Τι μένει από τον άνθρωπο αν του πάρεις την αρχή και το τέλος;
Η Θεατρική Ομάδα APUS επιστρέφει με την τραγελαφική φάρσα του Αργύρη Χιόνη, «Το Μήνυμα» σε σκηνοθεσία Ανθής Φουντά για έναν νέο κύκλο 8 παραστάσεων.
Άραγε φέτος θα θυμηθούν το Μήνυμα; Εσείς τι λέτε να έγραφε;
Photo Credits: Δημήτρης Κυριακάκης
Μετά από μια επιτυχημένη σειρά παραστάσεων στο Ανοιχτό Θέατρο Γκράβας (Ιούλιος 2021), το Θέατρο Φούρνος (Οκτώβριος 2022) και το Θέατρο Χώρος (Μάιος 2022), «Το Μήνυμα» του Αργύρη Χιόνη θα παρουσιάζεται από τις 19 Οκτωβρίου και κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.00 στο Θέατρο Χώρος με τους Αντώνη Κυριακάκη και Γιώργο Πατεράκη.
Photo Credits: Δημήτρης Κυριακάκης
«Εκείνοι» τους έδωσαν ένα μήνυμα να το μεταφέρουν σε «Εκείνον». Τους είπαν να τραβήξουν ίσια, όμως έχουν χαθεί και δεν μπορούν να θυμηθούν το μήνυμα. Είναι δύο αγγελιαφόροι χωρίς αγγελία. Δύο αγγελιαφόροι χωρίς όνομα. Είναι ο Α και ο Β και έχουν ξεχάσει από πού ξεκίνησαν και πού πηγαίνουν. Περπατούν για εβδομάδες, μήνες, χρόνια ή και αιώνες φτιάχνοντας διαρκώς νέα μηνύματα, τα οποία διαρκώς ξεχνούν. Θα μπορέσουν να θυμηθούν το μήνυμα;
Το έργο είναι ένα από τα τρία και μοναδικά θεατρικά κείμενα που έγραψε ο Αργύρης Χιόνης την περίοδο 1971-1973. Σύμφωνα με τον ίδιο, έμπνευση για το «Μήνυμα» αποτέλεσε το έργο του Franco Sacchetti, Ιταλού συγγραφέα της Αναγέννησης, στο οποίο εντόπισε πρώιμα ψήγματα του θεάτρου του παραλόγου και ειδικότερα ομοιότητες με το έργο «Περιμένοντας τον Γκοντό», του Μπέκετ. Μια υπαρξιακή φάρσα με σαφείς επιρροές από το θέατρο του παραλόγου. Μια ευρηματική και βαθιά ανθρώπινη παράσταση που χωρά ολόκληρη στα αυστηρά όρια ενός σκηνικού που μοιάζει βγαλμένο από ξύλινο παιχνίδι – γρίφο.
Photo Credits: Δημήτρης Κυριακάκης
“Αν είχα χρόνο, θα ήμουν άλλο πράγμα” – Αγγελιαφόρος B
Τι είναι τέλος πάντων ένας αγγελιαφόρος χωρίς το μήνυμά του;
Photo Credits: Δημήτρης Κυριακάκης
“Είναι σαν αυτό, που δεν μπορείς να σταματήσεις να κάνεις κάτι, χωρίς να ξέρεις ακριβώς γιατί στο καλό το κάνεις. Καλύτερα να κάνεις κάτι χωρίς να ξέρεις γιατί, παρά να σταματήσεις να κάνεις κάτι. Ε; Ποιοί θα ήμασταν αν δεν κάναμε κάτι; Καλύτερα να είμαστε εγκλωβισμένοι σε αυτό που ξέρουμε και εμπιστευόμαστε, παρά να κινδυνέψουμε να μην είμαστε. Έτσι δημιουργούμε τις κινήσεις που μας περιφράσσουν, τις φράσεις που λέμε ξανά και ξανά, το ταξίδι μας. Ένα ταξίδι που δεν θυμόμαστε πότε άρχισε και δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει. Ένα ταξίδι μέσα σε ένα κουτί. Πάντα σε κίνηση, αλλά πάντα μέσα στο κουτί. Σαν την ιστορία με το παιχνίδι αστροναύτη – ναι, τον Buzz Lightyear – που μέσα στο κουτί νόμιζε πως έχει διανύσει γαλαξίες, για να μάθει κάποτε πως δεν έχει κάνει ούτε ένα βήμα. Στο “Μήνυμα” του Αργύρη Χιόνη, ο Α και ο Β δεν είναι άνθρωποι με σάρκα και οστά, είναι δύο σκίτσα, φτιαγμένα τραγελαφικά για να μπορούν να αντέχουν το πέρασμα μέσα από ένα ατελείωτο ακίνητο ταξίδι.”
Ανθή Φουντά
Photo Credits: Δημήτρης Κυριακάκης
