Ο Αιμίλιος Χειλάκης και ο Μανώλης Δούνιας σκηνοθετούν ένα από τα πιο σπαρακτικά έργα του παγκόσμιου θεάτρου. Η «Μήδεια» του Ευριπίδη, όπως την διασκεύασαν και την φαντάστηκαν οι δύο σκηνοθέτες, ακολουθεί το πρότυπο της αρχαίας τραγωδίας που θέλει τρεις υποκριτές να υποδύονται όλα τα πρόσωπα του δράματος.
«Μήδεια»: Η παράσταση
Η Αθηνά Μαξίμου, ο Αιμίλιος Χειλάκης και ο Αναστάσης Ροϊλός αναλαμβάνουν τους ρόλους του έργου (Μήδεια, Ιάσων, Κρέων, Παιδαγωγός, Αιγέας, Τροφός, Άγγελος), ενώ στο Χορό συναντάμε δύο κορυφαίες: τη Γιώτα Νέγκα και τη Μυρτώ Αλικάκη.
Το εμβληματικό έργο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας παρουσιάζεται σε καινούργια μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα και πρωτότυπη ζωντανή μουσική του Δημήτρη Καμαρωτού. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η Εύα Νάθενα, την κίνηση επιμελείται η Πατρίσια Απέργη και τους φωτισμούς ο Νίκος Βλασόπουλος.
Στο Χορό συναντάμε μερικούς από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς και χορευτές της νέας γενιάς: Πετρίνα Γιαννάκου, Μάιρα Γραβάνη, Αλεξάνδρα Δρανδάκη, Γιώργος Ζυγούρης, Ελευθερία Κοντογεώργη, Εριέττα Μανούρη, Βασίλης Μπούτσικος, Γιώργος Νούσης, Δάφνη Σταθάτου. Μαζί τους επί σκηνής ο συνθέτης Δημήτρης Καμαρωτός.
Λίγα λόγια για το έργο
Στη Μήδεια ο έρωτας ανατρέπει τη λογική, μεταμορφώνει τους ανθρώπους, πολιορκεί ακόμη και τις πιο ιερές σχέσεις όπως αυτή ανάμεσα στη μητέρα και τα παιδιά της. Η ερωτική προδοσία μετατρέπεται σε αβυσσαλέο μίσος και κατευθύνει τη μοίρα όλων. Η Μήδεια – που για χάρη του Ιάσονα πρόδωσε την οικογένειά της, έκλεψε το Χρυσόμαλλο Δέρας και εγκατέλειψε την πατρίδα της – βρίσκεται απομονωμένη στην Κόρινθο ανάμεσα σε ανθρώπους που την θεωρούν ξένη, βάρβαρη.
Όταν ο Ιάσονας της ανακοινώνει ότι θα παντρευτεί την Γλαύκη, την κόρη του βασιλιά της Κορίνθου Κρέοντα, η πληγωμένη και περιφρονημένη Μήδεια μεταμορφώνεται σε σκοτεινό και εκδικητικό αγρίμι.
«Μπορεί η γυναίκα να μην αντέχει ν’ ακούει για μάχες και σπαθιά, μα όταν πολιορκηθεί ο έρωτάς της, δεν υπάρχει πιο πολεμόχαρη ψυχή», γράφει ο ποιητής και βάζει τη Μήδεια να εξοντώσει τη νεαρή αντίζηλό της στέλνοντάς της δηλητηριασμένα δώρα που προκαλούν το φρικιαστικό θάνατό της. Η προδομένη Μήδεια δεν σταματάει εκεί. Διαπράττει το αδιανόητο: σκοτώνει τα παιδιά της με τα ίδια της τα χέρια.
«Έχει λυθεί το αγρίμι της και ξέρω πως δεν θα μαζευτεί, αν δεν χορτάσει αίμα»
Η Μήδεια σκοτώνει τα παιδιά της όχι απλώς για να εκδικηθεί τον Ιάσονα, αλλά κυρίως για να τα σώσει από τα χέρια των εχθρών της, για να μην επιτρέψει στην εξουσία να τα δολοφονήσει. Γι΄ αυτό ο Ευριπίδης –παρά την αποτρόπαια πράξη της- στο τέλος, αντί να την τιμωρήσει, την αποθεώνει.
