Girl in the Picture: Η αληθινή ιστορία μίας απαγωγής και το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Netflix

Το Netflix έχει εμπλουτίσει τελευταία το περιεχόμενο της με πολλές true crime ιστορίες, αρκετές από τις οποίες αποδεικνύουν ότι η πραγματικότητα πολλές φορές ξεπερνά και το πιο εφιαλτικό σενάριο. Μία από αυτές είναι το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ μυστηρίου «Girl in the Picture», που αφηγείται την ιστορία μιας 20χρονης μητέρας, ο μυστηριώδης θάνατος της οποίας ακολουθείται από την απαγωγή του γιου της με τα δύο γεγονότα να ανοίγουν ένα μυστήριο δεκαετιών σχετικά με την πραγματική ταυτότητα της γυναίκας και τον δολοφονικό δραπέτη που βρίσκεται στο επίκεντρο της πολύπλοκης αυτής υπόθεσης.

Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ αληθινού εγκλήματος με συνεχείς σοκαριστικές αποκαλύψεις, που κυκλοφόρησε στις 6 Ιουλίου σε σκηνοθεσία του Skye Borgman. Εστιάζει στην ιστορία-θρίλερ της απαγωγής ενός μικρού κοριτσιού (Τόνια Χιουζ) που τελικά… παντρεύτηκε τον απαγωγέα της (Κλάρενς Χιουζ) όταν ενηλικιώθηκε, κακοποιήθηκε και εντέλει δολοφονήθηκε. Η επακόλουθη απαγωγή και δολοφονία του μικρού γιου της (Μαικλ Χιουζ) ξεσκεπάζει μια σειρά εγκλημάτων, συμπεριλαμβανομένης της παιδικής κακοποίησης και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης.

Είναι η ιστορία μιας γυναίκας που έχασε το όνομά της, της οποίας η ζωή στιγματίστηκε από τον άνδρα που αποκαλούσε τον εαυτό του, εναλλάξ, «πατέρα» της και «σύζυγό» της. Η φυγή του θύτη και η εναλλαγή πολλαπλών ψευδωνύμων καθυστέρησε τη διαλεύκανση της υπόθεσης και την ανακάλυψη της αληθινής ταυτότητας της Τόνια, η οποία για πολλά χρόνια παρέμενε ανώνυμη. Το μυστήριο λύθηκε μετά από δεκαετίες, μετά την ενδελεχή έρευνα των αρχών σε συνδυασμό με την βοήθεια του φιλικού και του οικογενειακού περιβάλλοντος του θύματος.

Από τα πρώτα λεπτά του ντοκιμαντέρ μέχρι το τέλος του, τα δεδομένα της ιστορίας μεταβάλλονται διαρκώς τόσο για τους ερευνητές και το στενό περιβάλλον του θύματος όσο και για το ίδιο το κοινό. Η συνεχή ανακάλυψη νέων στοιχείων συνθέτουν σιγά-σιγά τα κομμάτια του πάζλ που αποκαλύπτουν την αληθινή ιστορία πίσω από την μπερδεμένη αυτή υπόθεση.

Η ιστορία, ξεκινά με τον Κλαρενς, έναν μεσήλικα, αποξενωμένο κοινωνικά άντρα, να είναι παντρεμένος με την Τόνια, μία 20χρονη κοπέλα, η οποία δούλευε ως χορεύτρια σε strip club, και τον μικρό της γιο, Μάικλ. Καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι της υπόθεσης, το ντοκιμαντέρ μας δείχνει τον Κλάρενς ως πατέρα του νεαρού κοριτσιού, και όχι ως σύζυγο, για να αποδειχτεί στη συνέχεια πατριός της, και τελικά απαγωγέας της.

Η υπόθεση είναι δύσκολο να αποτυπωθεί με γραμμικό τρόπο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Μία νύχτα του Απρίλη το 1990, στην Οκλαχόμα, τρεις άνδρες που κατευθύνονταν προς ένα μοτέλ εντόπισαν ένα παπούτσι στη μέση του δρόμου και λίγα μέτρα μακριά το χτυπημένο σώμα μιας νεαρής γυναίκας. Η ίδια μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο, όπου ένας άντρας μεγάλης ηλικίας, που αυτοσυστήθηκε ως  σύζυγός της με το όνομα Κλάρενς Χιουζ, αναγνώρισε την κοπέλα ως Τόνια Χιουζ και έδωσε εντολή να μην την επισκεφτεί κανένας άλλος πέρα από τον ίδιο. Έγινε εσπευσμένα η εισαγωγή της στη ΜΕΘ καθώς βρέθηκε με σοβαρή κρανιοεγκεφαλική κάκωση και εγκεφαλικό οίδημα. Οι μελανιές, οι γρατζουνιές και τα σοβαρά τραύματα σε όλο της το σώμα σε συνδυασμό με το ότι τα ζωτικά της σημεία βρίσκονταν σε σταθερή κατάσταση για θύμα τροχαίου προβλημάτισαν τους γιατρούς, οι οποίοι υποψιάζονταν ότι ο τραυματισμός της προέρχονταν από κακόβουλη ενέργεια και όχι από ατύχημα. Η 20χρονη κοπέλα υπέκυψε λίγες μέρες αργότερα στα τραύματά της με αποτέλεσμα ο γιος της να υιοθετηθεί από την οικογένεια Μπιν. Ο Μάικλ έζησε αρμονικά με την νέα του οικογένεια για τέσσερα περίπου χρόνια, μέχρι τη στιγμή που ο Κλάρενς τον απήγαγε από το σχολείο του.

Ο θάνατος της Τόνια και η απαγωγή του μικρού Μάικλ συνέβαλαν σε μια σειρά μακάβριων αποκαλύψεων. Η έρευνα της απαγωγής του Μάικλ έριξε φως στην υπόθεση θανάτου της εκλιπούσας μητέρας του, της οποίας το όνομα αποδείχθηκε ότι δεν ήταν αληθινό, όπως ούτε και του φερόμενου συζύγου της.

Μετά την ειδησεογραφική κάλυψη των γεγονότων, η Τζένι Φίσερ –πρώην φίλη του θύματος από το 1984- ενημέρωσε τις αρχές πως το όνομα με το οποίο γνώριζε το θύμα δεν ήταν Τόνια αλλά Σάρον Μάρσαλ και αντίστοιχα του πατέρα της Ουόρεν Μάρσαλ. Η Σάρον -όπως ήταν γνωστή στο λύκειο, τη δεκαετία του 1980- παρουσιάζεται ως μια λαμπρή, φιλόδοξη μαθήτρια, με όνειρα, σε αντίθεση με τον πατέρα της που ήταν ένας παράξενος άνθρωπος, την κρατούσε μονίμως παγιδευμένη μέσα στο σπίτι και φαινόταν κατά καιρούς να επιδεικνύει ανάρμοστη συμπεριφορά απέναντί της. Η διαστροφή εκτοξεύεται με τη μαρτυρία της φίλης της, η οποία αποκάλυψε ότι είχε εξαναγκαστεί στο παρελθόν -υπό την απειλή όπλου- να παρακολουθήσει το βιασμό της Σάρον από τον αυτοαποκαλούμενο πατέρα της. Λίγο αργότερα μάλιστα, της εκμυστηρεύτηκε την πρώτη εγκυμοσύνη της.

«Δεν μπορεί να είναι παντρεμένοι, αυτός είναι ο πατέρας της», ήταν η πρώτη αντίδραση της πρώην φίλη της του θύματος, όταν πληροφορήθηκε από τις αρχές ότι ο άντρας αυτός παντρεύτηκε την κόρη του λίγα χρόνια αργότερα.

Μετά την ενηλικίωση της νεαρής κοπέλας και τη γέννηση του δεύτερου παιδιού της, Μάικλ -καθώς το πρώτο δόθηκε για υιοθεσία- μετακόμισαν με τον πατέρα της στην Οκλαχόμα και άλλαξαν τα ψευδώνυμα τους σε «Τόνια» και «Κλάρενς». Τότε ήταν που ξεκίνησε να εργάζεται σε διάφορα μαγαζιά ψυχαγωγίας ενηλίκων. Η Heather Lane, συνάδελφος της νεαρής μητέρας στο μαγαζί «Mons Venus» και πολύ κοντινή της φίλη περιγράφει εξίσου την αφύσικα στενή σχέση μεταξύ πατέρα και κόρης και την παρότρυνση, αν όχι εξαναγκασμό της κοπέλας στην πορνεία και στη συμμετοχή σε απρεπείς πράξεις. «Πρόσφερε υπηρεσίες σεξ σε άντρες για 50 δολάρια, κατ’ εντολή του ίδιου της του πατέρα», αναφέρει σοκάροντας του πάντες, ενώ προσθέτει, «Αυτό ήταν αηδιαστικό. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ένας άνδρας θα έβαζε την κόρη του σε αυτή την κατάσταση».

Η Karen Parsley, χορεύτρια στο Passions και φίλη του θύματος, επιβεβαιώνει την προβληματική σχέση τους. Τονίζει το πόσο τρομοκρατημένη ένιωθε πάντα η νεαρή μητέρα τόσο για την ίδια όσο και για τον γιο της και αποκαλύπτει τις μελανιές και τα χτυπήματα που έφερε σε όλο της σώμα. Παράλληλα, το γεγονός πως ο Κλάρενς είχε κάνει ασφάλεια ζωής στο όνομα της ήταν κάτι που την προβλημάτισε αρκετά, ειδικά μετά την είδηση του θανάτου της σε τροχαίο ατύχημα.

Η μαρτυρία της οικιακής βοηθού και babysitter του γιου της νεαρής κοπέλας, Michelle Cupples, έρχεται να περιπλέξει ακόμα περισσότερο την υπόθεση. Η ίδια καταγγέλλει την ύπαρξη άσεμνου φωτογραφικού υλικού και βίντεο στην κατοχή του πατέρα του κοριτσιού με πρωταγωνιστές την ίδια του κόρη του και την οικογενειακή φίλη τους, Σέριλ Κομέσο, ενώ χορεύουν γυμνές. Λίγο αργότερα, ο εντοπισμός του άψυχου σώματος της Σέριλ Κομέσο στάθηκε αφορμή για να ξεσπάσει μία ξαφνική φωτιά στο σπίτι της οικογένειας και να αναχωρήσουν προς τον τελικό κοινό τους προορισμό. Ο θύτης άλλαξε για ακόμη μια φορά τα ψευδώνυμα τους και φαίνεται πως  παντρεύτηκε την κόρη του με στόχο την παραπλάνηση των αρχών και την αποφυγή της σύλληψης. Άλλωστε, όλοι θα αναζητούσαν έναν μεσήλικα άντρα με την κόρη του, όχι ένα παντρεμένο ζευγάρι.

Μετά την κατάληξη της νεαρής κοπέλας, το 1990, οι αστυνομικές αρχές με επικεφαλείς τους ερευνητές Billy Carter και Joe Fitzpatrick προσπαθούσαν για χρόνια να εντοπίσουν τον δράστη, τον μικρό γιο του αδικοχαμένου κοριτσιού και -κυρίως- τις αληθινές τους ταυτότητες. Η γνωστοποίηση του βεβαρυμμένου ποινικού μητρώου του κατηγορουμένου σε συνδυασμό με την εύρεση μιας χαρακτηριστικής φωτογραφίας που απεικόνιζε τον θύτη με την κοπέλα σε μικρή ηλικία, η οποία υποδήλωνε -σύμφωνα με τους ειδικούς- κλασική εικόνα ενός κακοποιημένου παιδιού αποτέλεσαν το έναυσμα για να ξεκαθαρίσει το τοπίο, αλλά ταυτόχρονα και μία προειδοποίηση για την επικινδυνότητα της κατάστασης. Το ποινικό μητρώο του θύτη έκρυβε ένα περίεργο ιστορικό απαγωγών ανηλίκων, σεξουαλικών εγκλημάτων και βίας, συνθέτοντας ένα μοτίβο, που προκάλεσε υποψίες στις αρχές για την ενδεχόμενη εμπλοκή του τόσο στο θάνατο της κοπέλας όσο και στου γιου της.

Το πραγματικό όνομα του δράστη ήταν Φράνκλιν Φλόιντ και ανακαλύφθηκε ότι από το 1962 και μετά διέπραξε πολλές εγκληματικές ενέργειες, όπως  απαγωγή ανήλικων κοριτσιών, ληστείες τράπεζας, πολλαπλές επιθέσεις και κακοποιήσεις γυναικών. Παρόλο που οι αρχές κατάφεραν να τον συλλάβουν τη δεκαετία του ’60, δραπέτευσε μετά 10 χρόνια και παρέμεινε φυγάς για σχεδόν δύο δεκαετίες. Η τοποθέτηση των δεδομένων σε χρονολογική σειρά οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η «Τόνια» δεν ήταν βιολογικό παιδί του, αλλά ότι είχε απαχθεί σε μικρή ηλικία. Η ανακάλυψη των πολλαπλών ψευδωνύμων του οδήγησε τελικά στον εντοπισμό και τη σύλληψη του. Τα αδιάσειστα στοιχεία που είχαν στην κατοχή τους οι αρχές απέδειξαν περίτρανα την ενοχή του για τη δολοφονία της Σέριλ και του επιβλήθηκε θανατική ποινή.

Η αποκάλυψη της ταυτότητας της νεαρής κοπέλας και ο εντοπισμός του γιου της ήταν τα τελευταία ερωτήματα στα οποία έπρεπε να δοθεί απάντηση. O ντετέκτιβ Joe Fitzpatrick σε συνεργασία με τον Matt Birkbeck -βραβευμένο ερευνητή δημοσιογράφο- επιχείρησαν να μάθουν όσα περισσότερα στοιχεία μπορούσαν από τον δράστη. Ο Matt Birkbeck πήρε συνέντευξη από τον ίδιο τον Φράνκλιν Φλόιντ στη φυλακή και έγραψε τα βιβλία «A Beautiful Child» και το sequel του «Finding Sharon», βασισμένα στην ιστορία απαγωγής και κακοποίησης της ανώνυμης μέχρι τότε νεαρής κοπέλας και του γιου της σε συνάρτηση με τη ψυχοσύνθεση και το προβληματικό παρελθόν του ίδιου του θύτη. Ο συγγραφέας μαρτυρά, «Είδα πως δημιουργήθηκε, πως φτιάχτηκε το καλούπι του», περιγράφοντας με ωμότητα την τρομακτική παιδική του ηλικία. Παρόλο που ο Φλοιντ ήταν αρκετά ομιλητικός και οι αποδείξεις αδιαπραγμάτευτες, ο ίδιος δεν παραδέχτηκε κανένα από τα εγκλήματα του. Έτσι, το βιβλίο δημοσιεύτηκε χωρίς την αποκάλυψη της ταυτότητας του κοριτσιού και του μέρους που έκρυβε τον γιό της.

Αρκετά χρόνια αργότερα, η Megan Dufresne, ένα από τα τρία βιολογικά παιδιά της λεγόμενης Σάρον Μάρσαλ που είχε την τύχη να υιοθετηθεί από την οικογένεια Dufresne, συνέβαλε αρκετά στην έρευνα. Προέβη με δική της πρωτοβουλία σε τεστ DNA ανακαλύπτοντας τη συγγενική σχέση που τη συνέδεε με το θύμα. Η συνεργασία της με τις αρχές σε συνδυασμό με την ακούσια αποκάλυψη της αληθινής ταυτότητας της «Τόνια» από τον Φλοιντ έλυσε το μυστήριο. Το πραγματικό όνομα του ανώνυμου μέχρι τότε νεαρού κοριτσιού ήταν Σουζάν Μαρί Σεβάκις, γεννημένη το 1969 από τους Σάντρα Ουίλετ και ο Κλίφορντ Σεβάκις. Ο εφιάλτης της ξεκίνησε μετά τον χωρισμό των γονιών της και την ανικανότητα της μητέρας της να την φροντίσει με αποτέλεσμα ο Φράνκλιν Φλόιντ να αρπάξει την ευκαιρία και να την απαγάγει όταν ήταν 5 ετών.

Το Εθνικό Κέντρο Αγνοούμενων και Κακοποιημένων παιδιών σε συνεργασία με το FBI κατάφεραν να τοποθετήσουν το τελευταίο κομμάτι του παζλ που ταλάνιζε τις αρχές εδώ και δεκαετίες. Δύο ερευνητές του FBI αποφάσισαν να παίξουν το τελευταίο τους χαρτί με μια ακόμη επίσκεψη τους στον Φλόιντ στη φυλακή. Ενώ, τα κροκοδείλια δάκρυα του Φλόιντ κυλούσαν ασταμάτητα, ο ένας πράκτορας του FBI τον ρωτά επιθετικά: «Πως σκότωσες τον Μάικλ;» Και τότε, έρχεται η αποστομωτική απάντηση του κατηγορουμένου που -αν και ήταν αναμενόμενη πλέον από τις αρχές- πάγωσε του πάντες, «Του έριξα δύο φορές στο κεφάλι για να το τελειώσω γρήγορα». Όπως αναφέρει ο ένας αστυνομικός, «‘Ήθελε να είναι η καινούρια του Σούζαν. Πάει η Σούζαν, οπότε ο γιος της θα την αντικαταστήσει». Με την ανακάλυψη του πτώματος του μικρού παιδιού κοντά στα σύνορα Οκλαχόμα και Τέξας δόθηκε απάντηση σε μια 20ετή ανεξιχνίαστη υπόθεση.

Το ανώνυμο θύμα δεν αποκαλούνταν πια με κανένα ψεύτικο ψευδώνυμο. Η αποκάλυψη της αληθινής ταυτότητας του νεαρού κοριτσιού και η εύρεση συγγενικών προσώπων της έφεραν την κάθαρση στην τρομακτική αυτή υπόθεση. Η ταφόπλακα της άτυχης κοπέλας δεν θα έγραφε πια «Τόνια» αλλά «Σουζάν Μαρί Σεβάκις. Αφοσιωμένη μητέρα και φίλη» και η εικόνα του πατέρα και της κόρης της, των φίλων αλλά και των ερευνητών και του δημοσιογράφου γύρω από τον τάφο της -οι οποίοι μάλιστα ενεπλάκησαν συναισθηματικά στην υπόθεση- βάζουν μία άνω τελεία στο αμφίσημο τέλος της ιστορίας.

Το ντοκιμαντέρ δεν θα μπορούσε να κλείσει με πιο λυτρωτικό τρόπο από την βιολογική κόρη της Σούζαν, Megan Dufresne, αγκαλιασμένη με τον παππού της να λέει συγκινημένη, «Ελπίζω να είμαι τόσο καλή μαμά όσο ήταν ή όσο ήθελε να είναι», ενώ προσθέτει, «Ο γιος μου λέγεται Μάικλ, ακριβώς όπως ο αδερφός μου, ο Μάικλ δεν χάρηκε το όνομα του, οπότε ήθελα να το συνεχίσω».

Ο βιολογικός πατέρας της Σούζαν και παππούς της κόρης της, Κλίφορντ Σεβάκις, συμπληρώνει, «Δεν μπορώ να μιλήσω πλέον στη Σούζαν, αλλά μπορώ να μιλήσω στη Μέγκαν, και αυτό… αυτό αρκεί».