Παίρνουμε το μετρό και πάμε μια βόλτα στα πιο ψαγμένα στέκια του Πειραιά
Ο Πειραιάς απέκτησε (επιτέλους) μετρό. Αυτό σημαίνει ότι μέσα σε 20 λεπτά μπορείς να φτάσεις από το κέντρο της Αθήνας στο Δημοτικό Θέατρο. Τι λες, λοιπόν, πάμε μια βόλτα από τα πιο ψαγμένα πειραιώτικα στέκια;
Υπάρχουν αυτοί που δηλώνουν περήφανα Αθηναίοι, υπάρχουν οι -εξίσου περήφανοι- Πειραιώτες και υπάρχουμε κι εμείς που είμαστε Αθηναίοι, αλλά θα θέλαμε πολύ να είμαστε Πειραιώτες. Έχοντας περάσει όλα τα μαθητικά μου χρόνια στον Πειραιά, πάντα ζήλευα τους συμμαθητές μου ή μάλλον όλους όσους μπορούσαν μέσα σε λίγα λεπτά να βρεθούν από την πόλη στη θάλασσα, από τις πλατείες στα βραχάκια της Πειραϊκής.
Ναι, ο Πειραιάς συνδυάζει την πόλη με την θάλασσα, αλλά νομίζω ότι τελικά αυτός δεν είναι ο μοναδικός λόγος για να τον αγαπήσεις. Τον Πειραιά θα τον αγαπήσεις γιατί όσο “κοσμοπολίτικος” κι αν είναι, λόγω του λιμανιού, διατηρεί ακόμα αυτή την (τόσο σπάνια) αίσθηση της γειτονιάς. Γιατί μπορείς με την ίδια άνεση να κάτσεις σε ένα από τα παραδοσιακά καφενεία, όσο και στα πολύ σύγχρονα μπαράκια. Γιατί οι ψαροταβέρνες συνυπάρχουν με την fusion κουζίνα. Γιατί όλα θα τα βρεις στην πιο ανεπιτήδευτη εκδοχή τους.
Όσα καλά κι αν έχει ο Πειραιάς όμως, είχε πάντα ένα κακό. Είναι αποκομμένος από την υπόλοιπη Αθήνα – ας είμαστε ειλικρινείς ο σταθμός του ΗΣΑΠ δεν εξυπηρετεί ακριβώς εκείνους που δεν έχουν ως τελικό προορισμό το λιμάνι. Γι’ αυτό και το μετρό ήταν εδώ και χρόνια αίτημα των Πειραιωτών. Ε, λοιπόν, αυτό το αίτημα έγινε πριν από λίγες μέρες πραγματικότητα και πλέον το κέντρο του Πειραιά απέχει μόλις έντεκα στάσεις και 22 λεπτά από το κέντρο της Αθήνας.
Η μόνιμη αρχαιολογική έκθεση με τίτλο «Ιστορίες για το Αθέατο Νερό» θα βρίσκεται στον τερματικό σταθμό Δημοτικό Θέατρο.
Συγκεκριμένα, στη γραμμή 3 του μετρό προστέθηκαν τρεις στάσεις: τα “Μανιάτικα” (που έγιναν viral για το “κίτρινο” χρώμα του σταθμού για προφανείς δυστυχώς λόγους), ο “Πειραιάς” που συνδέει το μετρό με τον ΗΣΑΠ και φυσικά το “Δημοτικό Θέατρο” που είναι και ο πιο εντυπωσιακός -προς το παρόν- σταθμός, αφού μεταξύ άλλων περιλαμβάνει την έκθεση «Ιστορίες για το αθέατο νερό», ενώ μπορείς να πάρεις μια γεύση από το σύστημα ύδρευσης του αρχαίου Πειραιά, τμήματα του οποίου είναι ορατά.
Ο τελευταίος αυτός σταθμός, που πήρε το όνομα του από το ομώνυμο φημισμένο θέατρο του Πειραιά, είναι εκείνος που θα σε βγάλει αμέσως στο κέντρο του Πειραιά, μέσα από τρεις εξόδους: μία που σε αφήνει δίπλα στο Δημοτικό θέατρο, μία στην πλατεία Βενιζέλου και μία στην πλατεία Κοραή.
Η πλατεία Κοραή είναι μία από τις πιο πολυσύχναστες πλατείες του Πειραιά.
Η πλατεία Βενιζέλου βρισκόταν “υπό κατασκευή” τα τελευταία χρόνια λόγω των έργων για το μετρό, επέστρεψε όμως πολύ ανανεωμένη και κάτι μου λέει ότι θα “κλέψει” πολύ κόσμο από την πλατεία Κοραή, η οποία με φόντο το δημαρχείο και την Ιωνίδειο Σχολή, είναι πάντα γεμάτη -ειδικά μετά το τελευταίο κουδούνι. Αυτή είναι και η πλατεία στην οποία θα βρεις το ιστορικότερο ζαχαροπλαστείο του Πειραιά, τη Στάνη Κουντούρα, must στάση για παγωτό καϊμάκι, φοβερό ρυζόγαλο, παραδοσιακό γαλακτομπούρεκο και φυσικά πρόβειο γιαούρτι με μέλι και καρύδια.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Από την πλατεία Κοραή θα βγεις μέσα σε μόλις δύο λεπτά στη Σωτήρος Διός, μία από τις πολυσύχναστες οδούς, γεμάτη καταστήματα και στενά, που κρύβουν δύο από τα πιο ψαγμένα στέκια του Πειραιά: το Καφέ των Αισθήσεων και το Petit Cafe Vini & Aperitivi. Πρώτα θα συναντήσεις την οδό Πραξιτέλους, όπου κρύβεται το -μικροσκοπικό όπως δηλώνει και το όνομά του- Petit, ένα πολύ όμορφο και κυρίως “ζεστό” wine bar. Θα σε τραβήξουν οι μουσικές επιλογές, θα μείνεις για τα καταπληκτικά ποτά και θα ξαναπάς για το παρεϊστικο κλίμα του. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους θα αγαπήσεις το Καφέ των Αισθήσεων, που βρίσκεται στο ακριβώς επόμενο στενό της Κουντουριώτου. Κάθε Πειραιώτης που σέβεται τον εαυτό του έχει επισκεφτεί, γι’ αυτό και γεμίζει πολύ γρήγορα. Αξίζει όμως την αναμονή και αποτελεί σταθερή αξία για ζεστή σοκολάτα ή ένα καλό ποτό.
Το Καφέ των Αισθήσεων ένα ήσυχο βράδυ Δευτέρας.
Μόλις τελειώσει ο πεζόδρομος της Σωτήρος Διός και περάσεις απέναντι θα βρεθείς μια ανάσα από την πλατεία Κανάρη, που μαζεύει ανθρώπους κάθε ηλικίας στα πολλά cafe-bar που φιλοξενεί. Κάπου εκεί, πρέπει να ψάξεις για ένα μικρό στενό, εκείνο του Λουκά Ράλλη, στο οποίο κρύβεται το Οινομπύραμα (ή Μπύραμα), ένα από τα πιο χαρακτηριστικά φοιτητικά στέκια του Πειραιά. Με μια μεγάλη ποικιλία στις μπίρες (θα βρεις από ελληνικές μέχρι γερμανικές και τσέχικες), πολύ καλό κρασί και ακόμη καλύτερη ρακή, το Οινομπύραμα θα το βρεις πάντα γεμάτο ζωή, είτε κάτσεις έξω (αν το επιτρέπει ο καιρός) είτε μέσα. Αν πεινάσεις δοκιμάσεις τον “Γίγαντα του Πειραιά”, την τεράστια ποικιλία του -η οποία όπως τα πάντα στο Μπύραμα είναι αυτό που λέμε value for money.
Βόλτα στον Πειραιά χωρίς στάση στο Οινομπύραμα (ή Μπύραμα) δεν είναι ολοκληρωμένη.
Αν έχεις κάνει τη βόλτα σου και θες να δεις θάλασσα, τότε καλώς βρίσκεσαι στην Πλατεία Κανάρη. Εκεί είναι που έρχεσαι αντιμέτωπος με το αιώνιο δίλημμα: Μικρολίμανο ή Πασαλιμάνι; Μπορεί να έχω και άδικο, αλλά νομίζω ότι το Πασαλιμάνι έχει ένα μικρό προβάδισμα -και αυτό χάρη σε τρία μαγαζιά που έχουν καταφέρει να πάρουν την προσοχή από τα “παραλιακά” και πιο καθιερωμένα κατά την πλειονότητά τους cafe-bar και να την μεταφέρουν σε ένα… στενό πίσω από τη μαρίνα. Ναι, όλα αυτά χωρίς να έχουν καν θέα στην Μαρίνα Ζέας.
Μιλάω φυσικά για το τρίδυμο-φωτιά Uncle Tan’s, Nazaré Surf Bar και Rockfellas. Το κάθε ένα κάνει τη δική του πρόταση και τα τρία θα σε κάνουν να μείνεις στην Μαρίνα Ζέας από το πρωί μέχρι το βράδυ. Το άκρως καλοκαιρινό Nazaré που έκλεισε για χειμώνα (αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη τη νέα σεζόν) σερβίρει καλό καφέ και ακόμα καλύτερα cocktails, στο Rockfellas θα πιείς εξίσου καλά cocktails όσο απολαμβάνεις την πάντα καλή μουσική (ιδανική για λάτρεις της rock), ενώ στο Uncle Tan’s θα πιείς απίστευτο σιγκαπουριανό ρούμι, ενώ παίζoυν 80s-90s-00s anthems.
Και ένα μικρό tip: Στη Μαρίνα Ζέας θα πας με τα πόδια, από τον κάτω δρόμο, επί της Ακτής Μουτσοπούλου. Μπορεί η διαδρομή να μην είναι πολύ σύντομη, αλλά αξίζει κάθε λεπτό.
Ο «θείος Tan» θα σε μεταφέρει στα στενά της Σιγκαπούρης.
Όλα αυτά μπορείς να τα συνδυάσεις με μια επίσκεψη είτε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά είτε στο ιστορικό Σινεάκ. Αυτή τη στιγμή στο Δημοτικό Θέατρο “παίζουν” τα Ματωμένα Χώματα της Διδώς Σωτηρίου και η Θηβαΐδα ή Τα αδέλφια του Ρακίνα, ενώ προσεχώς θα δούμε την μουσικοθεατρική παράσταση “Σοφία”, ένα αφιέρωμα στη Σοφία Βέμπο, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καψούρου. Όποια παράσταση και να δείτε, όμως, το μοναδικής ομορφιάς Δημοτικό Θέατρο αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη.
Όταν δεν παίζει κάποια παράσταση, τα σκαλάκια του Δημοτικού Θεάτρου γεμίζουν με κόσμο που κάθεται ή και skaters.
Παράλληλα, ο μοναδικός χειμερινός δημοτικός κινηματογράφος του Πειραιά, το ιστορικό Σινεάκ που έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές σινεφίλ, άνοιξε μόλις προχθες τις πόρτες του για τη χειμερινή σεζόν -εισιτήρια και ώρες προβολών μπορείτε να βρείτε εδώ. Διανύοντας την τέταρτη δεκαετία λειτουργίας του, το Σινεάκ είναι ένα πραγματικό τοπόσημο, που επίσης αξίζει να επισκεφτεί κανείς.
Το Σινεάκ βρίσκεται στον πεζόδρομο της Καραίσκου, κάτω από το Δημαρχείο Πειραιά.
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα αυθεντικά πειραιώτικα στέκια που αξίζουν μια επίσκεψη -δεν ξεχνάω την Καστέλλα, που όμως νομίζω αξίζει ένα δικό της, ξεχωριστό κεφάλαιο. Όπου και να αποφασίσεις να πας, ένα είναι σίγουρο: Ο Πειραιάς θα σε κερδίσει και θα γυρνάς ξανά και ξανά.
