Γουές Κρέιβεν: Κάθε φορά που ο μετρ του τρόμου ζωντάνευε όλους μας τους εφιάλτες

Ο Wes Craven γεννήθηκε στο Κλίβλαντ του Οχάιο στις 2 Αυγούστου 1939. Μέχρι τη δεκαετία του ’60 είχε σπουδάσει φιλολογία και εργαζόταν ως καθηγητής πανεπιστημίου. Τότε ήταν που ξεκίνησε να σκηνοθετεί και ταινίες μικρού μήκους μόνος του. Η μεγάλη ευκαιρία ήρθε όταν βρήκε δουλειά ως film editor στη Νέα Υόρκη, όπου δούλεψε με τον Harry Chapin. Κατέληξε να γίνει ένας ιδιαίτερος σκηνοθέτης, που χάρισε στον κινηματογράφο – αλλά και σε εμάς – ταινίες που άλλαξαν το πώς βλέπουμε το horror genre σήμερα. Η έννοια της meta ταινίας πρωτοεμφανίστηκε στα δικά του έργα και άλλαξε τον κινηματογράφο προς το καλύτερο, επηρεάζοντας το horror genre αλλά και πολλά άλλα είδη ταινιών.

Γι’ αυτό και θα δούμε πιο αναλυτικά πώς ο ίδιος εξελίχθηκε μέσα από τις ταινίες του.

Η πρώτη ταινία που σκηνοθέτησε ποτέ ο Wes Craven ήταν το The Last House on the Left και κατάφερε να αφήσει το ιδιαίτερο στίγμα του. Πρόκειται για μία ταινία rape-revenge, η οποία ο ίδιος περίμενε να προβληθεί το πολύ σε δύο κινηματογράφους, οπότε για τον ίδιο αποτελούσε μία πειραματική ταινία, επιτρέποντάς του να κάνει όσο περίεργα και τρομακτικά πράγματα ήθελε. Με ένα μπάτζετ που δεν υπερέβαινε τα 87.000 δολάρια κατάφερε να δημιουργήσει μία τόσο αμφιλεγόμενη και σκληρή ταινία, που ακόμα και με τα σημερινά στάνταρ θεωρείται υπερβολικά βίαιη.

Η πλοκή ακολουθεί δύο κοπέλες, που αφού βιάζονται και βασανίζονται από μία συμμορία ανδρών, προσπαθούν να καταστρώσουν ένα σχέδιο για να πάρουν την εκδίκησή τους, όταν οι ίδιοι άντρες μπαίνουν μέσα στο σπίτι τους. Μία πολύ περίεργη εμπειρία, με αποκορύφωμα την τελική σκηνή της, που για πολύ κόσμο ακόμα θεωρείται αποκρουστική…

Το The Hills Have Eyes είναι μία ταινία που επικεντρώνεται γύρω από μία οικογένεια κανίβαλων. Όταν μία οικογένεια σταματά σε ένα trailer park στην Νεβάδα, καταλήγουν να γίνουν θύματα μίας οικογένειας κανίβαλων, που τους οδηγεί στο πουθενά και αρχίζει να τους πιάνει έναν έναν. Αυτή η ταινία βρίσκει τον Craven πλέον πιο σίγουρο για το ταλέντο του, μετά την αναπάντεχη επιτυχία της προηγούμενης. Έτσι με αυτή την αυτοπεποίθηση καταφέρνει να φτιάξει μία ταινία πιο τρομακτική από την προηγούμενη. Με πολλές σκηνές που είναι ακόμη πολύ δύσκολο να τις παρακολουθήσεις και μία αρκετά ενδιαφέρουσα πλοκή, μπορεί να μην κατάφερε να γίνει τόσο διάσημη όσο άλλες, αλλά σίγουρα δεν παύει να είναι σημαντική για την εξέλιξή του ως σκηνοθέτης.

Η πιο διάσημη ταινία του Wes Craven, το A Nightmare on Elm Street είναι μία ταινία που έχει…βασανίσει τους νέους από την ημέρα που κυκλοφόρησε. Δεν έχει σημασία το πόσο χρονών την είδες ή ποια βερσιόν, ο Freddy Krueger θα είναι για πάντα από τους πιο τρομακτικούς κακούς όλων των εποχών. Η ιδέα του Freddy Krueger είναι από τις πιο έξυπνες ιδέες του Craven, ένας κακός ο οποίος σου επιτίθεται μέσα από τους εφιάλτες σου. Ούτε στον ύπνο σου δεν είσαι ασφαλής. Με ένα από τα πιο τρομακτικά τραγούδια που γράφτηκε επίσης για την ταινία«One, Two Freddy’s coming for you», κάνει ακόμα πιο τρομακτική την άφιξή του στα όνειρα των πρωταγωνιστών. Η συγκεκριμένη ιδέα βεβαίως ήταν υπερβολικά πολύ επιτυχημένη, γι΄ αυτό και έχει πάρα πολλά sequel και remake. Όμως τίποτα δεν είναι καλό όσο το πρωτότυπο.

Με ένα νέο και αρκετά ενδιαφέρον καστ – και μάλιστα έναν από αυτούς να είναι ο Johnny Depp – καταφέρνει να δημιουργήσει έξυπνους χαρακτήρες, που δεν κάνουν ηλίθια λάθη και μπορούν να είναι αντάξιοι του αντιπάλου τους έως έναν βαθμό. Με την αξία του λοιπόν μπορούμε να πούμε πως ο Freddy Krueger κατάφερε να εδραιώσει την θέση του στο horror genre, δίπλα στον Michael Myers του Halloween και στον Jason Voorhees του Friday the 13th. Αντίστοιχα η Nancy Thompson αποτελεί ένα από τα καλύτερα παραδείγματα final girl σε ολόκληρο το horror genre. Μαθαίνει να θέτει παγίδες, διαβάζει για τους δαίμονες του ύπνου και βρίσκει τον καλύτερο τρόπο για να νικήσει τον Freddy στο ίδιο του το παιχνίδι. Πραγματικά η καλύτερη ταινία του Wes Craven που δεν γίνεται να μην την έχει δει κάποιος, ακόμη και αν δεν παρακολουθεί horror γενικώς.

Το Wes Craven’s New Nightmare αποτελεί για όλους το δεύτερο καλύτερο μέρος του franchise, μετά το αρχικό, καθώς η ιδέα του είναι αρκετά πρωτότυπη και ιδιαίτερη. Αυτή η ταινία φέρνει στην μεγάλη οθόνη τους χαρακτήρες της πλέον όχι σαν χαρακτήρες αλλά σαν ηθοποιούς. Έτσι, σε μία τόσο meta εκδοχή της κλασσικής ταινίας, οι Wes Craven, Heather Langenkamp και Robert Englund πρωταγωνιστούν σε ένα έργο όπου ταινία και πραγματικότητα μπλέκονται μεταξύ τους, όταν οι ίδιοι οι ηθοποιοί προσπαθούν να σταματήσουν τον Freddy Krueger στην πραγματική ζωή. Μία ταινία meta, που σχολιάζει την ίδια την ταινία, με μπόλικο χιούμορ και σαρκασμό και καταφέρνει να μιλά και να σχολιάζει μαζί με τους fans, ενώ ταυτόχρονα έχει μία ενδιαφέρουσα πλοκή. Αυτή ήταν και η ταινία που έδωσε την βάση για την επόμενη αξέχαστη ταινία του Craven, που παίρνει αυτή την ιδέα και την απογειώνει…

Ο Wes Craven κατάφερε να αλλάξει την έννοια του slasher horror, με το να εισάγει στην ταινία του χιούμορ, σαρκασμό, φτιάχνοντας το πρώτο meta θρίλερ, το Scream. Η ταινία αυτή είναι γεμάτη ενδιαφέρουσες καινοτομίες, καθώς ακολουθούμε έναν δολοφόνο που φορά την χαρακτηριστική μάσκα Ghostface, στους φόνους που διαπράττει σε μαθητές ενός σχολείου. Χρησιμοποιεί στην πρώτη σκηνή της ταινίας μία διάσημη ηθοποιό, την Drew Barrymore, χωρίς όμως να είναι κύριος χαρακτήρας του έργου. Μάλιστα, σε όλη την διάρκεια της διαφημιστικής καμπάνιας για την ταινία προέβαλλαν μόνο την Barrymore. Έτσι, το κοινό δεν το περίμενε καθόλου πως θα πεθάνει στα 10 πρώτα λεπτά της ταινίας. Με το εκπληκτικό σενάριο του Kevin Williamson, οι χαρακτήρες της ταινίας εξέφραζαν ακριβώς αυτά που σκέφτονται οι θεατές σε κάθε θρίλερ και πράγματα για τα οποία συνήθως το κοινό παραπονιέται, για χαζά λάθη και ηλίθιες πράξεις. Ακόμη, είναι μία ταινία που δύσκολα μπορείς να μαντέψεις το τι θα ακολουθήσει, καθώς είναι γεμάτη plot twists. Μπορεί να είναι μία από τις πιο απολαυστικές ταινίες που μπορεί κανείς να δει και είναι σίγουρο πως άνοιξε τον δρόμο για την έννοια του meta στον κινηματογράφο, δίνοντας έτσι ένα τέλειο παράδειγμα για τους επόμενους.