Σαν σήμερα πριν από 130 χρόνια προβλήθηκε στο Παρίσι η ταινία του Εμίλ Ρενό «Ο Φτωχός Κλόουν», μία 15λεπτη παραγωγή, η οποία θεωρείται η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων. Έκτοτε, αμέτρητες ακολούθησαν.
110 χρόνια μετά την προβολή της -και 20 μόλις χρόνια πριν το «σήμερα»- το 2002, καθιερώθηκε προς τιμήν της, αλλά και προς τιμήν όλων των δημιουργών και των ταινιών κινουμένων σχεδίων, η Διεθνής Ημέρα Κινουμένου Σχεδίου.
Με αφορμή, λοιπόν, αυτή την ημέρα αξίζει να «θυμηθούμε» πως τα κινούμενα σχέδια δεν απευθύνονται αποκλειστικά στα παιδιά. Μέσα από τα χρώματα, τα γραφικά τους και τις διάφορες τεχνικές τους, δημιουργούν νέους κόσμους και μας ταξιδεύουν με τρόπους που οι live action ταινίες, πολλές φορές δεν μπορούν.
Εμείς, λοιπόν, ξεχωρίσαμε ορισμένες ταινίες κινουμένων σχεδίων του Netflix, που θα σας ταξιδέψουν σε άλλους κόσμους -όχι πάντα ευχάριστους και παραμυθένιους, αλλά σίγουρα πολύ ενδιαφέροντες.
Σε αυτή τη διαφορετική ταινία κινουμένων σχεδίων του Netflix, πρωταγωνιστής είναι ένα… χέρι. Μία ιδιόμορφη ιστορία απώλειας, έρωτα και φαντασίας μας ταξιδεύει στον μικρόκοσμο ενός χεριού, που, μετά από ένα ατύχημα, προσπαθεί να επανασυνδεθεί με το χαμένο σώμα του.
Εμείς παρακολουθούμε το ταξίδι της επιστροφής του, φορτωμένο με αναμνήσεις και συναισθήματα -όσα συναισθήματα μπορεί να κρύβει ένα χέρι. Ένα χέρι που μαζεύει κοχύλια το καλοκαίρι, ένα χέρι που παίζει μελωδίες στο πιάνο, ένα χέρι που «τρέχει» πάνω σε μία υδρόγειο που γυρίζει… Ένα χέρι που με το άγγιγμά του ανακαλύπτει τον κόσμο και γίνεται κομμάτι του, δημιουργώντας. Παράλληλα, μία ακόμη ιστορία ξετυλίγεται, η ιστορία ενός νεανικού έρωτα -πόσο ξαφνικός και αυθόρμητος είναι, πώς αλλάζει τον κόσμο μας από τη μία στιγμή στην άλλη. Ονειρικές εικόνες, χρώματα που μας ταξιδεύουν σε μία τρυφερή ταινία για το παρελθόν, το παρόν και το κυνήγι των ονείρων, που αξίζει να δείτε.
Μία stop-motion ταινία με goth αισθητική, horror διάθεση και χιουμοριστικά στοιχεία, το The House του Netflix ζωντανεύει στις οθόνες μας 3 διαφορετικές ιστορίες με κοινό γνώμονα -όπως φανερώνει και το όνομα της ταινίας- ένα σπίτι.
Ο χρόνος της κάθε ιστορίας δεν προσδιορίζεται, αλλά είναι αρκετά σαφές πως η πρώτη εκτυλίσσεται σε μία παρελθοντική κοινωνία, η δεύτερη έχει αρκετά σύγχρονα στοιχεία, ώστε να υποθέσουμε πως διαδραματίζεται στο παρόν, ενώ, η τρίτη αναφέρεται σε έναν μελλοντικό κόσμο που έχει υποστεί τις συνέπειες της σημερινής απερίσκεπτης μεταχείρισης του πλανήτη. Κάθε ιστορία συνοδεύεται από μία φράση-μεσότιτλό: And heard within, a lie is spun/Then lost is truth that can’t be won/Listen again and seek the sun. Με αλληγορικό χαρακτήρα και συνδετική γέφυρα το σπίτι -και ό,τι αυτό συμβολίζει- ακολουθούμε μία πορεία καταστροφής, παρακμής αλλά και λύτρωσης με ένα ηχηρό μήνυμα ελπίδας. Μία ταινία που αξίζει τόσο για το περιεχόμενό της, όσο και για την αισθητική της απόδοση.
Tales Of The NightΜε την πρωτότυπη απόδοση του Michel Ocelot, το Tales Of The Night, φέρνει στο Netflix μία σειρά «παραμυθιών» για μικρούς και μεγάλους, που μας ταξιδεύουν από το Θιβέτ στη Χώρα των Νεκρών και από τα δάση της Αφρικής, στη Μεσαιωνική Ευρώπη και τη Χώρα του Χρυσού. Μία ανθολογία διαφορετικών ιστοριών που υφαίνονται και διαδραματίζονται από έναν σεναριογράφο, έναν σχεδιαστή κουστουμιών και μία σχεδιάστρια γραφικών, ένα βράδυ σε έναν εγκαταλελειμμένο κινηματογράφο.
Το Tales Of The Night -ενσαρκώνοντας την αυτόαναφορικότητα του κινηματογράφου– ανοίγει μία διαφορετική οπτική προς την τέχνη του σινεμά, επιτρέποντάς μας να το εξερευνήσουμε με έναν νέο τρόπο -εκ των έσω. Ταυτόχρονα, η ιδιαίτερη αισθητική του Ocelot, παραπέμποντας σε θέατρο σκιών, εντείνει την ονειρική ατμόσφαιρα της ταινίας, προσφέροντας στον θεατή ένα άρτιο αισθητικό αποτέλεσμα.
The BreadwinnerΚαι περνάμε από τον κόσμο του παραμυθιού σε εκείνον της σκληρής, ωμής πραγματικότητας, χωρίς «στρογγυλέματα» και ωραιοποιήσεις και στο Αφγανιστάν, όπου η μικρή Παρβάνα προσπαθεί να επιβιώσει, με την οικογένειά της, στην πατριαρχική κοινωνία των Ταλιμπάν, μετά την φυλάκιση του πατέρα της.
Η ωμή πραγματικότητα της ιστορίας παντρεύεται με τον χρωματιστό κόσμο των γραφικών των κινουμένων σχεδίων, δημιουργώντας μία ενδιαφέρουσα αντίθεση. Παράλληλα, η βίωση όλης της ιστορίας μέσα από τα παιδικά μάτια της Παρβάνα, που ποτέ δεν παύουν να ελπίζουν, δίνει μία νέα οπτική -λίγο πιο φωτεινή, λίγο πιο αισιόδοξη- σε ένα ζήτημα που δυστυχώς είναι διαρκώς επίκαιρο. Μία συγκινητική ταινία από την Nora Twomey, που θίγει ορισμένα από τα πιο φλέγοντα ζητήματα-πληγές της σύγχρονης παγκόσμιας κοινωνίας.
Και από το Αφγανιστάν και τον αγώνα της μικρής Παρβάνα, πάμε στο Νεπάλ και στην ιστορία του Χαμπού, που αγωνίζεται κόντρα στα όριά του και τον ίδιο του τον εαυτό. Μία ταινία για το κυνήγι των ονείρων, την αδρεναλίνη του υπεράνθρωπου και τη σαγήνη της κορυφής -κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μαγευτικές εικόνες, που μας ταξιδεύουν στα ειδυλλιακά τοπία της Ασίας, στα Ιμαλάια και τις γύρω περιοχές και μία ιστορία που μας παίρνει μαζί της από την πρώτη στιγμή.
Ο Patrick Imbert δημιουργεί μία ταινία, με πρωταγωνιστή τον Χαμπού -έναν φιλόδοξο ορειβάτη, που η ζωή τού αλλάζει τα σχέδια- για όλα εκείνα που είναι, όπως θα λέγαμε, larger than life. Για τι αξίζει να ζούμε; Για τι αξίζει να θυσιαζόμαστε; Και, τελικά, υπάρχει εκείνη η ολοκληρωτική, τελική δικαίωση, η οποία μας ακολουθεί πέρα από τα όρια της ζωής μας και τη μετατρέπει -μέσα από τις επιλογές μας- σε ένα ηχηρό μήνυμα, που εξακολουθεί να υπάρχει πάνω και πέρα από εμάς; Μία ταινία, την οποία ο καθένας μπορεί να «διαβάσει» διαφορετικά, μέσα από τα δικά του βιώματα και σκέψεις.
