Ο συγγραφέας Νίκος Δεληβοριάς μάς μιλά για το νέο μυθιστόρημά του «Το Ξόρκι της Μεριντιάνα»

Ο Νίκος Δεληβοριάς πέρασε από πολλά στάδια μέχρι να γίνει συγγραφέας. Από τις σπουδές του στην Γερμανία μέχρι και σήμερα, έχει μεταφράσει δεκάδες βιβλία, έχει συμμετάσχει σε ραδιοφωνικές εκπομπές, έχει ιδρύσει την Ένωση Πόλεων με μεσαιωνικά κάστρα και έχει ανοίξει το δικό του εστιατόριο. Μετά τη γέννηση της εγγονής του όμως, θέλησε να στρέψει τη δουλειά του στις γυναίκες και στα παραμύθια. Για αυτό και έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα έτσι ώστε να ενώνονται και τα δύο – μία σαγηνευτική ιστορία με πρωταγωνίστρια μία δυναμική γυναίκα.

Ο συγγραφέας λοιπόν, φαίνεται πως αγαπάει τη δουλειά του, αλλά και τις γυναίκες, για αυτό και τους αφιερώνει το πρώτο μυθιστόρημά του, «Το Ξόρκι της Μεριντιάνα». Στο μυθιστόρημά του αυτό πρωταγωνιστεί η Μεριντιάνα, ένα ιστορικό πρόσωπο του 11^ου αιώνα, το οποίο συνδέθηκε τόσο με τον Πάπα Σύλβεστρο Β’, όσο και με τη μαγεία.

Η ιστορία της τον ενέπνευσε να δημιουργήσει ένα μυθιστόρημα αφιερωμένο στον έρωτα και φυσικά στις γυναίκες. Η Μεριντιάνα, αντιπροσωπεύοντας την πλειοψηφία των γυναικών, ερωτεύτηκε παράφορα, όμως ο κόσμος της στέρησε αυτήν την αγάπη και την θεώρησε αιρετική, επειδή κατάφερε απλά με την εξυπνάδα της να φανεί ανώτερη ενός άντρα και να τον βοηθήσει, αντί να την βοηθήσει μόνο αυτός. Και αν αυτό θεωρείται μαγεία, τότε ναι, κάποιες γυναίκες είναι μάγισσες.

«Σκεφτείτε ότι όλοι γεννιόμαστε από μια γυναίκα και πως ότι μαθαίνουμε από τις μανάδες μας, μάς συνοδεύει και καθοδηγεί σε όλη μας την ζωή. Γι’ αυτό και αφιερώνω το βιβλίο στις γυναίκες, ελπίζοντας και ευχόμενος μια παγκόσμια επανάσταση των γυναικών».

Η Μεριντιάνα υπήρξε ως ιστορικό πρόσωπο κατά την περίοδο του Μεσαίωνα και ήταν η «ερωμένη» ενός Πάπα. Χρησιμοποιώ τον όρο «ερωμένη», διότι ως Πάπας, ο Σύλβεστρος Β’ δεν μπορούσε να παντρευτεί. Ήταν όμως η γυναίκα της ζωής του. Αυτή που τον στήριξε. Και δυστυχώς δεν της επέτρεψαν ούτε να παραστεί στην κηδεία του. Οι εχθροί του, και ήταν πολλοί, την κατηγόρησαν ως μάγισσα και ότι τάχα εκείνη ήταν που τον ανέβασε στον θρόνο του αγίου Πέτρου. Η πραγματικότητα ήταν πως ο Σύλβεστρος Β’ υπήρξε ένας μορφωμένος άνθρωπος που γνώριζε ελληνικά και αραβικά και έδωσε ώθηση στις επιστήμες και τις Τέχνες της εποχής του. Αυτό οι αγράμματοι εχθροί του δεν του το συγχώρησαν.

Δεν είναι ιστορικό μυθιστόρημα. Είναι αστυνομικό, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Χρησιμοποίησα απλώς ένα ιστορικό παράδειγμα, του πως οι “μέτριοι” κατηγορούν και καταδιώκουν εκείνους που είναι πραγματικά φωτεινό παράδειγμα για την ανθρωπότητα.

Αφιερώνω το βιβλίο στις γυναίκες, ελπίζοντας και ευχόμενος μια παγκόσμια επανάσταση των γυναικών. Μια επανάσταση για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από το σκοτάδι που άφησε πίσω του ο Μεσαίωνας.

Δεν μου χρειάστηκε μεγάλη έρευνα. Οι αναφερόμενοι ιστορικοί χαρακτήρες δεν απασχολούν πολύ το βιβλίο. Και δυστυχώς ελάχιστα βρίσκει κανείς γι’ αυτούς, ακόμη και στο διαδίκτυο. Μου έδωσαν όμως τη δυνατότητα να στήσω τον μύθο του βιβλίου.

Σχετικά με την μαγεία τώρα. Ήδη από την αρχαιότητα, από τις απαρχές ίσως του «σοφού ανθρώπου», ο άνθρωπος ασχολήθηκε με την μαγεία. Δηλαδή, στην προσπάθεια του να υποτάξει τη φύση, ο σοφός άνθρωπος” επινόησε τεχνικές που αποκλήθηκαν «μαγεία». Η συνέχεια- εξέλιξη της μαγείας, είναι ως γνωστόν η επιστήμη. Η συνέχεια της θρησκείας είναι η φιλοσοφία, όπως τουλάχιστον υποστηρίζει στο σχετικό βιβλίο του ο Αντρέας Λεντάκης.

Ιδιαίτερα στον Μεσαίωνα, μια εποχή που είχε χαθεί το νήμα της επιστήμης που είχαν υφάνει οι αρχαίοι Έλληνες σε συνεργασία με τους Αιγύπτιους και άλλους λαούς της εποχής, η μαγεία έγινε η μεγάλη σκοτεινή δύναμη που αντιμαχόταν το “φως” της χριστιανοσύνης. Έτσι «Το ξόρκι της Μεριντιάνα», μια επωδός που η χρήση της έδινε δύναμη ς’ αυτόν που την επικαλούνταν, είναι η βάση του βιβλίου. Όμως, το βιβλίο είναι γραμμένο πάνω στα χαρτιά ταρώ, μια τράπουλα που «λέει» την μοίρα. Πάνω λοιπόν στις γραμμές της «μοίρας» κινείται το βιβλίο, δίνοντας στο τέλος την «λύση» στον γρίφο των δύο φόνων.

Κάποτε ο πρόεδρος Μάο είχε πει: «οι γυναίκες είναι το μισό του ουρανού». Αυτό σήμαινε ότι αν απελευθερωθούν οι γυναίκες, θα απελευθερώσουν και τους άντρες. Σκεφτείτε ότι όλοι γεννιόμαστε από μια γυναίκα και πως ότι μαθαίνουμε από τις μανάδες μας μάς συνοδεύει και καθοδηγεί σε όλη μας την ζωή. Γι’ αυτό και αφιερώνω το βιβλίο στις γυναίκες, ελπίζοντας και ευχόμενος μια παγκόσμια επανάσταση των γυναικών. Μια επανάσταση για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από το σκοτάδι που άφησε πίσω του ο Μεσαίωνας.

Από τις γυναίκες πηγάζουν τα καλύτερα και εμείς οι άντρες, όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο πιο όμορφη θα είναι η ζωή μας.

Φυσικά και διαβάζεται από άντρες. Στην ουσία είναι ένα ερωτικό βιβλίο και οι άντρες έχουν ανάγκη για έρωτα. Για μας, για το φύλο μου, ο έρωτας είναι απίστευτα απελευθερωτικός. Κινδυνεύει όμως να γίνει καταστροφικός, όταν μέσα μας κυριαρχεί το σκοτάδι. Όταν η σκιά μιας καταστροφικής μητέρας μας σπρώχνει στο αναζητήσουμε την εξουσία, την δύναμη πάνω στους άλλους και όχι την συνύπαρξη με άλλους, ιδιαίτερα με τις γυναίκες.

Είναι όντως μια περιπέτεια η έκδοση ενός βιβλίου. Και πραγματικά σήμερα θα λέγαμε ότι οι μισοί Έλληνες «γράφουν». Τα βιβλία Ελλήνων συγγραφέων γεμίζουν τα ράφια και δεν ξέρεις τι να διαλέξεις. Εγώ προσωπικά αγαπώ τα αστυνομικά μυθιστορήματα και τα ιστορικά συγγράμματα. Τα αστυνομικά γιατί είναι η «ιστορία της πόλης» και τα ιστορικά γιατί με γοητεύει το παρελθόν και η διάθεση να αναζητήσω τις ρίζες της ενανθρώπισης μας. Και στα δύο είδη υπάρχουν καλές εργασίες που αξίζει να διαβάσει κανείς.

Η γυναίκα υφίσταται κακοποίηση από την αρχή της πατριαρχίας. Ο άντρας για να εδραιώσει την εξουσία του στην οικογένεια, στην κοινότητα, στην πόλη, χρησιμοποίησε την δύναμη των χεριών του, τη σωματική δύναμη. Πήρε στα χέρια του τα μέσα παραγωγής και εφηύρε τον γάμο  για την διαιώνιση της οικονομικής του κυριαρχίας. Η γυναίκα αποδέχτηκε για χιλιετηρίδες την επιβολή αυτής της δύναμης, αλλά σήμερα αλλάζει. Οι επαναστάσεις  του προηγούμενου αιώνα και η απελευθέρωση όλων σχεδόν των λαών της γης από την τυραννία  και την καταπίεση, βοήθησε και τις γυναίκες να πάρουν θέση.

Αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι παρά ο τρόμος που προκαλεί η αλλαγή. Η αλλαγή  των γυναικών. Αυτό που ήξεραν οι παλιές γυναίκες αλλά το μετέδιδαν μόνο στις ομόφυλές τους ήταν ότι «η γυναίκα επιλέγει τον άντρα και όχι ανάποδα». Έτσι, οι άντρες που μεγάλωσαν με την ιδέα ότι είναι κάτι διαφορετικό και ανώτερο από τις γυναίκες, προσπαθούν να γυρίσουν πίσω την ιστορία. Είναι ακριβώς η ίδια βαναυσότητα που έζησαν οι Αφρικανοί μέχρι το τέλος σχεδόν του Απαρτχάιντ. Μια βαναυσότητα που ακόμη δεν έχει σταματήσει. Το τέλος της ιστορίας όμως ξέρετε, θα το γράψουν οι γυναίκες, διότι: «εκ γυναικός πηγάζει τα κρείττω». Από τις γυναίκες πηγάζουν τα καλύτερα και εμείς οι άντρες, όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο πιο όμορφη θα είναι η ζωή μας.