Ο Χορός του Θανάτου, του Αυγούστου Στρίντμπεργκ στο Θέατρο Αλκμήνη
Ο Νικόλας Σπανός επιχειρεί μία φρέσκια ματιά πάνω σ’ ένα κλασικό έργο, το κορυφαίο ίσως του Σουηδού δραματουργού.
«Ο χορός του θανάτου» του Αυγούστου Στρίντμπεργκ είναι ένα έργο με τρία μονάχα δρώντα πρόσωπα, που στη δραματική του πύκνωση αγγίζει τα έργα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Παρουσιάζεται στο Θέατρο Αλκμήνη, κάθε Παρασκευή και Σάββατο.
ΥπόθεσηΟ Έντγκαρ, λοχαγός του πυροβολικού, με τη σύζυγό του Αλίς, πρώην ηθοποιό, ζουν απομονωμένοι σ’ ένα νησί. Αίφνης, στην εικοστή πέμπτη επέτειο των γάμων τους καταφθάνει ο ξάδερφος Κουρτ, για να αναλάβει διευθυντής καραντίνας. Πάντα «μόλις έμπαινε ένας ξένος στο σπίτι, στην αρχή ήμασταν τόσο χαρούμενοι…», λέει ο Έντγκαρ, για να συμπληρώσει η Αλίς: «Μετά όμως;»… Τρία πρόσωπα στην περιδίνηση της ζωής, μπροστά στο χείλος του θανάτου.
Λίγα λόγια για το βιβλίοΟ Χορός του θανάτου τοποθετείται σε ένα νησί του σουηδικού αρχιπελάγους. Το κτήριο στο οποίο ο Έντγκαρ και η σύζυγός του ζουν είναι ένα φρούριο, που στο παρελθόν λειτουργούσε ως φυλακή. Η συμβολική σημασία του γεγονότος αυτού ενισχύεται συνεχώς καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου. Η Αλίς, για παράδειγμα, λέει στον Κουρτ ότι όλη της ζωή υπήρξε έγκλειστη στον πύργο, φρουρούμενη από έναν άνδρα που πάντοτε μισούσε. Ο Λοχαγός αναφέρεται στον εαυτό του ως Κυανοπώγωνα και στην Αλίς ως φυλακισμένη του. Το ζευγάρι είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά, δύο από τα οποία εμφάνισαν τη χλομάδα της φυλακής και πέθαναν, σύμφωνα με την Αλίς, εξαιτίας της έλλειψης φωτός. Ωστόσο, δεν είναι μόνο η ίδια φυλακισμένη ο Λοχαγός είναι εξίσου απομονωμένος και έγκλειστος. Έχουν αποκόψει και τους δύο -ή οι ίδιοι αποκόπηκαν- από την κοινωνία του νησιού. Στη διάρκεια του έργου ακόμη και οι υπηρέτριες τους εγκαταλείπουν, αφήνοντάς τους εντελώς μόνους να βασανίζουν ο ένας τον άλλο.
Φωτογραφία: Ηλίας Μαθιουδάκης
