Η ιστορία της μίνι φούστας: Πώς η επαναστατική πρόταση της Μαίρη Κουάντ ανέτρεψε όλα τα στερεότυπα
Η 10η Ιουλίου θεωρείται, κατά πολλούς, η “γενέθλια” ημέρα της μίνι φούστας, αφού τότε ήταν που η Μαίρη Κουάντ κυκλοφόρησε την πρώτη της κολεξιόν με μίνι φούστες, αφήνοντας ένα ανεξίτηλο στίγμα στην ιστορία της μόδας.
Η 10η Ιουλίου θεωρείται, κατά πολλούς, η “γενέθλια” ημέρα της μίνι φούστας, η ημέρα που η Μαίρη Κουάντ κυκλοφόρησε την πρώτη της κολεξιόν με μίνι φούστες, αφήνοντας ένα ανεξίτηλο στίγμα στην ιστορία της μόδας.
Φυσικά το εγχείρημά της αυτό ταρακούνησε ριζικά τα στερεότυπα της εποχής, αλλά και τα συντηρητικά πνεύματα που αντέδρασαν σε αυτή τη νέα “πρόταση”. Ωστόσο, το μίνι τελικά “κέρδισε” το κοινό, ώσπου επικράτησε για τα καλά στον κόσμο της μόδας.
Γιατί “μίνι”;Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το όνομα της μίνι φούστας ήταν έμπνευση της Κουάντ από το αγαπημένο της αυτοκίνητο, το Μίνι Κούπερ, ενώ η ιδέα για τη δημιουργία της προερχόταν από τις ίδιες τις πελάτισσές της, οι οποίες της ζητούσαν διαρκώς να κονταίνει τις φούστες τους, ώστε να είναι πιο βολικές στην καθημερινότητά τους. Ο σκοπός της ήταν να πλασάρει ένα ρούχο που θα επέτρεπε στη γυναίκα να νιώθει και να κινείται με άνεση.
Το κοινό της Κουάντ ήταν η πρώτη γενιά “απελευθερωμένων” γυναικών. Γυναικών οι οποίες ξέφευγαν, σιγά-σιγά, από τα κλασσικά στερεότυπα, είχαν πρόσβαση σε αντισυλληπτικά και μπορούσαν να καθορίσουν μόνες τους τη ζωή τους – τόσο την προσωπική, όσο και την επαγγελματική. Τα ρούχα της, λοιπόν, απευθύνονταν στην – τότε – σύγχρονη γυναίκα, την αποδεσμευμένη από τους ρόλους που της είχε “φορέσει” η κοινωνία. Μία γυναίκα που ήταν η ίδια κυρία του εαυτού της, με πρωταρχικό της στόχο την άνεση και την ελευθερία της.
Όπως τονίζει και η ίδια η Κουάντ: «Η μίνι φούστα επέτρεπε στα κορίτσια να χορεύουν, να κινούνται, να ζουν».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η χειραφέτηση της γυναίκας των 60s βρήκε την έκφρασή της σε διάφορες εκφάνσεις της κοινωνικο-πολιτισμικής ζωής. Η μίνι φούστα ήταν μία από αυτές, σαν ένα “σύμβολο” ελευθερίας και προόδου, που σόκαρε τα συντηρητικά μυαλά, καθώς εξέφραζε την κυριαρχία της ίδιας της γυναίκας πάνω στο σώμα της, την εμφάνισή της και, κατ’ επέκταση, τη ζωή της. Σύμφωνα και με την Τζέιν Σέπερντσον: «Τα ρούχα της (Κουάντ) επέτρεπαν στις γυναίκες να σηκωθούν και να πάνε όπου θέλουν».
Η μίνι φούστα στην ιστορία
Οι φαινομηρίδες στην Αρχαία Σπάρτη, πηγή: https://hellenicnews.com/%CE%BC%CE%AF%CE%BD%CE%B9-%CF%86%CE%BF%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%86%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82/
Η πρόταση της Κουάντ, ωστόσο, δεν αποτελεί την πρώτη εμφάνιση της μίνι φούστας στην ιστορία της μόδας. Από αρχαιοτάτων χρόνων το μίνι παρατηρείται στην Αρχαία Ελλάδα και, πιο συγκεκριμένα, στη Σπάρτη, όπου οι Σπαρτιάτισσες φορούσαν τις λεγόμενες “φαινομηρίδες”, κοντούς χιτώνες που άφηναν ακάλυπτη την επιφάνεια των μηρών. Πηγαίνοντας ακόμα πιο πίσω, με σχετικά πρόσφατη ανακάλυψη των αρχαιολόγων, αποδεικνύεται, μέσα από αγαλματίδια του 7.500 π.Χ., πως μίνι φούστα φορούσαν και οι γυναίκες στη Σιβηρία.
Με την πάροδο της ιστορίας, αντίστοιχα ενδύματα παρατηρήθηκαν τόσο στην Κίνα, όσο και στην Αφρική, κατά την περίοδο του Μεσαίωνα, ενώ, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως ορισμένοι ιστορικοί κατατάσσουν και την ελληνική φουστανέλα στην κατηγορία της μίνι φούστας.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Όπως ήταν επόμενο, μία τέτοια πρόταση, η οποία ανέτρεπε ορισμένα από τα βασικότερα στερεότυπα της εποχής, δεν θα μπορούσε να αφήσει “αδιάφορα” τα συντηρητικά μυαλά της εποχής. Ποικίλες ήταν οι αντιδράσεις που αφορούσαν είτε σε θέματα ηθικής, είτε σε θέματα καλαισθησίας.
Με ακραία, σε πολλές περιπτώσεις, μέσα, η τότε συντηρητική κοινωνία προσπάθησε να εμποδίσει τη διάδοση της μίνι φούστας ανάμεσα στις γυναίκες, αλλά και γενικότερα στον κόσμο της μόδας, με γυναίκες, σε ορισμένες περιπτώσεις να χάνουν μέχρι και τη δουλειά τους – όπως η δημοσιογράφος Νοέλ Νομπλεκούρ, το 1964 – επειδή φόρεσαν μίνι.
Όπως είναι, ωστόσο, φυσικό, κάθε δράση προκαλεί μία αντίστοιχη αντίδραση με τη μίνι φούστα να ανάγεται σε σύμβολο γυναικείας χειραφέτησης και απελευθέρωσης, ως απάντηση των φεμινιστικών κινημάτων της εποχής!
Μία άλλη οπτική, εκείνη της Κοκό Σανέλ, έβλεπε την μίνι φούστα, όχι ως «προκλητικό ένδυμα», αλλά ως «κακόγουστη επινόηση». Για τη Σανέλ το μίνι ήταν ένα ρούχο που δεν κολάκευε καθόλου το γυναικείο σώμα, καθώς συνδεόταν με την επίδειξη του γόνατος, ενός από τα πιο άσχημα – κατά τη γνώμη της – σημεία του γυναικείου σώματος.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ακόμη μία κατηγορία που δέχεται η μίνι φούστα συνδέεται με την εκπροσώπησή της από το γνωστό μοντέλο των 60s, Τουίγκι, και το πολύ αδύνατο σώμα. Η συγκεκριμένη κατηγορία θέλει τη μίνι φούστα να είναι “υπεύθυνη” για τη δημιουργία μη υγειών σωματικών προτύπων, αλλά και την ευρεία διάδοση διαφόρων τύπων εντατικής δίαιτας, που στην πάροδο του χρόνου οδήγησαν στην έξαρση των περιπτώσεων νευρικής ανορεξίας που άρχισαν να πλήττουν, κυρίως, νεαρές γυναίκες.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Φυσικά, ούτε η γυναικεία χειραφέτηση, ούτε η εμφάνιση σκληρών μεθόδων δίαιτας, ούτε η αύξηση των περιπτώσεων νευρικής ανορεξίας οφείλονται στη μίνι φούστα. Ούτε η θεοποίηση, αλλά ούτε και η δαιμονοποίησή της έχουν ιδιαίτερο νόημα, καθώς ένα ρούχο -ή, γενικότερα, ένα οποιοδήποτε αντικείμενο- από μόνο του δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει τη δομή μίας κοινωνίας.
Η μίνι φούστα αποτελεί μία μορφή έκφρασης μίας ανάγκης και, κατ’ επέκταση, ενός κινήματος που είχε ωριμάσει από καιρό και ήταν έτοιμο να βγει στην επιφάνεια, να αλληλεπιδράσει με την εποχή του, να ασκήσει κριτική και να κριθεί, ώσπου να βρει τη θέση του στην τότε κοινωνία και να μπορέσει να συντελέσει στην εξέλιξή της.
Και, φυσικά, όπως όλες οι σπουδαίες επαναστάσεις χρειάζονται σύμβολα, η μίνι φούστα αποτέλεσε ένα από αυτά στην επανάσταση της γυναίκας απέναντι στην κοινωνία της εποχής, μία κοινωνία που δεν την αντιμετώπιζε ως ισάξιο μέλος της, την έκρινε με ιδιαίτερη αυστηρότητα, της είχε προ-αναθέσει ρόλους τους οποίους η ίδια δεν είχε επιλέξει και την εμπόδιζε να έχει τον πλήρη έλεγχο του εαυτού της. Μία κοινωνία που, ακόμα και σήμερα, δεν έχει “αναρρώσει” πλήρως από αυτές τις αναχρονιστικές ιδέες και την εφαρμογή τους…
