Το προσφυγάκι, του Γιάννη Καλατζόπουλου στο Θέατρο Αργώ
«Το Προσφυγάκι» του Γιάννη Καλατζόπουλου, μία θεατρική παράσταση για μικρούς και μεγάλους με λόγο, μουσική και τραγούδι παρουσιάζεται στην κεντρική σκηνή του θεάτρου Αργώ.
«Το Προσφυγάκι», ένα θεατρικό έργο του Γιάννη Καλατζόπουλου για μικρούς και μεγάλους με λόγο, μουσική και τραγούδι, παρουσιάζεται από την Κυριακή 23 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή στις 11:00, στην κεντρική σκηνή του θεάτρου Αργώ, σε σκηνοθεσία Αιμιλίας Υψηλάντη και Βαγγέλη Βογιατζή.
Το «Προσφυγάκι», όπως συνηθίζεται να λέγεται το άγαλμα «Το βοσκόπουλο με το κουταβάκι», βρίσκεται στην αίθουσα 29 του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Είναι μαρμάρινο, ύψους 63 πόντων και παριστάνει ένα βοσκόπουλο που κρατάει στην αγκαλιά του ένα σκυλάκι. Είδε το φως τον 1ο αι. π.Χ. και ανέβηκε πάλι στη γη της Ιωνίας το 1922 κατά την ανασκαφή στο Γεροντικό της Νύσσας κοντά στη Σμύρνη. Το έφερε στην Ελλάδα ο αρχαιολόγος Κωνσταντίνος Κουρουνιώτης στη Μικρασιατική Καταστροφή και το παρέδωσε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
Λίγα λόγια για το έργοΤο έργο διαδραματίζεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο σήμερα και στα λιμάνια της Σμύρνης και του Πειραιά το 1922.
Τρεις επισκέπτες βρίσκονται μπροστά στο άγαλμα που λέγεται Προσφυγάκι και ανακαλύπτουν ότι οι πρόγονοί τους ήταν μαζί στο ίδιο καράβι που τους πήρε από τη Σμύρνη που καιγόταν. Κουβαλούσαν και οι τρεις ό,τι πολυτιμότερο είχαν. Ο αρχαιολόγος Κωνσταντίνος Κουρουνιώτης ένα αγαλματάκι, η Κυρά Λένη, μια Σμυρνιά νοικοκυρά, ένα εικόνισμα και μία συνταγή της γιαγιάς της και ο Κυρ Ιορδάνης, ένας Σμυρνιός νταής τον τζουρά του. Θυμούνται και μιλάνε για τους πρόσφυγες πατέρες, μητέρες, παππούδες και γιαγιάδες που μετά τον ξεριζωμό μόχθησαν και πρόκοψαν στις νέες τους πατρίδες και πλούτισαν την Ελλάδα με τις γνώσεις, τις δεξιότητες, τη μουσική, τα τραγούδια, τις μυρωδιές, τις γεύσεις, τα έθιμα και τις παραδόσεις τους.
Όλα αυτά που δένουν τις κοινωνίες των ανθρώπων και που η ανάμειξη τους γεννάει ένα καινούργιο πολιτισμό.
Τα αγάλματα ζωντανεύουν και αφηγούνται και αυτά τις δικές τους ιστορίες. Το Προσφυγάκι μιλάει για τον ξεριζωμό του, για το πως ήρθε από τη Σμύρνη τυλιγμένο σαν μωρό και νοσταλγεί την πατρίδα του. Η θύμηση της είναι βαθιά χαραγμένη στο μάρμαρο του και δεν θα την ξεχάσει ποτέ.
Κάποια αγάλματα ζουν ακόμα στα χώματα που γεννήθηκαν, όπως η κόρη Φρασίκλεια που βρέθηκε πριν λίγα χρόνια στο Μαρκόπουλο Αττικής ενώ κάποια άλλα όπως η Θέμις νομίζει πως κατοικεί ακόμα στον Όλυμπο και ο Αντίνοος ευνοούμενος αυτοκράτορα που έρχεται από την Βιθυνία.