Spencer
Υψηλές προσδοκίες, χαμηλές πτήσεις για τη νέα βιογραφία της «πριγκίπισσας του λαού» Lady D.
Μια φορά κι ένα καιρό ζούσε μια όμορφη και γλυκιά πριγκίπισσα μέσα σε ένα χρυσό αλλά και αποπνικτικό Παλάτι. Αποφασισμένη να δραπετεύσει από την χρυσαφένια φυλακή της, η μελαγχολική πριγκίπισσα καταστρώνει τις τελευταίες λεπτομέρειες στο σχέδιο της αλλά η αγάπη για τα δύο μικρά παιδιά που έχει, την οδηγούν να αναβάλει συνεχώς την απόδραση της.
Μετά την Τζάκι, η Νταϊάνα
Είναι προφανές ότι ο χιλιανός Πάμπλο Λαραΐν λατρεύει τις βιογραφίες. Μετά από τον αριστουργηματικό «Νερούδα» όπου ο ποιητικός ρεαλισμός παντρευόταν εξαίσια με τον πολιτικό στοχασμό, η αμήχανη «Τζάκι» ήταν μια αντισυμβατική παραβολή για την εξουσία και τη φήμη, με όχημα την δολοφονία του JFK και την αντίδραση της Τζάκι Κένεντι. Δυστυχώς η ζωή και κυρίως ο μύθος της πριγκίπισσας Νταϊάνα δεν προσφέρεται για μια ακόμη πειραγμένη κινηματογραφική βιογραφία που θα έδινε την ευκαιρία στον χιλιανό δημιουργό (τον οποίο εκτιμούμε απέραντα παρά το ύστατο ατόπημα του) να ξεδιπλώσει την ιδιαίτερη καλλιτεχνική ματιά του.
Το «Spencer» (το πατρικό επώνυμο της Νταιάνα) όπως φάνηκε και στην αναγραφόμενη υπόθεση της ταινίας είναι ένα κωδικοποιημένο παραμύθι προσαρμοσμένο στα μέτρα της ζωής της δημοφιλούς πριγκίπισσας, με τον ατυχή γάμο, τις φήμες για εξωσυζυγικές σχέσεις που έφερναν χρήμα στις κίτρινες φυλλάδες, τις κόντρες με το παλάτι κλπ. Ο Πάμπλο Λαραΐν απελευθερώνεται σκηνοθετικά παίρνοντας την σκυτάλη από το μυθοπλαστικό σενάριο του Στίβεν Νάιτ που εμπνέεται ένα τυπικό γουικέντ Χριστουγέννων στην εξοχική οικία της Ελισάβετ, όπου οι σιωπές και το πρωτόκολλο καθοδηγούν τις σχέσεις της βασιλικής οικογένειας.
Κι ενώ περιμέναμε να δούμε… παπάδες από πλευράς Λαραΐν, τελικά λίγα πράγματα μετράνε σε τούτη την χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις – και αξίες- βιογραφία που πέρα από την εσωτερικής αγωνίας ερμηνεία της Κρίστεν Στιούαρτ (υποψήφια για όσκαρ) ακολουθεί ένα επιτηδευμένο υπαρξιακό χάσιμο της ηρωίδας που δεν γίνεται πάντα πειστικό.