Πριν από ένα χρόνο, το ντεμπούτο της Ζακλίν Λέντζου (στις μεγάλου μήκους ταινίες) «Σελήνη, 66 Ερωτήσεις», έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία σε διεθνή φεστιβάλ, όπως το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρέικιαβικ, όπου κέρδισε το πρώτο βραβείο.
Στην Ελλάδα, η «Σελήνη, 66 Ερωτήσεις», μία τρυφερή ιστορία για την αγάπη, την μοναξιά και τη συμφιλίωση, έκανε πρεμιέρα φέτος τον Φεβρουάριο με θετικές κριτικές. Σήμερα, στις 24 Ιουνίου, ετοιμάζεται να κάνει πρεμιέρα και στη Μεγάλη Βρετανία και με αυτή την αφορμή, η Ζακλίν Λέντζου μίλησε στην βρετανική εφημερίδα Guardian και τη δημοσιογράφο Cath Clarke και για πρώτη φορά αποκάλυψε το γεγονός που την ενέπνευσε να γράψει την “Σελήνη”.
Η ταινία επικεντρώνεται σε μία νεαρή κοπέλα, την Άρτεμη (που υποδύεται η Σοφία Κόκκαλη), η οποία αναγκάζεται να επιστρέψει στην Αθήνα μετά από πολύχρονη απουσία, ώστε να αναλάβει τη φροντίδα του πατέρα της, που βρίσκεται στο νοσοκομείο. Παρ’ όλο που τα χρόνια είχαν περάσει και η σχέση της με τον πατέρα της ήταν ψυχρή, η Άρτεμις δέχτηκε να τα αφήσει όλα πίσω, για να φροντίσει τον πατέρα της, μετά από “προτροπές” της συντηρητικής οικογένειάς της.
Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα και για την Ζακλίν Λέντζου, η οποία εξιστορεί στον Guardian πώς πριν από δέκα χρόνια έλαβε ένα παρόμοιο τηλεφώνημα με αυτό της Άρτεμης, που την ενημέρωνε ότι ο πατέρας της βρισκόταν στο νοσοκομείο με πολλαπλή σκλήρυνση και θα έπρεπε να τον φροντίζει.
Η 20χρονη τότε Ζακλίν Λέντζου, σπούδαζε σκηνοθεσία στο London Film School. Ήρθε λοιπόν στην Αθήνα και για τους επόμενους 18 μήνες φρόντιζε τον πατέρα της. “Ήξερα από το 2012 ότι αυτή θα ήταν η πρώτη μου ταινία, έπρεπε να το κάνω για να προχωρήσω με τη ζωή μου” είπε στον Guardian.
Ο λόγος που τόσο καιρό δεν είχε μιλήσει για την πραγματική ιστορία πίσω από την ταινία; “Δεν το έκρυβα, αλλά παράλληλα δεν είμαι και εντελώς ανοιχτή. Μόνο και μόνο γιατί δεν θα ήθελα ποτέ, μα ποτέ τα “πραγματικά γεγονότα” της ταινίας να τραβήξουν την προσοχή από την ίδια την ταινία” ανέφερε στην βρετανική εφημερίδα. Μάλιστα, κατά το μοντάζ είχε αρνηθεί κατηγορηματικά να προσθέσει την λεζάντα “βασισμένο σε αληθινά γεγονότα”.
Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Σοφία Κόκκαλη
Μετά από σχεδόν 1,5 χρόνο με τον πατέρα της, η Λέντζου παρέμεινε στην Αθήνα, όπου ξεκίνησε να κάνει ταινίες μικρού μήκους με φίλους της. Όταν είχε χρόνο έγραφε το σενάριο για τη “Σελήνη”, μία ταινία στην οποία ήθελε να δείξει πώς είναι να ζεις στην ανδροκρατούμενη Ελλάδα ως γυναίκα, αλλά και την “τοξική” ομοφοβία που επικρατεί.
Αναφέρθηκε μάλιστα και στην δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, με φόντο την πρόσφατη καταδίκη των δύο δολοφόνων του -αλλά και την αθώωση των 4 αστυνομικών που κατηγορήθηκαν για την συμμετοχή τους στη δολοφονία του. “Τον χτύπησαν μέχρι θανάτου στο κέντρο της Αθήνας στις 4 το απόγευμα. Ανατριχιάζω όταν λέω αυτή την ιστορία. Φαντάσου αυτό έγινε στην Αθήνα, την πρωτεύουσα. Δεν ξέρω να ξέρω τι γίνεται στις μικρότερες πόλεις της Ελλάδας” είπε στη δημοσιογράφο του Guardian, Cath Clarke.
“Η ταινία μου μιλά πάνω απ’ όλα για την πατριαρχία και την καταπίεση που οι άνθρωποι πρέπει να περάσουν και να αρνηθούν την ίδια τους την ψυχή. Αυτή είναι η καρδιά της ταινίας. Δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχε η πατριαρχία”.
Όσο για τα επόμενα σχέδιά της, η Λέντζου σκέφτεται να επιστρέψει στο Λονδίνο ή την Νέα Υόρκη, λέγοντας χαρακτηριστικά: “Κάπου που μπορώ να κάνω τη δουλειά μου, όπως αξίζω να κάνω τη δουλειά μου”.
Βρείτε ολόκληρη την συνέντευξη της Ζακλίν Λέντζου στον Guardian εδώ.
