Η Μυρτώ Βασιλείου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου και ζει μέχρι σήμερα. Η μουσικός, ερμηνεύτρια και στιχουργός, με το ταλέντο και το χαμόγελο της, δίνει το δικό της στίγμα στην έντεχνη μουσική σκηνή. Μπήκε αναπάντεχα στον χώρο, όμως με την αυθεντικότητα και την μελωδική της φωνή, κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα, να μας γοητεύσει.
Είναι απόφοιτη του τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου, όμως κατάλαβε ήδη σε μικρή ηλικία, πως έχει μια ιδιαίτερη κλίση προς τη μουσική, παίρνοντας μέρος σε χορωδίες και διαγωνισμούς μουσικής.
Ένα νέο κεφάλαιο ξεκίνησε το 2014, όταν η Νατάσσα Μποφίλιου την πρότεινε στον μουσικοσυνθέτη Κώστα Τσίρκα για ένα project του. Δυο χρόνια αργότερα, το 2016, κυκλοφορεί και ο πρώτος της δίσκος, με τίτλο “Μαζί το Χειμώνα”, σε σύνθεση του Κώστα Τσίρκα. Δεν άργησαν οι guest εμφανίσεις δίπλα σε καταξιωμένους καλλιτέχνες, οι περιοδείες, όπως αυτή με τον Μάριο Φραγκούλη το 2019 σε Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και με τον Μανώλη Μητσιά και φυσικά οι live εμφανίσεις της στο Σταυρό του Νότου.
Μετά από το “Μαζί το Χειμώνα”, σειρά είχε άλλος ένας προσωπικός δίσκος, το “Καταφύγιο”. Σήμερα, ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει και το τρίτο της άλμπουμ, σε μουσική του Κώστα Τσίρκα και σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου και της Νάντιας Δουλαβέρας. Την ενορχήστρωση έχει αναλάβει ο Αλέξανδρος Λιβιτσάνος, ενώ την παραγωγή ο Μάριος Φραγκούλης και ο Γιώργος Περρής.
Το νέο της single, “Θέλω κάτι” -ένα μοναδικό ντουέτο με τον αγαπημένο της Γιώργο Περρή και προάγγελος του νέου άλμπουμ της – κυκλοφόρησε πριν από μερικές ημέρες και έχει ήδη αγαπηθεί πολύ. Σήμερα, η Μυρτώ Βασιλείου μάς “συστήνεται” και μιλά για την πορεία της μέχρι τώρα, τους ανθρώπους που την στήριξαν και τα νέα βήματά της.
Είτε τραγουδούσα όσα άκουγα, είτε καταπιανόμουν με κάποιο μουσικό όργανο κατά καιρούς. Απλώς νιώθω πως μεγαλώνοντας, αυτή μου η ασχολία έγινε ακόμη πιο συστηματική και αναγκαία.
είναι η γενναιοδωρία, η εμψύχωση και η γλύκα της. Απ’ τη μέρα που τη γνώρισα μέχρι σήμερα, είναι κάποια απ’ αυτά που τη χαρακτηρίζουν γενικότερα σαν άνθρωπο. Είναι στην καρδιά μου και δεν ξεχνώ ποτέ ότι μου “άνοιξε” αυτόν το δρόμο.
Νιώθω τυχερή.Έχω γνωρίσει κι έχω πάρει αγάπη από ανθρώπους που θαυμάζω και παρακολουθώ από πολύ μικρή. Η Τάνια Τσανακλίδου είναι η καλλιτέχνις που θα ήθελα πολύ να συναντήσω κάποια στιγμή.
Ο νέος μου δίσκος είναι ένα πρωτόγνωρο “μονοπάτι”.Τα ίδια τα τραγούδια, οι μελωδίες, η εξωστρέφεια των στίχων αλλά και οι ενορχηστρώσεις του Αλέξανδρου Λιβιτσάνου που συνδυάζουν τον pop χαρακτήρα μας με λαϊκά στοιχεία είναι πραγματική πρόκληση ερμηνευτικά. Ανυπομονώ και καμαρώνω πάρα πολύ γι’ αυτήν τη δουλειά, νιώθω πως για πρώτη φορά είμαι 100% ο εαυτός μου! Η συνεργασία με την Νάντια Δουλαβέρα προέκυψε, όταν την ανακάλυψε ο Κώστας Τσίρκας λίγο πριν την πρώτη καραντίνα. Ένα από τα θετικά της περιόδου αυτής, ήταν αυτή η συνάντηση και η ενασχόλησή μας με το νέο υλικό.
Από τη συνεργασία μου με τη Λίνα Νικολακοπούλου κρατάω κάθε λεπτό μαζί της.Κάθε συζήτηση, συμβουλή και συναίσθημα. Είναι υπέροχο αυτό που μου συμβαίνει, που μπορώ στα πρώτα μου βήματα να συναναστρέφομαι με την κορυφαία στιχουργό και να εμπνέομαι από ‘κείνη.
Χαίρομαι απίστευτα που η Λ. Νικολακοπούλου και ο Κ. Τσίρκας έγραψαν ένα τόσο τρυφερό τραγούδι για μας. Το αφιερώνω και θα το αφιερώνω πάντα στον Γιώργο που είναι δίπλα μου με τον πιο συγκινητικό τρόπο.
Νιώθω τον Γιώργο Περρή σαν αδερφό μου.Ό,τι και να πω για τον Γιώργο θα είναι λίγο. Χάρη σε εκείνον έχω ζήσει εμπειρίες μοναδικές κι έχω γνωρίσει ανθρώπους που κατά κάποιον τρόπο μ’ έχουν καθορίσει. Πραγματικά τον νιώθω σαν αδερφό μου, τον θαυμάζω και τον αγαπώ για όσα μου έχει δώσει τόσο απλόχερα!
Να, ας πούμε, δεν μπορώ να ξεχάσω ότι ο Μάριος Φραγκούλης ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με εμπιστεύτηκε δίπλα του. Χάρις εκείνον έχω τραγουδήσει στα μεγαλύτερα θέατρα της Ελλάδας και της Κύπρου, με ορχήστρες απίθανες. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να διανύεις αυτά τα “χιλιόμετρα” σε τέτοια ηλικία. Είμαι ευγνώμων που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να δουλέψω με έναν τόσο δοτικό και υπέροχο καλλιτέχνη.
Από την πρώτη στιγμή που πήρα στα χέρια μου αυτό το τραγούδι κατάλαβα ότι είναι κάτι ξεχωριστό και πολύτιμο. Η ένταση και η συγκίνηση που ένιωθα για ώρες μετά την ηχογράφηση είναι το δικό μου προσωπικό κίνητρο για να συνεχίζω να τραγουδάω.
Δεν έχω κάνει πολλές απόπειρες να γράψω στίχο.Ένα μόνο τραγούδι, σε δικούς μου στίχους, έχουμε δισκογραφήσει κι αυτό είναι το “Καταφύγιο”. Η ιδέα γεννήθηκε κατά της διάρκεια της ψυχοθεραπείας που έκανα. Θέλησα να καταγράψω όλα όσα μπορεί να σκεφτεί και να νιώσει ένας ενήλικας που το παιδί μέσα του όμως δεν έχει πάψει να υπάρχει. Καταφύγιο είναι εκεί που νιώθουμε ζεστασιά και ασφάλεια κι εγώ είμαι πολύ τυχερή που το ‘χω βρει στους ανθρώπους που κάνουμε μουσική μαζί.
“Το Μέσα Μου Φως” του Κώστα Τσίρκα και του Γεράσιμου Ευαγγελάτου ήταν μια ωραία, δυνατή “σφαλιάρα” στο να συνειδητοποιήσω πως ζούμε μόνο μία φορά και αξίζει στον καθένα ανεξαιρέτως να ζει τη ζωή που θέλει.
Έχω ερωτευτεί τον νέο δίσκο του Φοίβου Δεληβοριά,μα πιο πολύ το “Κάποια παιδάκια”. Με συγκινεί αφάνταστα ο τρόπος που έχει μιλήσει για τα παιδιά.
Έχω συγκινηθεί πολλές φορές επί σκηνής.Ο λόγος είναι κυρίως γιατί βλέπω από κάτω ανθρώπους που αγαπώ. Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις τα βλέμματα των γονιών σου και των καλύτερών σου φίλων αλλά ακόμη πιο συγκινητικό να ζεις τέτοιες στιγμές, όπως είναι οι συναυλίες, μαζί τους.
Ζούμε σε αυτήν την εποχή που τα social media είναι απαραίτητο εργαλείο ειδικά για τους καλλιτέχνες.Προσπαθώ να έχω πάντα μέτρο ως προς τον χρόνο που τα χρησιμοποιώ αλλά και να “ξεφύγω” λίγο δε με ενοχλεί αφού ανακαλύπτω κι εγώ νέα πράγματα.