Το «Obi-Wan Kenobi» είναι το πρώτο Star Wars Mini Series, που σταμάτησε να στήνει μόνο θεάματα, για να επικεντρωθεί στους ανθρώπους – και αυτό κυρίως είναι που το κάνει να έχει και απήχηση. Εγώ, που έβλεπα Star Wars από την κοιλιά της μαμάς μου, που έχω δει οτιδήποτε σχετικό υπάρχει με αυτό, μπορώ να πω πως το «Obi-Wan», όταν έφτασε στο τέλος του, με συγκίνησε πολύ.
Αρχικά, το πιο ξεχωριστό πράγμα για το «Obi-Wan Kenobi» στη νέα εποχή του Star Wars είναι ότι, για πρώτη φορά από τότε που το franchise μεταφέρθηκε στην τηλεόραση, δεν αφορά σε έναν τύπο με κράνος. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω το «Mandalorian» ή το «Book of Boba Fett». Είναι η αλήθεια πως η μία από τις δύο ήταν εξαιρετική – και δεν μιλάω για το «Book of Boba Fett». Όμως και οι δύο αποτελούν σειρές που έγιναν πραγματικότητα περισσότερο για την εικόνα παρά για τον χαρακτήρα.
Είναι γεγονός πως εάν δεν έχει εντρυφήσει κανείς στον κόσμο του Star Wars δεν γνωρίζει ποιοι είναι οι Mandalorians, αλλά εάν δει έναν τύπο με κράνος απευθείας θα του θυμίσει τον Bobba Fett. Μόνο ένας χαρακτήρας φοράει κράνος στο «Obi-Wan Kenobi» και αυτός είναι ο Darth Vader, και η παρουσία του ή η έλλειψή του έχει πάντα νόημα.
Στο επίκεντρο της σειράς βρίσκονται οι δύο κεντρικές ερμηνείες, του Obi-Wan και του Darth Vader. Ως Obi-Wan, ο Ewan McGregor υποδύεται έναν συντετριμμένο άνθρωπο στην εξορία, έναν στρατιώτη που ξέρει ότι έχασε τον πόλεμο, αλλά του ζητείται ακόμη να πολεμήσει, κρατώντας τον σε συνεχή επαγρύπνηση. Όπως αρμόζει στον χαρακτήρα του, κάθε νότα του ταξιδιού του Obi-Wan ακούγεται αληθινή, κυρίως χάρη στην ερμηνεία του McGregor.
Η ιστορία σε αυτό το σημείο είναι βοηθός του. Η επιστροφή του McGregor στο ρόλο που πρωτοέπαιξε πριν από 20 χρόνια και επαναπροσδιόρισε την έννοια του Obi-Wan για μια δεύτερη γενιά οπαδών του Star Wars βοηθάει να υπογραμμιστεί η απεικόνιση ενός επιβαρυμένου άνδρα που διαφυλάττει άκοπα ό,τι απέμεινε από την κληρονομιά του. Δεν μιλάει τόσο πολύ όσο συνήθιζε, αλλά οι πράξεις του λένε μια ιστορία – κρύβεται από τα βλέμματα και απομακρύνεται από τις μάχες στο πρώτο μισό της σειράς, αλλά ξαναβρίσκοντας την δύναμη μέσα του και έναν ακόμα λόγο να παλεύει για το μέλλον, κινείται και μάχεται με αποφασιστικότητα στο δεύτερο μισό. Σε έξι επεισόδια, ο Obi-Wan μετατρέπεται από έναν συντετριμμένο Jedi που μόλις και μετά βίας αισθάνεται άνετα να χρησιμοποιεί πια τη Δύναμη, σε έναν άνθρωπο που έχει βρει ξανά τη δύναμη και τον σκοπό του.
Στο πλαίσιο αυτό έρχεται η επιστροφή του Hayden Christensen ως Anakin, και καθιστά το «Obi-Wan Kenobi» την πιο ουσιαστική σύγχρονη επίκληση του Darth Vader μέχρι σήμερα, καθώς η σημαδεμένη όψη του, που φαίνεται για λίγο μέσα από το κατεστραμμένο του κράνος στο τελευταίο επεισόδιο δίνει στους θεατές μια γεύση πόσο του έχει κοστίσει ο πόλεμος. Ο Darth Vader, που στα πρώτα επεισόδια φαίνεται να έχει ακόμα τον Anakin μέσα του, μέχρι το τέλος γίνεται Darth Vader ολοκληρωτικά, αφήνοντας στην άκρη τις αποτυχημένες απόπειρες εκδίκησης, καθώς και τον παλιό του εαυτό, για να γίνει πλήρως η γαντοφορεμένη γροθιά ενός φασιστικού αυτοκράτορα.
Όσο υπέροχα μπορεί να είναι αυτά, το υπόλοιπο μέρος της ιστορίας υστερεί πολύ. Η μικρή Vivien Lyra Blair μπορεί να παίζει πολύ ωραία και να είναι πολύ γλυκιά, αλλά δεν υποστηρίζεται από ένα σωστό και ενδιαφέρον σενάριο. Ο χαρακτήρας της Reva είναι βαρετός και υπερβολικά αναμενόμενος. Μία μικρή Jedi, που είδα μπροστά της 10 χρόνια πριν έναν Jedi να μετατρέπεται σε Sith, όταν ο Darth Vader, με εντολή του Αυτοκράτορα, πήγε να σκοτώσει τα ανήλικα στο «Revenge of the Sith». Στην αρχή, φαίνεται σαν να κυνηγά τον Kenobi απλά για να τον κυνηγήσει. Δεν γνωρίζουμε ποια είναι ακριβώς, αλλά με ένα απλό flashback καταλαβαίνουμε απευθείας τι θα γίνει στην συνέχεια.
Και βεβαίως, η πλοκή δεν χτίζεται αρκετά σωστά για να μπορέσουμε ύστερα να στεναχωρηθούμε ή να χαρούμε με το τι της συμβαίνει. Γενικώς η σειρά έχει πολλές ασάφειες, και σίγουρα πολλά λάθη. Ασυνέπειες υπάρχουν πολλές, όπως και κλισέ. Θα δώσω απλά ένα παράδειγμα. Όταν ο Obi-Wan έχει πάει να σώσει την Leia από την βάση του Darth Vader στον Mustafar, περνώντας γύρω από Storm troopers και Imperial commanders, ο Obi-Wan την κρύβει κάτω από το παλτό του. Δηλαδή, ένας άνθρωπος περπατά μέσα σε μία, υποτίθεται απίστευτα ελεγχόμενη βάση, έχοντας δίπλα του ένα εξόγκωμα και κανένας δεν τον είδε μέχρι λίγο πριν φύγουν.
Η σημερινή κατάσταση του franchise είναι αυτή της δειλίας, προτιμώντας να ποντάρει στο πάθος των παλιών οπαδών από το έργο της κατάκτησης νέων. Τελικά, «Obi-Wan Kenobi» είναι ένα άνισο έργο για έναν άνδρα, που δεν είναι πλέον σίγουρος για τη θέση του σε ένα τεράστιο και ακόμα σε εξέλιξη εγχείρημα. Μέσα σε αυτή την αβεβαιότητα, ο κυνισμός ρίζωσε, όπως συνηθίζει να κάνει. Αλλά αυτός ο κυνισμός – είτε προέρχεται από έναν φανταστικό χαρακτήρα που επεξεργάζεται τη θέση του μετά την ήττα ενός πολέμου που κέρδισαν οι κακοί, είτε από την πρόκληση των καλλιτεχνών και των τεχνιτών που προσπαθούν να δημιουργήσουν τέχνη στο πιο εμπορικό περιβάλλον που μπορεί να φανταστεί κανείς – μπορεί να ξεπεραστεί, ακόμη και αν είναι δικαιολογημένος. Απλώς πρέπει να βρει έναν τρόπο, να βρει κάτι ανθρώπινο για να κρατηθεί. Ο Obi-Wan Kenobi διέλυσε έναν Jedi και τον έφτιαξε από την αρχή για να γίνει ξανά άνθρωπος. Φαίνεται και πλέον ξεκάθαρα στο πρόσωπο του. Αυτό είναι σίγουρο.
