Αβγώ, των Αντώνη Παπαθεοδούλου και Στέλλας Σερέφογλου στη Μουσική Βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη»

Από τις 6 Νοεμβρίου, στη Μουσική Βιβλιοθήκη, η υπέροχη ιδέα που προέκυψε από τη συνεργασία της Στέλλας Σερέφογλου και του Αντώνη Παπαθεοδούλου, το “Αβγώ” αποκτά φωνή μέσα από την ονειρική μουσική που έγραψαν ο Κώστας Γάκης και ο Δημήτρης Αποστολακίδης και ζωντανεύει με μαγικές εικόνες υπό τη σκηνοθετική ματιά της Στέλλας Σερέφογλου, η οποία υπογράφει την καλλιτεχνική σύλληψη της παράστασης.

Βρέφη από την ηλικία των 10 μηνών και παιδιά έως 3 ετών βιώνουν μια αξέχαστη πολυαισθητική εμπειρία, με σκηνική δράση και ζωντανή μουσική, στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα για τους πολύ μικρούς θεατές.

Το Αυγό ως αρχή. Το Αυγό ως το μέσα, το ζεστά, ως ασφάλεια αλλά και ως προετοιμασία. Όλοι ήμασταν μέσα σε ένα αυγό. Κι όλοι θελήσαμε, τολμήσαμε να βγούμε από αυτό. Μια διαδικασία που επαναλαμβάνεται από τότε, σε κάθε μεγάλο βήμα, σε κάθε σημαντικό στάδιο της ζωής μας. Στην παράσταση, παρακολουθούμε ένα μικρό ανθρωπάκι, σύμβολο της εμβρυακής ζωής, που αναπτύσσεται και προετοιμάζεται για τον έξω κόσμο μέσα σε ένα αυγό. Στην αρχή, βιώνει τη σχέση του με τη ζωή μέσα από τη μητέρα του. Σιγά σιγά όμως το ανθρωπάκι μεγαλώνει και μαζί με αυτή την εξέλιξη, μεγαλώνει και η αντίληψή του. Αρχίζει κι αφουγκράζεται περισσότερους ήχους κι όσο προσπαθεί να τους μεταφράσει και να τους κατανοήσει, τόσο μεγαλώνει κι η περιέργειά του γι’ αυτό που βρίσκεται έξω από τον δικό του κόσμο, έξω από το αυγό. Ο μικρός ανθρωπάκος δυναμώνει. Κι όλα όσα ακούει, θέλει πια να τα δει, να τα αγγίξει, να τα μυρίσει, να τα γευτεί, να γίνει μέρος τους. Όλα τα ερεθίσματα οδηγούν κλιμακωτά και αναπόφευκτα στη στιγμή της απόφασης “θα βγω”! Στη μαγική στιγμή που οι αντιστάσεις, οι φόβοι, οι αναστολές σπάνε μαζί με το κέλυφος του Αυγού.

Τα μέσα που χρησιμοποιούνται στη σκηνή, μέσα και έξω από το αυγό

Τα βασικά εργαλεία της παράστασής μας είναι η ζωντανή μουσική και η παραγωγή ήχων που ηχογραφούνται κατά τη διάρκεια της παράστασης (live looping), η μουσική με το σώμα (body music), οι κλακέτες (tap dancing) και η μιμική. Το body music και το tap dancing αποτελούν τα εκφραστικά μέσα της χορεύτριας που βρίσκεται μέσα στο αυγό. Όλα όσα ακούει και νοιώθει τα εξωτερικεύει παίζοντας μουσική με το σώμα της. Ο κόσμος της δηλαδή είναι περισσότερο κρουστικός και ρυθμικός, σε αντίθεση με τον έξω κόσμο που είναι περισσότερο μελωδικός. Ο κόσμος έξω από το αυγό είναι αληθινός, μαγικός, αστείος, μοναχικός ή παιχνιδιάρικος, ανάλογα πάντα με αυτό το οποίο συμβολίζει. Τα βασικά εκφραστικά του μέσα είναι η ζωντανή ηχογράφηση μουσικής, ο χορός και η παντομίμα.

“Ξέρουμε πόσο σημαντικός είναι ο δεσμός μητέρας-παιδιού, ιδίως τους πρώτους μήνες ζωής. Αλλά αυτός ο δεσμός δεν είναι παρά μια προέκταση ενός δεσμού που άρχισε πολύ καιρό πριν, στην κοιλιά. Το έμβρυο αισθάνεται, δέχεται πολλά μηνύματα, ταράζεται, αντιδρά, θυμάται, μαθαίνει, ακούει αλλά και αποτυπώνει τα ακουστικά ερεθίσματα. Μεγαλώνουμε στην κοιλιά της μητέρας μας και οι πρώτοι ήχοι που ακούμε είναι οι χτύποι της καρδιάς της. Γεννιόμαστε κι αυτός ο παλμός, γίνεται κάτι σαν δεύτερη φύση μας. Η μήτρα δηλαδή δεν είναι μόνο το περιβάλλον που μεγαλώνει σωματικά το έμβρυο, αλλά και το περιβάλλον που διεγείρει τόσο τις αισθήσεις όσο και τα συναισθήματά του. Το ερώτημα που έθεσα στον εαυτό μου είναι πώς θα μπορούσα τις γνώσεις αυτές να τις χρησιμοποιήσω για τη δημιουργία μίας παράστασης για βρέφη. Πώς θα γινόταν τη συμφωνία αλλά και μεταβίβαση ήχων, ρυθμών και δονήσεων από τη μητέρα στο έμβρυο καθώς και την επίδραση της μουσικής ή άλλων ηχητικών ερεθισμάτων να την κάνουμε παράσταση. Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα για το Αβγώ μας. Είναι υπέροχο για εμάς που η παράσταση πρόκειται να διανύσει τον τέταρτο της χρόνο. Σας ευχαριστούμε για την ανταπόκριση και την εμπιστοσύνη”.