Στη φωλιά του κούκου
Επανέκδοση σε νέα ψηφιακή κόπια της θρυλικής ταινίας του Μίλος Φόρμαν -που κέρδισε 5 Όσκαρ-, 60 χρόνια από την έκδοση του μυθιστορήματος και 45 χρόνια από την κυκλοφορία της ταινίας.
Η ταινία «Στη φωλιά του κούκου», σε σκηνοθεσία Μίλος Φόρμαν και πρωταγωνιστή τον Τζάκ Νίκολσον, μιλάει για έναν εγκληματία με ελεύθερο πνεύμα που μεταφέρεται σε ψυχιατρική κλινική και ηγείται, ως αρχηγός των ασθενών, της πτέρυγας ενός ψυχιατρείου με έναν ευχάριστο συνδυασμό θράσους και ευρηματικότητας.
Η ταινία κέρδισε 5 Βραβεία Όσκαρ: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α΄ Ανδρικού Ρόλου (Τζακ Νίκολσον), Α΄ Γυναικείου Ρόλου (Λουίζ Φλέτσερ) και Διασκευασμένου Σεναρίου.
Η υπόθεση της ταινίαςΌταν ο Ραντλ Μακ Μέρφι μεταφέρεται για αξιολόγηση από ένα συγκρότημα φυλακών σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα, υποθέτει ότι θα είναι σε ένα λιγότερο περιοριστικό περιβάλλον. Αλλά η νοσοκόμα Ράτσεντ διευθύνει την ψυχιατρική τους πτέρυγα με αυστηρή πειθαρχία, κρατώντας τους ασθενείς υποταγμένους μέσω κακοποιήσεων, φαρμακευτικής αγωγής και συνεδριών ηλεκτροσπασμοθεραπείας (θεραπευτικού ηλεκτροσόκ). Η μάχη μεταξύ του επαναστατημένου Μακ Μέρφι και της άκαμπτης Ράτσεντ σύντομα θα επηρεάσει όλους τους ασθενείς της πτέρυγας.
Η ταινία είναι βασισμένη στο διάσημο μυθιστόρημα του Ken Kesey, και παραγωγή Saul Zaentz και Michael Douglas για την Fantasy Films.
Το βιβλίο που δημοσιεύτηκε το 1962, προέβλεψε όχι μόνο την εξέγερση εκείνης της δεκαετίας, αλλά και την επακόλουθη καταστολή στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Αιχμαλώτισε τη φαντασία μιας ολόκληρης γενιάς, παραμένοντας στις λίστες των best seller και των Top Rated Movies μέχρι και σήμερα.
Αυτές είναι σαφείς ενδείξεις ότι η ιστορία του Kesey, που γράφτηκε μεταξύ νύχτας και αυγής, όταν εργαζόταν σε νυχτερινή βάρδια ως βοηθός στο Νοσοκομείο Βετεράνων του Palo Alto, άγγιξε μία ευαίσθητη ανθρώπινη χορδή που αντηχεί ακόμα.
Χρησιμοποιώντας ένα μεταφορικό πλαίσιο – το φρενοκομείο – για να συμβολίσει το άτομο ενάντια στο σύστημα, η ιστορία παίρνει τη δύναμή της από τη συσσώρευση αναρίθμητων λεπτομερειών που αποκαλύπτουν τι είναι η ζωή μέσα σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα.
Ήταν αυτός ο ρεαλισμός που ενδιέφερε τον σκηνοθέτη Φόρμαν, ο οποίος πέρασε αρκετές εβδομάδες στο Κρατικό Ψυχιατρικό Νοσοκομείο του Όρεγκον στο Σάλεμ δουλεύοντας το σενάριο με τους Λώρενς Χάουμπεν και Μπο Γκολντμαν. Αργότερα, ολόκληρη η ταινία γυρίστηκε εκεί, χρησιμοποιώντας πολλούς από τους ασθενείς, βοηθούς και γιατρούς του ψυχιατρείου, τόσο μπροστά στην κάμερα όσο και στο προσωπικό και το συνεργείο. Ήταν μια σπάνια συλλογική προσπάθεια που τελικά άγγιξε βαθιά κάθε άτομο που σχετίζεται με την παραγωγή.
