Ο συγγραφέας Δημήτρης Σωτάκης μάς μιλά για τη «Μισή Καρδιά» του

Τα μυθιστορήματα του Δημήτρη Σωτάκη είναι καλογραμμένα, πολύ-μεταφρασμένα και φιλοξενούν χαρακτήρες βγαλμένους από την πραγματική ζωή και, σύμφωνα με τον συγγραφέα, κυρίως βασισμένους στην “ολότρελη” ψυχοσύνθεσή του. Ο ίδιος, εκτός από τη συγγραφή, αγαπάει και τα κινεζικά, ενώ όπως μας λέει θα ήθελε να μπορεί να μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κίνα.

Όπως διαπιστώσαμε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, στον Δημήτρη Σωτάκη αρέσει μάλλον και το χιούμορ, μιας και οι απαντήσεις του ήταν παραπάνω από ανατρεπτικές και κάποιες πραγματικά ελπίζουμε να μην ανήκουν στις πραγματικές του σκέψεις!

Σε μία διάθεση χιουμοριστική, ο συγγραφέας απάντησε καυστικά στις περισσότερες ερωτήσεις μας και μάς παρουσίασε το νέο του βιβλίο «Μισή Καρδιά», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.

Ο Δημήτρης Σωτάκης μάς απαντά ανατρεπτικά και καυστικά, από την πρώτη κιόλας ερώτηση. Φωτογραφία: Φραγκούλης Καραγιαννόπουλος

Δεν έχω ιδέα, δε θυμάμαι πώς έγινε αυτό το ατύχημα, εγώ ήθελα πάντα να ασχοληθώ επαγγελματικά με το μπαλέτο. Συγκεκριμένα το όνειρό μου ήταν να γίνω χορευτής στα μπαλέτα Μπολσόι αλλά η ζωή τα ‘φερε αλλιώς.

Δεν ξέρω τί ακριβώς σημαίνει “ταλέντο”. Θα έλεγα ότι σαφώς υπάρχει ένα χάρισμα σε κάποιους ανθρώπους, μα πρέπει να συνδυάζεται με τη γνώση της γλώσσας και μια ισχυρή προσωπικότητα, που θέλει να διηγηθεί ιστορίες. Είναι αρκετά πολύπλοκο, μα την ίδια στιγμή απλό, δεν υπάρχει καμιά εξίσωση που να επιβεβαιώνει το ταλέντο.

Κυρίως ένα μεταφυσικό άγχος για τον θάνατο. Γράφω όσες περισσότερες μπορώ, πριν σας αποχαιρετήσω οριστικά.

Μου αρέσει το συναίσθημα της πείνας, κρύβει μια βασανιστική υπόσχεση για ηδονή, ένα μαρτύριο που αργά ή γρήγορα θα πάψει να υφίσταται, μια εγκεφαλική, σχεδόν οργασμική διαδικασία.

Θα έλεγα, χωρίς δεύτερη σκέψη, ότι όλοι είναι θεότρελοι. Κατά κάποιο τρόπο όλοι είναι εγώ, απλώς εκείνοι βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση, για αυτό και κέρδισαν μια θέση ως ήρωες σε βιβλίο.

Μου αρέσει το συναίσθημα της πείνας, κρύβει μια βασανιστική υπόσχεση για ηδονή, ένα μαρτύριο που αργά ή γρήγορα θα πάψει να υφίσταται, μια εγκεφαλική, σχεδόν οργασμική διαδικασία. Προσπαθώ να αποφύγω το συναίσθημα της ολοκλήρωσης, θέλω πάντα κάτι να μου λείπει, να επικρατεί μια ατελής κατάσταση, αν το σκεφτείτε, συνδέεται με την πείνα.

Η ενασχόληση του συγγραφέα με την κινεζική γλώσσα ξεκίνησε από καθαρή διαστροφή, όπως μας τονίζει, και από το δέος που ένιωθε για τον πολιτισμό της Κίνας. Φωτογραφία: Φραγκούλης Καραγιαννόπουλος

Στην καρδιά μου βρίσκεται πάντα η τελευταία δουλειά μου, γιατί αντικατοπτρίζει την πρόσφατη ψυχολογική μου κατάσταση, την κοσμοθεωρία μου στον πιο πρόσφατο χρόνο. Συνεπώς είναι η Μισή Καρδιά.

Ο Σαλβαντόρ Νταλί και ο Αντρέι Ταρκόφσκι, από συγγραφείς δεν με εμπνέει κανένας.

Ναι, και αντιμετωπίζω αυτό το άγχος, καταναλώνοντας ψυχοφάρμακα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

Δεν το πίστευα!

Από καθαρή διαστροφή. Δεν υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος, παρά μόνο το δέος που αισθανόμουν για αυτή την μοναδική γλώσσα και τον τεράστιο πολιτισμό της Κίνας. Όποιος αγαπήσει την Κίνα, δεν υπάρχει γυρισμός.

Ναι, θα μπορούσα, το ιδανικό θα ήταν να ζω και στις δύο χώρες, ίσως στο μέλλον, αν παραμείνω για περισσότερο σ’ αυτόν τον πλανήτη.

Το νέο μυθιστόρημα του Δημήτρη Σωτάκη “Μισή Καρδιά” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.

Ένας άνδρας συναντάει έναν σωσία του, μια άλλη εκδοχή του εαυτού του. Αυτός είναι ο κύριος άξονας του μυθιστορήματος. Η μάχη που δίνει κανείς με κάτι που εν δυνάμει θα μπορούσε να είναι.

Στον εκδότη μου και σε δυο τρεις αγαπημένους φίλους, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά τη δουλειά μου.

Οι άνθρωποι μπορεί να είναι ενίοτε ισχυροί, άλλοτε όμως γονατίζουν κάτω από συμβάσεις. Αυτό δεν φανερώνει αναγκαστικά αδυναμία, είναι ανθρώπινο, δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε, δεν είναι τόσο απλό να διεκδικήσουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε, αγνοώντας το κοινωνικό περιβάλλον.

Αν τα δούμε ως απωθημένα, όχι. Είναι σκληρό να τα δει κανείς ως απωθημένα, με αυτή τη λογική τα μεταμορφώνει σε μια πληγή μέσα του. Αν θες να αλλάξεις τη ζωή σου με ένα τρόπο, θα πρέπει να γεννηθεί μια επιθυμία, την οποία θα πρέπει να ακολουθήσεις με τον αυθορμητισμό και την ορμή ενός παιδιού που διψάει για ζωή και όχι ως ένα χρωστούμενο από μια άλλη ζωή.

Η ρουτίνα είναι βασικό χαρακτηριστικό του σύγχρονου ανθρώπου. Συχνά γίνεται μέρος αυτού που είμαστε, μα είναι σημαντικό να βρούμε τη δυναμική να τη σπάσουμε, να την αποδομήσουμε, διαφορετικά κάποια στιγμή η ταχύτητά μας, το βήμα μας θα γίνει πολύ νωχελικό, θα ταυτιστεί με μια αυτονόητη γραμμική ανοργασμική κίνηση.

Ο καθένας έχει διαφορετικές αντοχές και αντιστάσεις, υπάρχει κόσμος που απολαμβάνει την αποσύνθεσή του, το βούλιαγμα σε μια ολοένα ανακυκλώσιμη κατάσταση. Για τους υπόλοιπους, χρειάζεται να παραμένουν άγρυπνοι και σε πλήρη εγρήγορση.

Χαρακίρι ή θανατηφόρος αυτοτραυματισμός με τοστιέρα.