«Ποιος θα παλέψει με τον δράκο;»: Έκθεση Κυραρίνη – Ποδιά στον Πόρο
Μια εικαστική συνάντηση των δύο ζωγράφων στην γκαλερί Citronne, με κοινό θέμα τη μορφή του δράκοντα και τίτλο «Who Will Fight the Dragon?».
Ο Αλέκος Κυραρίνης και ο Νίκος Ποδιάς, δύο εικαστικοί με κοινές παραστάσεις από τα νεανικά τους χρόνια, συναντώνται φέτος το καλοκαίρι στον Πόρο, παρουσιάζοντας την έκθεση με τίτλο «Who Will Fight the Dragon?», στην γκαλερί Citronne, από το Σάββατο 23 Ιουλίου και έως τις 10 Σεπτεμβρίου.
Οι δύο καλλιτέχνες συν-εκθέτουν μια εικαστική συνήχηση με θέμα τον δράκοντα. Αφετηρία και σκοπός της έκθεσης αυτής είναι η ανάδειξη των δύο εικαστικών κόσμων τους, οι οποίοι, αν και εμφανώς διαφοροποιούνται ως προς τις συγκυρίες, μπορούν να ταυτιστούν.
Κοινή τοποθέτηση απέναντι στο αρχέτυποΣτα έργα τους συναντώνται εικαστικές συμπτώσεις, αλλά και διαφοροποιήσεις. Στο πλαίσιο αυτής της συνύπαρξης, διακρίνεται το συγγενές κλίμα σε ζητήματα τα οποία, εξαρχής, καθορίζουν τα έργα. Έχει να κάνει με τον συσχετισμό και την ποσόστωση της ουσίας της γοητείας την οποία ασκεί ο τρόμος (uncanny). Εκεί ακριβώς συναντιούνται: μια κοινή τοποθέτηση απέναντι στο αρχέτυπο.
Ο Αλέκος Κυραρίνης χτίζει το φως ως μία γεωγραφία. Σχηματίζει συνέχεια συσχετισμούς δυνάμεων που οργανώνουν την όρασή μας ως καλλιγραφικά αναπτύγματα. Τα έργα του Νίκου Ποδιά συναντούν το φως και εκτείνονται ανταποδίδοντάς το. Υφαίνουν το πιο λεπτό αισθητήριο της όρασης. Κέντρο τους είναι και η ίδια η χειρωναξία, η οποία, μέσα από την ικανότητα της αίσθησης, μετατρέπεται σε φιλοσοφία.
«Οι δράκοι μου δεν είναι εντελώς κακοί»Ο Αλέκος Κυραρίνης λέει για τον δράκοντα: «Μικρό παιδί, πίστευα ότι ο καλός είναι όντως καλός και ο κακός είναι όντως κακός. Γνωρίζω τώρα πως μια τέτοια προσέγγιση, τόσο απλή στη βάση της, μόνον ένα παιδί μπορεί να κάνει. Γιατί τα παιδιά και ζητούν και ξέρουν. Οι δράκοι που ζωγραφίζω σήμερα, αν και συμβολίζουν το κακό, δεν είναι εντελώς κακοί. Έχουν ενηλικιωθεί μαζί μου. Αρκετά χρόνια τώρα περιλαμβάνονται στα έργα μου, προοδευτικά αλλαγμένοι και με χαρακτηριστικά κοινά με το καλό που αντιμάχονται. Γιατί εγώ τελικά αυτά τα δύο προσπαθώ να τα συμφιλιώσω. Και να συμφιλιωθώ κι εγώ με εκείνο το παιδάκι που μεγάλωσε».
«Μπορούμε να σταθούμε μπροστά στους φόβους μας;»Από τη δική του πλευρά, ο Νίκος Ποδιάς επισημαίνει για τον θεματικό άξονα της έκθεσης: «Δράκος από το “δέρκομαι”, που σημαίνει βλέπω καθαρά. Ον μυθικό, βρίσκεται στη μυθολογία αρκετών πολιτισμών, άλλοτε με θετικούς και άλλοτε με αρνητικούς συμβολισμούς. Για τη Δύση ο δράκος θεωρείται η ενσάρκωση του κακού και του χάους και η μάχη μαζί του είναι η μάχη ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Όμως, στις χώρες της Ανατολής συμβολίζει τη δύναμη και τη χάρη και λατρεύεται ως άγγελος. Πολλά είναι αυτά που και στις μέρες μας προκαλούν δέος και τρόμο. Μπορούμε να σταθούμε μπροστά στους φόβους μας με όπλα φτιαγμένα από χαρτί; Η έκθεση έγινε αφορμή για να ανακαλύψουμε, με τον Αλέκο Κυραρίνη, την κοινή μυθολογία πίσω από το έργο μας».
Αλέκος ΚυραρίνηςΓεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα και μεγάλωσε στον τόπο καταγωγής του, την Τήνο, όπου εργάστηκε με τον μαρμαρογλύπτη πατέρα του. Φοίτησε στην ΑΣΚΤ (1997-2003), με καθηγητή τον Γιάννη Ψυχοπαίδη. Έχει πραγματοποιήσει δεκαέξι ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα, την Ισπανία και το Βέλγιο. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ιταλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, την Αυστρία, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Γαλλία και την Ισπανία. Έχει εικονογραφήσει βιβλία, ενώ έχει εκδώσει ένα μικρό δοκίμιο για τη ζωγραφική με τίτλο «Οι ερωτήσεις της Νεφέλης» (Μικρός Αστρολάβος/Ευθύνη, Αθήνα 2011).
Γεννήθηκε το 1974 στη Θεσσαλονίκη. Το 1999 αποφοίτησε από την ΑΣΚΤ, όπου σπούδασε ζωγραφική με καθηγητή τον Δημήτρη Μυταρά και σκηνογραφία με καθηγητή τον Γιώργο Ζιάκα. Το 2001 ως υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη σκηνογραφία στο Central Saint Martins College of Art and Design του Λονδίνου και στην Hochchule fur Gestaltung und Kunst της Ζυρίχης. Έργα του έχουν εκτεθεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.