Από τον Βίνσεντ βαν Γκογκ μέχρι τον Γκριν Γκόμπλιν: Οι αξέχαστες ερμηνείες του Γουίλεμ Νταφόε

Ο Γουίλεμ Νταφόε γεννήθηκε στις 22 Ιουλίου του 1955, στο Γουισκόνσιν. Η μητέρα του ήταν νοσοκόμα και ο πατέρας του χειρούργος, γι’αυτό τον μεγάλωσαν οι αδερφές του, μιας και οι γονείς του ήταν μονίμως στην δουλειά. Το «Γουίλεμ» είναι μια ολλανδική παραλλαγή του πραγματικού ονόματός του «Γουίλιαμ», το οποίο και υιοθέτησε από το λύκειο. Προσπάθησε να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο, αλλά έναν χρόνο αργότερα τα παράτησε, αφού έγινε μέλος της θεατρικής εταιρίας «Theater X». Ύστερα, μετακόμισε στην Νέα Υόρκη και αφού γνωρίστηκε με τη μέλλουσα γυναίκα του, ίδρυσε μαζί με άλλους το θεατρικό γκρουπ «The Wooster».

Ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα ξεκίνησε με ένα γουέστερν, το «Heaven’s Gate», αλλά οι δικές του σκηνές κατέληξαν να κοπούν. Τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο ανέλαβε στο «Loveless», στο οποίο υποδύεται έναν αρχηγό μοτοσικλετιστή. Μετά από πολλούς ρόλους παρόμοιους με αυτόν, κατάφερε να κερδίσει τον ρόλο που θα τον έφερνε τελικά στο προσκήνιο και δεν είναι άλλος από τον ρόλο του λοχία Ελίας στο θρυλικό Platoon.

Το Platoon έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις καλύτερες πολεμικές ταινίες όλων των εποχών, αναφερόμενη στον πόλεμο του Βιετνάμ. Η ταινία επικεντρώνεται περισσότερο στον ψυχολογικό αντίκτυπο που έχει ο πόλεμος στον άνθρωπο. Το σενάριο του Oliver Stone, το οποίο ο ίδιος έγραψε βασισμένο στις δικές του εμπειρίες από τον πόλεμο του Βιετνάμ, κάνει την ταινία πιο αυθεντική και μάλιστα τον Oliver Stone τον πρώτο βετεράνο που μετέτρεψε τις εμπειρίες του σε κινηματογραφική παραγωγή. Σε αυτή την ταινία είναι που πήρε και ο Νταφόε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου. Και είναι ξεκάθαρο πως το άξιζε!

Ο Νταφόε υποδύεται τον Λοχία Ελίας, έναν άνθρωπο που αμφισβητεί και προβληματίζεται πολύ από τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω του. Το έργο πραγματεύεται πολλά ζητήματα αναφορικά με τον πόλεμο και συγκεκριμένα με τα εγκλήματα πολέμου. Το τέλος της είναι αναπάντεχο και μένει για πάντα στο μυαλό σου, καθώς είναι από τις λίγες φορές που δεν συμβαίνει το αναμενόμενο…

Στο The Last Temptation of Christ ο Νταφόε είχε αναλάβει τον πιο αμφιλεγόμενο από τους ρόλους του. Μία ταινία που σκηνοθέτησε ο Μάρτιν Σκορσέζε και βασισμένη στο βιβλίο με τον ομώνυμο τίτλο, που όμως έλαβε πολύ αυστηρή κριτική, μόνο και μόνο για το θέμα το οποίο πραγματεύεται. Με τον Νταφόε στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Χριστού, να δίνει την ερμηνεία της ζωής του, είναι κρίμα που δεν εκτιμήθηκε όσο θα έπρεπε στην εποχή της…

Ο λόγος για τον οποίο, τόσο το βιβλίο όσο και η ταινία, έλαβαν τέτοια κριτική είναι πως η ταινία πραγματεύεται τους σεξουαλικούς πειρασμούς που μπορεί να είχε ο Χριστός. Αυτό το γεγονός μάλιστα οδήγησε σε διαμαρτυρίες από εξτρεμιστές χριστιανούς, σε απειλές κατά των ηθοποιών, μέχρι και σε απαγόρευση προβολής της σε πολλές χώρες. Όμως παρ’ όλα αυτά, η ταινία παραμένει ένα αριστούργημα, που με την απίστευτη σκηνοθεσία του Σκορσέζε και την τόσο ανθρώπινη και συγκινητική ερμηνεία του Νταφόε, κατάφερε να εκτιμηθεί περισσότερο όσο περνούσαν τα χρόνια.

Οι περισσότεροι όμως ξέρουν τον Νταφόε από τον ένα και μοναδικό ρόλο στον οποίο λατρεύτηκε από όλους και αυτός δεν είναι άλλος από τον Νόρμαν Όζμπορν, στο Spider Man. Η πρώτη ταινία του Spider Man, με την απίστευτη σκηνοθεσία του Σαμ Ρέιμι, έχει αγαπηθεί από όλους και έχει μείνει πραγματικά αξέχαστη. Και την καλύτερη ερμηνεία σε ολόκληρη την ταινία δεν την δίνει ο ίδιος ο Spider Man, που τον υποδύεται ο Τόμπι Μαγκοάιρ, αλλά ο κακός της ταινίας, ο Νόρμαν Οζμπορν ή αλλιώς Green Goblin του Νταφόε!

Γι΄αυτόν τον ρόλο, ο Νταφόε έπρεπε να ξαναφέρει στην επιφάνεια τον γνωστό «τρελό» του εαυτό. Ο Νόρμαν Όζμπορν ένας επιτυχημένος επιστήμονας, προσπαθεί να φτιάξει ένα ορό που θα κάνει τους ανθρώπους πιο δυνατούς. Κι ενώ περιμένει την έγκριση σχετικά με τις παρενέργειες, χορηγεί στον ίδιο του τον εαυτό τον ορό, καταλήγοντας να αναπτύσσει μια δεύτερη προσωπικότητα. Σε ολόκληρη την ερμηνεία του, ο Νταφόε υποδύεται δύο διαφορετικούς χαρακτήρες, κάτι που έκανε την ερμηνεία του αξέχαστη και ήταν και ο λόγος που επέστρεψε στην μεγάλη οθόνη με τον ίδιο ρόλο, στο Spider Man: No Way Home.

Μία υπέροχη ερμηνεία του Νταφόε, που πολλοί συχνά ξεχνούν είναι ο ρόλος του ως Βαν Γκογκ στο At Eternity’s Gate. Αποτελεί μία από τις καλύτερες αποτυπώσεις του ζωγράφου, καθώς βασίζεται στην ανάλυση του πώς εκείνος έβλεπε τον κόσμο. Ο σκοπός της ταινίας είναι να κατανοήσουμε κι εμείς τον κόσμο μέσα από τα μάτια του και ο Νταφόε ομολογουμένως ήταν η τέλεια επιλογή για τον ρόλο!

Η ταινία πραγματεύεται τους τελευταίους μήνες της ζωής του ζωγράφου, ακολουθώντας τον στην δημιουργία πολλών από τους διάσημους πίνακές του. Ο Νταφόε καταφέρνει να μάς φέρει πιο κοντά στην εσωτερική τρέλα του Βαν Γκογκ. Κάτι πραγματικά παράδοξο είναι πως καταφέρνει να φέρνει τον θεατή στην θέση του να εκλογικεύει τις πράξεις του, ακόμη και όταν εκείνος κόβει το αυτί του.

Η ταινία βασίστηκε πάνω στα γράμματα που βρέθηκαν πρόσφατα, τα οποία αντάλλασσε ο Βαν Γκογκ με τον αδερφό του. Τα στοιχεία που ήρθαν στο φως μέσα από αυτά τα γράμματα αλλάζουν τελείως τα δεδομένα όπως τα γνωρίζαμε για τον ζωγράφο, καθώς νέες υποθέσεις δείχνουν πως εν τέλη μπορεί να μην αυτοκτόνησε, αλλά να τον πυροβόλησε κάποιος. Η συγκεκριμένη ταινία έχει μεγάλο ενδιαφέρον και αξίζει την προσοχή μας!

Η πιο πρόσφατη, και μπορεί και η καλύτερη από όλες τις υπόλοιπες ερμηνείες του, είναι αυτή στο The Lighthouse. Μια απίστευτα περίεργη, αλλά υπέροχη ταινία, σκηνοθετημένη από τον Ρόμπερτ Έγκερς, αποτελεί παράδειγμα του πως με το κατάλληλο καστ μπορείς να κάνεις το αδύνατο δυνατόν. Μαζί με τον συμπροταγωνιστή του, Ρόμπερτ Πάτινσον, καταφέρνουν να δημιουργήσουν τέλεια αυτό το άβολο συναίσθημα της μοναξιάς που καταλήγει σε τρέλα.

Και οι δύο ηθοποιοί είχαν αποφασίσει να απομακρυνθούν από τον κόσμο όσο γύριζαν την ταινία, για να μπορέσουν να μπουν βαθιά μέσα στο πνεύμα του ρόλου. Ως ο μεγαλύτερος σε ηλικία από τους δύο ναύτες, ο Νταφόε ως Τόμας Γουέικ καταφέρνει να ερμηνεύσει τέλεια τον χαρακτήρα, φέρνοντας εις πέρας μερικούς απίστευτα καθηλωτικούς διαλόγους με μεγάλη αυτοπεποίθηση. Νιώθει κανείς απόλυτα πως αυτός ο χαρακτήρας είναι ένας θαλασσόλυκος, που από την μοναξιά και απομόνωση έχει μετατραπεί περισσότερο σε έναν…τρελό πειρατή, που καταφέρνει να τραβήξει μαζί του και τον ψυχικό κόσμο του νεότερου Εφρέμ Γουίνσλοου (Ρόμπερτ Πάτινσον).

Ο Γουίλεμ Νταφόε είναι ένας ηθοποιός που καταφέρνει να προσαρμόζεται σε κάθε ρόλο και να φέρνει εις πέρας ό,τι χρειάζεται αγγίζοντας την τελειότητα – κάτι που δυστυχώς δεν έχει ακόμα αναγνωριστεί από την Ακαδημία των Όσκαρ. Όμως εμείς αναγνωρίζουμε το ταλέντο του και τον λατρεύουμε για τις φοβερές ερμηνείες που μάς έχει χαρίσει όλα αυτά τα χρόνια…