Stranger Things: Το τέλος της τέταρτης σεζόν μάς άφησε με συγκίνηση και πολλά ερωτήματα

Ήρθε εκείνη η ώρα, που μετά από τρία χρόνια ανυπομονησίας και τρελών θεωριών για το τι μπορεί να συμβεί στην συνέχεια του Stranger Things, απολαύσαμε τη 4η σεζόν.

Μετά από μία παύση, κυκλοφόρησαν και τα δύο τελευταία επεισόδια της σειράς, που απέδειξαν πως το Stranger Things και οι Duffer Brothers όχι απλά δεν έμειναν στάσιμοι, αλλά κατάφεραν να κάνουν κάτι που πολλές σειρές δεν πετυχαίνουν ποτέ: να δώσουν σε όλα νόημα και να βάλουν τέλος σε πολλά από τα ερωτήματά μας από τις τρεις προηγούμενες σεζόν.

Τα δύο τελευταία αυτά επεισόδια -που με 1,5 και 2,5 ώρες διάρκεια αντίστοιχα θα μπορούσαν να θεωρηθούν… κανονικές ταινίες- μας συγκίνησαν, μας τρόμαξαν και εν τέλει μάς άφησαν με νέα αγωνία, για το πώς θα συνεχίσει αυτή η υπέροχη ιστορία.

Η 4η σεζόν είναι πρωτοπόρα, φέρνοντας τους χαρακτήρες σε όλο και πιο περίεργες καταστάσεις, θυμίζοντας πολλές φορές -αν όχι συνεχώς- σειρά τρόμου.

Έχοντας λοιπόν όλα τα παραπάνω στο μυαλό μας, ας μπούμε λίγο πιο βαθιά στο τι συνέβη και στο πως εξελίχθηκαν οι αγαπημένοι μας χαρακτήρες σε αυτή την απρόσμενη σεζόν.

Πιάνοντας τα πράγματα από την αρχή, η νέα σεζόν βρίσκει όλους τους χαρακτήρες σε τελείως διαφορετικές καταστάσεις από αυτές που τους είχαμε συνηθίσει. Ο Will με την Eleven και τον Jonathan βρίσκονται στην Καλιφόρνια, μαζί με την Joyce.

Όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες, Mike, Dustin, Lucas, Max, Nancy, Steve, Robin, βρίσκονται ακόμα στο Hawkins. Με αυτόν τον τρόπο η ιστορία πλέον αναπτύσσεται σε δύο διαφορετικά μέρη, Α και Β, κρατώντας μας έτσι μονίμως το ενδιαφέρον, αφού στην κάθε ομάδα συμβαίνουν διαφορετικά πράγματα.

Μας συστήνουν ακόμα σε καινούργιους χαρακτήρες, που μας κλέβουν αμέσως την καρδιά. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα μου άρεσε κάποιος χαρακτήρας περισσότερο από τον Steve, που τον υποδύεται ο φανταστικός Joe Keery. Και όμως, ο υπέροχος μεταλλάς, που παίζει DnD και έχει φοβερό μακρύ μαλλί ήρθε να μας πάρει τα μυαλά, και το ονομά του είναι Eddie.

Ο Eddie παίζει μεγάλο ρόλο στην νέα σεζόν, τώρα που τα παιδιά μπαίνουν επιτέλους στο λύκειο. Τον γνώρισαν μέσω του DnD, διότι έχει το μόνο DnD Club στο σχολείο, το Hellfire Club. Από την άλλη μεριά, ο Jonathan, απέκτησε στην Καλιφόρνια έναν νέο φίλο, τον Argyle. Θεωρώ πως αυτός πρέπει να είναι ο πιο στερεοτυπικός χαρακτήρας σε όλο το Stranger Things, καθώς δημιουργήθηκε μόνο και μόνο για να καπνίζει… άγνωστες ουσίες, χωρίς να είναι πραγματικά παρών. Ναι έχει καμιά φορά την πλάκα του, αλλά σε ένα σίριαλ με τόσο η δράση, φαντάζει ίσως παράταιρος. Παρόλα αυτά, δεν χαλάει την αίσθηση του υπόλοιπου σίριαλ.

Δεν θα μπορούσα να πω πως δεν υπήρχαν κάποια πράγματα που με δυσαρέστησαν, αν και απόλαυσα πολύ την σεζόν αυτή. Η αλλαγή του Jonathan σε έναν συνεχώς μαστουρωμένο τύπο, που δεν ξέρει που βρίσκεται, φάνηκε ανούσια. Σαν  χαρακτήρας είχε εξελιχθεί πάρα πολύ από την πρώτη σεζόν. Είχε δείξει την ευαισθησία του, την αγάπη του για την Nancy. Είχε βρει δουλειά ως φωτογράφος και γενικώς βοηθούσε την οικογένειά του, διότι για αυτόν ήταν το πιο σημαντικό. Αυτή του η εξέλιξη διαλύεται σε αυτή την σεζόν, δίνοντας του τον ρόλο του “οδηγού” που απλά μας πηγαίνει από το ένα σημείο της ιστορίας στο άλλο, χωρίς όμως να έχει ιδιαίτερη συμβολή. Τελικά αποκτά “συνείδηση” ξαφνικά τελευταία στιγμή, στο τελευταίο επεισόδιο.

Ένα ακόμα αδύναμο σημείο για εμένα ήταν οι άβολες σκηνές ανάμεσα στον Steve και την Nancy. Η Nancy από την μεριά της απογοητεύεται αρκετά που ο Jonathan δεν την επισκέφθηκε, δεν το εκφράζει όμως, γιατί δεν παύει να τον αγαπάει και να πιστεύει πως, όπως παλιά, βάζει την οικογένεια του πάνω από όλα. Αυτό δυστυχώς δεν την εμποδίζει από το να έχει περίεργες, άβολες σκηνές φλερτ με τον Steve, που δυστυχώς  φαίνονται υπερβολικά βεβιασμένες.

Ακόμα, ένα ιδιαίτερα αδιάφορο μέρος της ιστορίας αποτελεί η αποστολή της Joyce με τον Murray να σώσουν τον Hopper από το στρατόπεδο των Ρώσων. Δυστυχώς δεν ήταν αρκετά ενδιαφέρον και θεωρώ πως δεν ταίριαζε πάρα πολύ με οτιδήποτε άλλο συμβαίνει στην ιστορία αυτή. Η πλοκή με τους Ρώσους φάνηκε σε πολλούς fans παράταιρη από την αρχή, όταν πρωτοεμφανίστηκαν. Από μόνη της η βασική πλοκή έχει πολλά να δώσει. Είναι λογικό ότι σε μία σειρά που αντικατοπτρίζει οτιδήποτε συνέβαινε στην δεκαετία του ’80, πρέπει να αναφερθεί και ο ψυχρός πόλεμος. Ωστόσο το κλασικό κλισέ ότι οι Ρώσοι έκαναν ό,τι και οι Αμερικάνοι για να μην μείνουν πίσω απλά δεν προσθέτει κάτι στην πλοκή.

Όσον αφορά την ιστορία και την εξέλιξή της, επιτέλους με αυτή την σεζόν λύνονται πολλές απορίες. Μαθαίνουμε λεπτομέρειες για παρελθοντικά σημεία, και ξετυλίγεται επιτέλους η απάντηση στο ερώτημα: «Ποιος κρύβεται πίσω από όλα αυτά;».

Spoiler alert: Η απάντηση είναι ο Vecna. Χωρίς να θέλω να αποκαλύψω πάρα πολλά, η ιδέα του Vecna είναι από τις πιο έξυπνες των Duffer Brothers, και είναι και ο λόγος που πλέον το σίριαλ έχει μία τόσο τρομακτική αίσθηση. Ο τρόπος με τον οποίο ο Vecna σκοτώνει τα θύματά του θα μπορούσε χαρακτηριστεί τραυματικός. Όλο το design του θανάτου είναι εκτελεσμένο άψογα, από το πώς δείχνει μέχρι και ο ήχος που ακούγεται. Οι χαρακτήρες μας καταφέρνουν να μάθουν πολλά γι’ αυτόν εξερευνώντας το παλιό εγκαταλελειμμένο του σπίτι, που είναι το σημείο που θυμίζει περισσότερο από όλα horror movie. Εκτελεσμένο όμως σωστά και όχι υπερβολικά, το κάνει ευχάριστο και αρκετά τρομακτικό.

Ο χαρακτήρας του Eddie είναι ακόμα βασισμένος σε μία αληθινή ιστορία για την γνωστή υπόθεση The «West Memphis Three», που εξελίχθηκε το 1993 στο West Memphis, Arkansas. Πρόκειται για μία κατάσταση που αναφέρεται στον πανικό που προξενούσαν στην Αμερική εκείνη την εποχή οι σατανικές αιρέσεις. Η υπόθεση, που αναφέρεται στη σειρά, έχει να κάνει με την υπόθεση δολοφονίας, τριών οχτάχρονων αγοριών για σατανικές θυσίες, για την οποία είχαν κατηγορηθεί αδίκως τρεις νεαροί άνδρες Έτσι ακριβώς κατηγορείται και ο Eddie Munson, για έναν φόνο που δεν έκανε, και όλη η πόλη πείθεται από μία φήμη, ότι το Hellfire Club στην πραγματικότητα είναι σατανιστικό, και στρέφονται όλοι εναντίον του. Οι Duffer Brothers ενδιαφέρονται πολύ για αυτή την υπόθεση, η οποία έφτασε στο τέλος της μόλις το 2012, καθώς νέα στοιχεία αποκάλυψαν πως οι κατηγορούμενοι πράγματι ήταν αθώοι και κατάφεραν να δικαιωθούν.

Τα τελευταία δύο επεισόδια ήταν πράγματι πολύ ενδιαφέροντα -τόσο που άξιζε η αναμονή ενός μήνα. Χαρακτηρίζονται βέβαια από αρκετές τραβηγμένες σκηνές, αλλά λόγω της αγωνίας και της υπέροχης αίσθησης που αφήνει, δεν μας ενόχλησε. Τα επεισόδια είναι συγκινητικά, με πολλά να πουν και να μας δώσουν στο τέλος αυτού του έπους, που μόνο έπος μπορεί να χαρακτηριστεί. Αξίζει απόλυτα την προσοχή σας, αν ακόμη δεν το έχετε δει.