Πήγαμε Plissken: Εντυπώσεις από το διήμερο φεστιβάλ στην Τεχνόπολη

Διήμερο του Αγ. Πνεύματος, με αρκετό κόσμο στις πρώτες καλοκαιρινές εξορμήσεις- και τους πιστούς του φεστιβάλ να παίρνουν μια γερή δόση από φρέσκους ήχους και νέες μουσικές. Ευνοϊκές σχετικά θερμοκρασίες και μουσική από νωρίς στις 4 σκηνές του, με λίγο κόσμο αρχικά που πληθαίνει όμως καθώς περνάει η ώρα.

Caribou, Photo by @alexkatsarou

Τα αστέρια της ηλεκτρονικής- ξέρουν το παιχνίδι και το παίζουν σωστά. Η live εμπειρία από τον έμπειρο Caribou, ‘έγραψε’ τους περισσότερους πόντους. Επικοινωνιακός ο Καναδός, ‘bandleader’ νέας κοπής, μετέφερε αβίαστα και με όρεξη το feelgood πνεύμα της μουσικής του.

Είχε να έρθει στα μέρη μας πολλά χρόνια. Και κάλυψε δοτικά την απουσία του. Και με τα διαφορετικά του πρότζεκτ, τις πολλές επιρροές του, τη τζαζ προσέγγιση, τους μουσικούς του και γενικά  την ‘ζωντανή’ αντίληψη στην παρουσίαση της δουλειάς του, παραμένει από τις πιο σοβαρές και υπολογίσιμες δυνάμεις στο είδος. Και προχτές στο Plissken, φάνηκε ολοκάθαρα. Felt like “home”.

Bonobo, photo @plissken

Bonobo– δύναμη. Κανείς δεν το αμφισβητεί. Μεγάλος ταξιδευτής των ήχων, σε αναζήτηση νέων σχεδίων και ιδεών στην επεξεργασία των θεμάτων του. Πάνω στον ηλεκτρονικό καμβά του κέντησε τρόπικαλ και αφρικάνικους ρυθμούς, triphop, Lynch-ικές και deep ατμόσφαιρες.

Με τους μουσικούς του και φωνή/τραγούδι σε κάποια κομμάτια. Δεν τον βοήθησε όμως ο ήχος- βλέπαμε πχ τα πνευστά, δεν τα ακούγαμε όμως παρά αρκετά χαμηλά. Σταδιακά ανέβαζε στο μεταξύ club τόνους. Ο κόσμος ήθελε να χορέψει. Και είχε τον σωστό άνθρωπο στα πλήκτρα (και στην κιθάρα).

Φάνηκε από την αρχή, ότι θα περνούσαμε χάρμα. Slowthai στην κεντρική σκηνή- το είπε και το έκανε. Ο βρετανός ράπερ πηγαινοέρχεται ασταμάτητα  μπροστά, λίγο πιο πίσω ο DJ, στο φόντο σκηνικό ένα σπίτι στην αγγλική εξοχή. Και όντως περνάμε καλά –και ο Μάριος καλύτερα. Ποιος είναι ο Μάριος; Το παιδί που ανέβασε στη σκηνή ο Slowthai από εκείνα που σήκωσαν το χέρι τους όταν ρώτησε αν ξέρει κάποιος τους στίχους τουCancelled (από το άλμπουμ του Tyron). Μπορείς να λες το μέρος του Scepta; (στο κομμάτι), ρώτησε. Αποδείχτηκε ότι ο Μάριος μπορούσε. Και  όχι μόνο του Scepta, όλο το τραγούδι ήξερε να πει. Greece loves Slowthai. Ναι σωστά. Το παλικάρι έχει ήδη ξεχωρίσει στην συνεχώς εξελισσόμενη hip hop σκηνή της Αγγλίας. Στο μεταξύ, στο φόντο, το σπίτι στην εξοχή έχει αρπάξει φωτιά, λαμπαδιάζει. Ο κόσμος χορεύει τρελά. Ο Slowthai μας εύχεται ‘καλό σαββατοκύριακο’. Είναι (ήταν) Δευτέρα. «Δικό μας» παιδί.

Γι’ αυτό μας αρέσει το Plissken γιατί εκεί που οι πιο πολλοί  ποντάρουν στα σίγουρα, παίζει πιο τολμηρά.

Εμείς που είχαμε τις μεγάλες προσδοκίες ότι θα βλέπαμε live έναν θρύλο του underground hip hop και δεν τον είδαμε ποτέ;  Ο Black Athina ‘ζέσταινε’ το κοινό (όχι πολύς κόσμος ακόμη εκείνη την ώρα), έπαιζε τα beats του, έπιανε το μικρόφωνο, εμψύχωνε τους θεατές : – έτοιμοι για Jay Electronica; Έτοιμοι εμείς. Ο Jay μάλλον δεν ήταν.

Yves Tumor

Αυτό είναι το ροκ σήμερα- και δεν είναι ροκ. Η ενέργεια, η μετα-punk ηλεκτρονική παλέτα, ο πειραματισμός. Αποκαλυπτικός (και στην εμφάνιση) ξεκοκάλισε την bowie-ική εγκυκλοπαίδεια και αφού όλα έχουν γίνει στο παρελθόν, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αντλήσεις έμπνευση από τη δική σου προσωπικότητα- και να βάλεις τη σφραγίδα σου. Ο Yves Tumor όπου/ όποτε κι αν ζούσε θα ήταν καλλιτέχνης. Θα ζωγράφιζε, θα σχεδίαζε, θα δημιουργούσε αρχιτεκτονικά. Το κάνει. Και τα τραγούδια του μοιάζουν με κατασκευές που διαλύονται και ξαναφτιάχνονται μπροστά στα μάτια σου. Ακούστε τα άλμπουμ του, έχουν ψαχνό.

AQUARIUM- EDEN STAGE

Η πιο ωραία σκηνή ήταν βέβαια, η ανοιχτή. Η κάτω από την πανσέληνο, η με θέα την κόκκινη υψικάμινο. Η δεύτερη πιο ωραία σκηνή, ήταν το δίχως άλλο, η Aquarium. Όπου οι DJs έπαιζαν ανάμεσα σε φυτά, σε ένα πράσινο, δροσερό σκηνικό, εξωτικό. Γιατί όχι περισσότερα φυτά στο επόμενο Plissken;

Oι Tropical Fuck Storm «τα έσπασαν» – τρελό λάιβ. Την επόμενη φορά- μην το σκέφτεστε, πρώτο τραπέζι κεντρική σκηνή! Αυστραλοί- εγγύηση στο ροκ. Τώρα είναι στην Κεφαλονιά (λέει το facebook). Διακοπές στα Λουρδάτα;

Space Africa. H beat σκηνή της Αγγλίας. Οι ηλεκτρονικοί κώδικες, οι left field κόντρα μελωδίες- και εν τέλει όλο αυτό σε ποσά ενέργειας. Εκεί που δεν ξέρεις πού θα σε ‘ξημερώσει’ η επόμενη φράση.

Γι’ αυτό μας αρέσει το Plissken γιατί εκεί που οι πιο πολλοί  ποντάρουν στα σίγουρα, παίζει πιο τολμηρά. Δύσκολες εποχές όμως-και όχι μόνο για τολμηρούς, για όλους.