Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, μια από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες σήμερα στο ελληνικό τραγούδι, ανοίγει, ακούει, συγκινείται και μας παρουσιάζει έναν δίσκο χαρακτηρισμένο ακόμα και στον τίτλο του από το όνομα της Χαρούλας, “Τα τραγούδια της Χαρούλας” (1979), σε στίχους Μανώλη Ρασούλη και Πυθαγόρα.
Και δύο από τους νεότερους καλλιτέχνες,ο Γιάννης Διονυσίου και ο Γιάννης Παπαγεωργίου, που έχουν με διαφορετικό τρόπο ο καθένας συνδέσει το όνομα τους με το λαϊκό τραγούδι, μας γυρνάνε στην αρχή της πορείας του Μάνου Λοΐζου, εκεί απ’ όπου άρχισαν όλα και ίσως στον πιο λαϊκό ηχητικά δίσκο του, τον “Σταθμό” (1968) σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, Μάνου Λοΐζου.
Αφιέρωμα στον Μάνο ΛοΐζοΛένε ότι πέθανε στις 17 Σεπτεμβρίου 1982 στην Μόσχα. Δεν είναι αλήθεια. Ο Μάνος Λοΐζος κατάφερε με μόλις 10 δίσκους που εκδόθηκαν όσο ζούσε μαζί μας και ακόμα 2 που εκδόθηκαν όσο ζούσε μακριά μας να αφήσει στην μνήμη και στην καρδιά μας ένα από τα πιο ισχυρά αποτυπώματα όσον αφορά στο ελληνικό τραγούδι.
Για πρώτη φορά 40 χρόνια μετά από εκείνο τον Σεπτέμβρη του 1982, παρουσιάζεται σχεδόν το σύνολο του έργο του, 9 από τους 12 κύκλους τραγουδιών του, σε 4 παραστάσεις με την συμμετοχή των πρώτων ερμηνευτών που βρίσκονται ακόμα σε δημιουργική πορεία, αλλά και νεότερων σημαντικών ερμηνευτών που έχουν συμπορευτεί μέσα στα χρόνια με τα τραγούδια του.
Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται το έργο του αυτούσιο και όχι ως ένα αποσπασματικό best of.
Είναι η πρώτη φορά που αντιστρέφεται ο στίχος, παίρνουμε τα τραγούδια της καρδιάς και φτιάχνουμε μαζί τους την καινούρια μνήμη.
