Ένας ήρωας
Μεγάλο Βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών 2021 για την τελευταία ταινία του Ασγκάρ Φαραντί.
Υπόθεση
Ο Ραχίμ βρίσκεται στη φυλακή εξαιτίας ενός χρέους που δεν κατάφερε να αποπληρώσει. Κατά τη διάρκεια μιας διήμερης άδειας, προσπαθεί να πείσει τον μηνυτή του να αποσύρει την καταγγελία του, δίνοντας του ένα μέρος του ποσού.
Η ηθική ενός παγιδευμένου «ήρωα»
Βλέποντας το φιλμ θυμήθηκα δύο άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις στο σινεμά, το «Ήρωας κατά λάθος» του Στίβεν Φρίαρς και το «Ένας διακριτικός ήρωας» του Ζακ Οντιάρ όπου οι Ντάστιν Χόφμαν και Ματιέ Κασοβίτς αντίστοιχα, δίνουν δύο διαφορετικές εκδοχές του τι μετατρέπει έναν απλό άνθρωπο σε ήρωα. Το συγκεκριμένο κοινωνικο-πολιτικό πλαίσιο και στις τρεις περιπτώσεις δεν μπορεί να παραμεριστεί όπως άλλωστε και το προσωπικό κίνητρο.
Εκείνο όμως το στοιχείο που ενώνει τις ΗΠΑ των 90ς με την μεταπολεμική Γαλλία των 40ς-50ς και το σημερινό Ιράν είναι η ανάγκη (και κυρίως η επιθυμία των άλλων) να βρεθεί ένας αλλιώτικος «ήρωας» που ξεπερνά τις διαστάσεις ενός απλού ανθρώπου και σπάει την μονοτονία της αβάσταχτα προβλέψιμης πραγματικότητας. Κάτω από το πρίσμα της εν λόγω ιδέας ο Φαραντί υπογράφει ένα έργο απόλυτα συνεπές με την μέχρι τώρα κινηματογραφική διαδρομή του.
Σενάριο που διατυπώνει δύσκολα ηθικά διλήμματα, δηκτικό κοινωνικό σχόλιο για την σύγχρονη ιρανική κοινωνία, μωσαϊκό χαρακτήρων όπου αναδεικνύει όλη την αμφισημία ενός ασφυκτικού περιβάλλοντος γεμάτου μυστικά και ενοχές. Όμως όλα αυτά μοιάζουν τόσο γνώριμα και προβλέψιμα που πλέον δεν προκαλούν αίσθηση. Η νέα ταινία του Φαραντί είναι μια από τα ίδια και με την επιπλέον δυστοκία της αφηγηματικής χαλαρότητας.