Συναντήσεις με δημιουργικούς ανθρώπους: Ελευθερία Αργύρη, σχεδιάστρια του brand siel.athens

Με το siel.athens ήρθα σε επαφή περίπου πριν δύο χρόνια. Το ανακάλυψα, τυχαία, κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας στο Instagram, από όπου και έκανα και την πρώτη μου παραγγελία. Από την πρώτη στιγμή διέκρινα στα ρούχα του μία μοναδικότητα που ήταν διάχυτη τόσο στο στυλ, όσο στα χρώματα και τα υφάσματα, κάτι που σίγουρα δε συναντάς σε καταστήματα μαζικής παραγωγής.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη siel. (@siel.athens)

Εκτός από τα πολύ ωραία ρούχα του που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον,  ένα μεγάλο «συν» του siel.athens είναι ο τρόπος λειτουργίας και παραγωγής του ο οποίος είναι ηθικός. Διαφοροποιείται έντονα από ‘fast fashion’ επιχειρήσεις και πολυεθνικές, καθώς είναι ένα slow fashion brand, φιλικό προς το περιβάλλον που δεν καταφεύγει σε πρακτικές εργασιακής εκμετάλλευσης.

Το siel.athens είναι αποκλειστική δημιουργία της Ελευθερίας Αργύρη, την οποία συνάντησα ένα απόγευμα στο ατελιέ της. Ο χώρος που παράγει τα ρούχα της βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, από το οποίο όπως μας είπε και εκείνη στη συνέχεια, δέχεται πολλές επιρροές. Αν και η ίδια χαρακτήρισε τον χώρο της «χαοτικό», στα δικά μας μάτια ήταν ένας χώρος βουτηγμένος στην τέχνη: από τη μία δημιουργήματα της ίδιας, από την άλλη, γλυπτά του πατέρα της -ο οποίος είναι εκμαγέας, εξού και τα καλούπια αγαλμάτων που στόλιζαν αρμονικά τον χώρο.

Με την Ελευθερία κάναμε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα για το brand, τις εμπνεύσεις της, τους στόχους της αλλά και γενικότερα για τις slow fashion επιχειρήσεις στην Ελλάδα, ως εναλλακτική στα προβλήματα που προκαλεί η «γρήγορη» μόδα. Και φυσικά δεν χάσαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε τα ρούχα που φέρουν την υπογραφή της.

Η κουβέντα μας για το siel.athens και για τις slow fashion εταιρείες στην Ελλάδα

Γεννήθηκα τον Νοέμβριο του 1999. Μεγάλωσα και και ζω στα Αναφιώτικα στην Αθήνα, σε μία οικογένεια που ασχολείται, λίγο πολύ, με τα εικαστικά και τις τέχνες. Σπουδάζω, επίσης, στην Καλών Τεχνών στην Αθήνα και με ενδιαφέρει πολύ ο,τι έχει σχέση με την τέχνη και τη δημιουργία.

Στο κομμάτι της μόδας και της ραπτικής είμαι αυτοδίδακτη και ασχολούμαι με όλους τους τομείς του brand αποκλειστικά μόνη μου

Το siel.athens δεν ήταν κάποια προμελετημένη ιδέα: τέλη 2018, αρχές 2019 άρχισα, ως χόμπι, να ράβω για εμένα και τις φίλες μου και ύστερα, αυτά τα ρούχα τα ανέβαζα στο Instagram, παρά το γεγονός οτι είχαν ατέλειες. Όλα υποθέτω ξεκίνησαν μια μέρα που βρήκα ένα ωραίο ύφασμα στο σπίτι και σκέφτηκα πως θα μπορούσα να το μετατρέψω σε μία ωραία μπλούζα. Πήρα μία βελόνα και άρχισα να ράβω, κάπως έτσι έγινε η αρχή. Τον πρώτο καιρό, λοιπόν, ουσιαστικά έραβα «για πλάκα» στο χέρι με βελόνα, έπαιρνα τα ρούχα που έφτιαχνα παντού μαζί μου στη σχολή, στο μετρό… Συνέχιζα να ανεβάζω κάποια στο Instagram και σταδιακά είδα πως τα ρούχα που φτιάχνω έχουν απήχηση. Τότε, σκέφτηκα πως από αυτό το χόμπι που ξεκίνησε εντελώς αβίαστα θα μπορούσε να προκύψει κάτι μεγαλύτερο.

Δοκιμάσαμε ένα φόρεμα από τη χειμερινή κολεξιόν

Η έμπνευσή μου δεν προκύπτει απαραίτητα από κάτι συγκεκριμένο, μπορεί κάτι τυχαίο, μία τυχαία περίσταση, έξοδος ή εξόρμηση να με επηρεάσει και να με κάνει να «κολλήσω» με ορισμένα χρώματα. Καμιά φορά μπορεί, ίσως, να συναντήσω ένα ύφασμα και να σκεφτώ πως θα μπορούσε να γίνει, λόγου χάριν, μία πολύ ωραία φούστα για ένα πάρτυ. Γενικά, εμπνέομαι από εικόνες, χρώματα, υφάσματα, κουλτούρες. Για τη χειμερινή κολεξιόν και τα χρώματα που τη χαρακτηρίζουν, μεγάλο ρόλο έπαιξε η παραμονή μου το καλοκαίρι στην Τήνο: γήινα χρώματα, λίγο πιο σκούρα που θυμίζουν τις πέτρες και τη θάλασσα.

Ένα άλλος συνδυασμός που δοκιμάσαμε: ένα μπλε see through φόρεμα και από μέσα ένα γαλάζιο βελούδο με έναν ώμο.

Για ευνόητους λόγους, η άποψή μου για τη «γρήγορη» μόδα δεν είναι η καλύτερη. Αποτελεί πηγή πολλών προβλημάτων. Σίγουρα οδηγεί στην υπερκατανάλωση, μας ωθεί να αγοράζουμε συνεχώς ρούχα τα οποία υστερούν σε ποιότητα, είναι εκτός μόδας σχεδόν άμεσα, ενώ παράλληλα ο τρόπος παραγωγής τους βασίζεται σε εκμετάλλευση ανθρώπων, κυρίως γυναικών και παιδιών.

Προσωπικά, δεν στηρίζω τέτοιου είδους επιχειρήσεις και προσπαθώ όσο γίνεται να αγοράζω ρούχα με έναν ηθικό τρόπο. Υπάρχουν εναλλακτικές: υπάρχουν τα thrift shops και τα vintage μαγαζιά από όπου και μπορείς να αγοράσεις ρούχα από δεύτερο χέρι. Επίσης, αν σου χαλάσει κάποιο ρούχο, προτού το πετάξεις για να αγοράσεις κάτι καινούργιο, μπορείς εννοείται να το επισκευάσεις.

Αυτό που σκέφτομαι κυρίως είναι το θέμα του ανταγωνισμού με τις πολυεθνικές και fast fashion εταιρείες. Οι συγκεκριμένες προσφέρουν συνεχόμενη παραγωγή και φθηνές τιμές, κάτι που εγώ δεν δύναμαι να κάνω: τα ρούχα που προσφέρω θα είναι συγκεκριμένα, από την άλλη θα πάρω τον χρόνο μου να τα φτιάξω και θα έχουν ένα κόστος, για πρακτικούς λόγους.

Οι γήινες αποχρώσεις της χειμερινής κολεξιόν

Είναι ένα γεγονός πως μικρές επιχειρήσεις στην Ελλάδα συχνά πέφτουν σε μαρασμό και διακοπή, εφόσον δεν προβλέπεται στήριξη από το κράτος. Το ευχάριστο είναι πως παρατηρώ μία αλλαγή κοινωνικά, στην κουλτούρα, ειδικά σε άτομα που είναι στην ηλικία μου τα οποία στρέφονται στη βιώσιμη μόδα και κατανοούν όλο και περισσότερο το νόημα της ηθικής κατανάλωσης.

Αλλαγή και μέλλον για τις μικρές επιχειρήσεις μόδας στην Ελλάδα θα υπάρξει μόνο αν ο κόσμος μαζικά και συνειδητοποιημένα επιλέγει να αγοράζει τοπικά.

Αναπόφευκτα θα ακολουθήσει κάποιες τάσεις, σίγουρα όχι τις εφήμερες, αλλά είναι αδύνατο να μην επηρεαστεί έστω και λίγο. Πραγματικά, όμως, προσπαθώ τα ρούχα που φτιάχνω να είναι διαχρονικά κομμάτια, να μπορούν να φορεθούν ξανά και ξανά μέσα στα χρόνια.

Κόκκινα διχτυωτά μανίκια και η μπλούζα με το logo του siel σε άσπρο

Συνήθως από thrift και vintage μαγαζιά, ελληνικά brand και εταιρείες. Παλιά δεν φορούσα τα δικά μου ρούχα, ωστόσο, τώρα τελευταία φοράω πολύ και δικές μου δημιουργίες.

Το siel.athens έχει μία πορεία ανοδική, η οποία είναι αργή και σταθερή. Θα ήθελα να συνεχίσει έτσι. Δεδομένου οτι δουλεύω μόνη μου, αυτό είναι κάτι που μου αρέσει καθώς μπορώ να διαχειριστώ. Μέσα στον επόμενο χρόνο, θα ήθελα βέβαια να έχω δημιουργήσει μία ομάδα. Κάτι ακόμη που θα ήθελα να κάνω, θα ήταν να ταξιδέψω προκειμένου να μαζέψω επιρροές και γνώσεις.

Αγαπώ σχεδόν τα πάντα. Απολαμβάνω ιδιαίτερα το κοινωνικό κομμάτι, την αλληλεπίδραση με τον κόσμο: οι συνεργασίες που μπορεί να κάνω, η συμμετοχή μου σε τοπικά μπαζάρ, η γνωριμία μου με άλλους καλλιτέχνες και κυρίως, η συναναστροφή μου με τους πελάτες. Ειδικά, όταν μου στέλνουν κάποιο μήνυμα να μου πουν ότι τους αρέσει η παραγγελία τους, χαίρομαι πολύ. Αγαπώ εννοείται και το κομμάτι της δημιουργίας, ακόμα και αυτό του εμπορίου, το πιο επιχειρηματικό.