Fish & Chips είναι must) και τα ποτά επίσης καλής ποιότητας. Έτσι, και το επόμενο Σάββατο μάλλον θα με βρει στο Μεταξουργείο να περιμένω για ένα τραπέζι στο Καμπεθόν…
Τατιάνα Γεωργακοπούλου

Μετά από ένα μικρό διάλειμμα το Πάσχα που μάς βρήκε για ένα διάστημα μακριά από τις θεατρικές αίθουσες, επιστρέψαμε για να δούμε τα «ολόφρεσκα» που έφερε μαζί του ο Μάιος και η νέα θεατρική σεζόν. Η αρχή έγινε λοιπόν με το «Ατσάλι», το ψυχολογικό δράμα της Σκοτσέζας συγγραφέως Ρόνα Μονρό, που ανεβαίνει στο θέατρο Μεταξουργείο σε σκηνοθεσία της Νάντιας Φώσκολου. Με λίγα λόγια μια ισοβίτισσα, η Φέη, που σκότωσε τον σύζυγό της, συναντάει ξανά την κόρη της, Τζόσυ, η οποία μετά από 15 χρόνια πηγαίνει να την επισκεφθεί στη φυλακή. Η Τζόσυ ήταν μόλις 10 χρόνων όταν η μητέρα της σκότωσε τον πατέρα της και οι αναμνήσεις της από το παρελθόν της είναι ελάχιστες. Αυτές τις αναμνήσεις προσμένει να της «ξυπνήσει» η μητέρα της, από την οποία περιμένει και μερικές εξηγήσεις για τα γεγονότα που την ώθησαν σε μια τέτοια πράξη. Παρά τους βιολογικούς δεσμούς που τις ενώνουν, το χάσμα ανάμεσα στις δύο γυναίκες είναι μεγάλο, ωστόσο και οι δύο πλευρές καταβάλλουν προσπάθεια να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους – κι όλο αυτό με φόντο το ασφυκτικό περιβάλλον του σωφρονιστικού συστήματος. Ένα υπέροχο έργο, με «δυνατές» ερμηνείες και χαρακτήρες, κινηματογραφικό σασπένς που σε γεμίζει ποικίλα συναισθήματα. Συνάμα ένα άκρως ρεαλιστικό κείμενο και τόσο επίκαιρο στο σήμερα, που σε κρατά ως το τέλος. Υπέροχη η Γιασεμί Κηλαηδόνη στον ρόλο της ισοβίτισσας μάνας!
Ευδοκία Βαζούκη

Χωρίς να έχω μεγάλη επαφή με τον συγγραφέα Stephen King, θα έλεγα πως είμαι πιο κοντά στον κινηματογραφικό King, έχοντας δει πληθώρα ταινιών βασισμένων στα επιτυχημένα βιβλία του! Μια βραδιά στο σινεμά Αθήναιον αφιερωμένη στον σπουδαίο συγγραφέα των μεγάλων αριστουργημάτων του τρόμου ήταν ό,τι χρειαζόμουν. Η εκδήλωση οργανώθηκε από  τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, την bookpress.gr, το βιβλιοπωλείο Monogram και την Tulip Entertainment, στο πλαίσιο του 3ου Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Ξεκίνησε με ένα βίντεο-βλογκ του κωμικού και συγγραφέα Ηλία Φουντούλη, στο οποίο μας ξεναγεί στην πόλη του Stephen King, στο εξωτερικό του σπιτιού του και σε πολλά μέρη από τα οποία εμπνεύστηκε τις ιστορίες του. Φάνηκε βαθιά συγκινημένος πραγματοποιώντας ένα όνειρο ζωής και, φυσικά, μου μετέδωσε αυτό το συναίσθημα. Στη συνέχεια ακολούθησε συνέντευξη-συζήτηση γύρω από τον ίδιο τον King από δημοσιογράφους παρέα με τον Φουντούλη. Η βραδιά έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο, δηλαδή με την προβολή της νέας ταινίας -remake- με τίτλο «Firestarter» βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του.
Φωτεινή Νικολίτσα