Ο συγγραφέας Αλέξανδρος Ζάκκας μάς μιλάει για το μυθιστόρημά του «Μακάβριος Χορός»

Ο Αλέξανδρος Ζάκκας σπούδασε Θεολογία, όμως η μεγάλη του αγάπη για τη λογοτεχνία τον κέρδισε στην πορεία. Από μικρός δοκίμαζε τη λογοτεχνική του… πένα, όμως τελικά αποφάσισε να αφοσιωθεί σε αυτόν τον κόσμο το 2012.

Από τότε, έχει ολοκληρώσει 4 μυθιστορήματα και φέτος, το πρώτο από αυτά έκανε το ταξίδι του μέχρι τα ράφια των βιβλιοπωλείων υπό την αιγίδα των Εκδόσεων Anubis. Ο λόγος για το μυθιστόρημα «Μακάβριος Χορός» ένα, όπως τονίζει ο συγγραφέας, «πολιτικό θρίλερ που διεισδύει αδυσώπητα στον ανθρώπινο ψυχισμό, θίγοντας ζητήματα που οι περισσότεροι προτιμούν να αγνοούν».

Το μυθιστόρημά του έχει βάλει πλώρη να ταξιδέψει τους αναγνώστες του σε έναν κόσμο δυστοπικό, αλλά τελικά όχι και τόσο μακρινό και ο Αλέξανδρος Ζάκκας μάς μιλά για αυτό που τον ενέπνευσε να περιγράψει μία κοινωνία που επιστρέφει στον σκοταδισμό του Μεσαίωνα αλλά και για την επιλογή του ιδιαίτερου τίτλου του μυθιστορήματός του.

Όλα στο βιβλίο είναι προϊόν μυθοπλασίας, εκτός από τη βεβαιότητα πως πράγματι στο παρασκήνιο συμβαίνουν πράγματα αόρατα για τους απλούς ανθρώπους, κρίσιμα ωστόσο για τη ζωή τους

Ουσιαστικά έγραφα από μικρός ποιήματα και μικρά κείμενα με προσωπικές σκέψεις, ποτέ όμως δεν είχα επιχειρήσει να ξεκινήσω κάτι εκτεταμένο. Το μυθιστόρημα το θεωρούσα κάτι το ιδιαίτερα απαιτητικό. Την αφορμή όμως μου την έδωσε άθελά της η αδελφή μου, όταν έγραψε 20 σελίδες από ένα δικό της λογοτεχνικό εγχείρημα. Τότε πήρα ζεστά το ζήτημα της συγγραφής κι άρχισα να γράφω, αρκετά χρόνια μετά, τον Μακάβριο Χορό.

Ο Ντοστογιέφσκι για εμένα υπήρξε καθοριστικός, με την απλότητα και την αμεσότητα του λόγου του. Ο Ελύτης επίσης, τόσο με τα ποιήματα όσο και με τα πεζά του, μου άνοιξε άπειρους ορίζοντες στη λογοτεχνική έκφραση. Κορυφαίοι και οι δύο στο είδος τους.

Ο «Μακάβριος Χορός» γράφτηκε το 2012, εν μέσω της οικονομικής κρίσης, τότε που ο κόσμος βρισκόταν σε τεράστια σύγχυση και δεν ήξερε τί και ποιον να πιστέψει.

Ως ένα πολιτικό θρίλερ που διεισδύει αδυσώπητα στον ανθρώπινο ψυχισμό, θίγοντας ζητήματα που οι περισσότεροι προτιμούν να αγνοούν.

Ο “Μακάβριος Χορός” του Αλέξανδρου Ζάκκα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anubis.

Η θεματική υπήρξε συνειδητή επιλογή από την αρχή ως το τέλος. Πρόθεσή μου ήταν να δημιουργήσω μια ιστορία ως απάντηση του τι τελικά συνέβαινε τα δύσκολα εκείνα χρόνια της οικονομικής κρίσης και της (σχεδόν) χρεοκοπίας. Μου ήταν αδύνατον να εξηγήσω πώς σε περίοδο ειρήνης γίνεται ένας λαός να χάνει τόσο απότομα μεγάλο μέρος του βιοτικού του επιπέδου κι έτσι συνέλαβα την ιδέα μιας παγκόσμιας συνομωσίας. Όλα στο βιβλίο είναι προϊόν μυθοπλασίας, εκτός από τη βεβαιότητα πως πράγματι στο παρασκήνιο συμβαίνουν πράγματα αόρατα για τους απλούς ανθρώπους, κρίσιμα ωστόσο για τη ζωή τους.

Η ανθρωπότητα πρέπει επιτέλους να απαλλαγεί από τα φαντάσματα του παρελθόντος και να κοιτάξει προς το μέλλον, με μόνο γνώμονα την πρόοδο και την εξέλιξη.

Ήταν σε μία ραδιοφωνική εκπομπή που άκουσα για πρώτη φορά τη φράση «Μακάβριος Χορός» και μου κέντρισε το ενδιαφέρον, για να μην πω με γοήτευσε κιόλας. Τότε, διάβασα πως επρόκειτο για μια αναπαράσταση του θανάτου από τον οποίο δε γλιτώνει κανείς, είτε ως ζωγραφική απεικόνιση, είτε ως θεατρικό δρώμενο, με αφορμή την πανώλη που είχε αφανίσει εκατομμύρια ανθρώπους στην Ευρώπη τον 14^ο αιώνα. Η μεσαιωνική τακτική δεν είναι τίποτα άλλο από το γνωστό μοτίβο «μύησης» των διάφορων στοών και μυστικών οργανώσεων, όπου για να εισέλθει κανείς πρέπει να τύχει κάποιας πρόσκλησης και να διαβεί από διάφορες δοκιμασίες.

Στα πρόσωπα των τριών κεντρικών Ελλήνων ηρώων θα βρει τις διαφορετικές πτυχές του εαυτού μου (τα αρχικά τους σχηματίζουν το επώνυμό μου, για όποιον είναι ιδιαίτερα παρατηρητικός). Σε όλα τα πρόσωπα πάντως, πιστεύω πως ο αναγνώστης θα αναγνωρίσει κάποια οικεία του προσωπικότητα…

«Προβληματική» είναι μια κοινωνία που δεν αντιλαμβάνεται τον ρόλο της. Που δεν συνειδητοποιεί πως μόνο με την συν-ευθύνη και την αλληλεγγύη μπορεί να προάγει τον πολιτισμό και την ανθρωπότητα. Χωρίς παρωπίδες και δίχως ιδεοληψίες. Προβληματικός είναι ο ατομικισμός, ο ωχαδερφισμός, η αδράνεια, η αδιαφορία, ο αμοραλισμός και η βεβαιότητα πως η διαρκής συσσώρευση καταναλωτικών αγαθών και η αναζήτηση της ηδονής αποτελούν τα κυρίαρχα ζητούμενα της ζωής.

Πιστεύω πως υπάρχουν πράγματι «εκλεκτοί» άνθρωποι (υπό την έννοια των ξεχωριστών ικανοτήτων), αλλά μόνοι τους δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα στον κόσμο. Απαιτείται μια ολική αντιστροφή του «παραδείγματος», ένα πλαίσιο που μόνο μια μακρά πορεία «ανθρωποποίησης» μπορεί να εξασφαλίσει, με αλλαγή νοοτροπίας και απαγκίστρωση από λογικές και μεθόδους σκοταδισμού και μισαλλοδοξίας. Η ανθρωπότητα πρέπει επιτέλους να απαλλαγεί από τα φαντάσματα του παρελθόντος και να κοιτάξει προς το μέλλον, με μόνο γνώμονα την πρόοδο και την εξέλιξη.

Δυστυχώς, όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια θυμίζουν σκοτεινές εποχές, όταν οι άνθρωποι δεν είχαν τα όπλα της επιστήμης και άγονταν και φέρονταν από διάφορους μάγους και τσαρλατάνους.

Δυστυχώς, όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια θυμίζουν σκοτεινές εποχές, όταν οι άνθρωποι δεν είχαν τα όπλα της επιστήμης και άγονταν και φέρονταν από διάφορους μάγους και τσαρλατάνους. Είναι στ’ αλήθεια οδυνηρό σήμερα που υπάρχει η δυνατότητα της πληροφόρησης, κάποιοι να επιλέγουν συνειδητά να πιστεύουν κάθε είδους συνομωσίες, σαν αυτή που περιγράφεται στον Μακάβριο Χορό! Αλλά, υπάρχει και η παράμετρος της άτεγκτης προπαγάνδας και της ψευδολογίας που μας γυρνούν απευθείας σε εποχές που, τον 21^ο αιώνα, θα έπρεπε να διαβάζουμε μόνο ως ιστορία.

Αυτό που απόλαυσα περισσότερο γράφοντας τον Μακάβριο Χορό είναι η σταδιακή αποκάλυψη της «μεγάλης αλήθειας» και οι ανθρώπινες ιστορίες που εκτυλίσσονταν παράλληλα με την κεντρική ιστορία. Στους αναγνώστες του βιβλίου από την άλλη, θα ήθελα να θέσω έναν γόνιμο προβληματισμό γύρω από τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που θίγονται εκτεταμένα στον «Μακάβριο Χορό».

Καθώς έχω ήδη έτοιμα άλλα τρία μυθιστορήματα, μόλις περάσει ικανός χρόνος θα ασχοληθώ με την επιλογή του επόμενου βιβλίου μου. Στο μεταξύ, δουλεύω πάνω σε μία ποιητική συλλογή με θέμα την τρίτη ηλικία!