Πάμε μια βόλτα από το Περιστέρι;
Από επίσκεψη σε έκθεση σύγχρονης τέχνης, μέχρι περπάτημα στο Άλσος και από καφέ και brunch μέχρι ποτό – αυτή η βόλτα στο Περιστέρι τα έχει όλα.
Από την πρώτη κιόλας μέρα που μετακόμισα στο Περιστέρι δεχόμουν ερωτήσεις και σχόλια από το περιβάλλον μου που είχαν φυσικά να κάνουν με όλα αυτά τα παρωχημένα πια για εμένα κλισέ που συνοδεύουν την περιοχή και εν γένει τα δυτικά προάστια της Αθήνας. Οι «κάγκουρες», τα «πειραγμένα» μηχανάκια, οι led φωτισμοί και η μουσική στο τέρμα στα αυτοκίνητα, αλλά και πολλά άλλα τέτοια που δημιουργούν απίστευτα κλισέ, γεννήθηκαν και παγιώθηκαν στα δυτικά προάστια και στο Περιστέρι ακόμη πιο συγκεκριμένα, ίσως εξαιτίας του φημισμένου Μπουρναζίου που κάποτε ζούσε αναμφισβήτητα τις μεγάλες του δόξες.
Πλέον αυτό έχει περάσει στην ιστορία, αφού κάθε διαφορετική «πιάτσα» διασκέδασης στην Αθήνα κάνει τον κύκλο της, εκφράζοντας κάθε φορά μια διαφορετική εποχή και μια διαφορετική μερίδα ανθρώπων. Όλα αυτά φυσικά λογικό είναι να ξεθωριάζουν με τα χρόνια, τις εποχές, τις μόδες και το να συνδέεται μια εποχή με κάθε λογής κλισέ δεν είναι κάτι που με εκφράζει. Έτσι κάθε ερώτηση και σχόλιο απλά αντιμετωπιζόταν με χιούμορ και φτάνοντας στο σήμερα μπορώ να πω πως πολλοί από αυτούς που τα εξέφρασαν έχουν γίνει περισσότερο φανατικοί «Περιστεριώτες» και από εμένα την ίδια.
Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν πως έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στο Παγκράτι (δείτε εδώ τη βόλτα που είχα κάνει εκεί πριν κάποια χρόνια), αλλά το Περιστέρι είναι η περιοχή που ζω πλέον, και κατέχει πια μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Γι’ αυτό και αυτή την Κυριακή, σας παίρνω μαζί μου σε μια δική μου βόλτα στο Περιστέρι και στα πέριξ, για να διαπιστώσουμε μαζί πως αυτή η περιοχή έχει τη δική της χάρη – κάτι που αποδεικνύεται και από το πόσο πολύ έχει «ανέβει» η περιοχή τα τελευταία χρόνια και έχει γίνει σημείο συνάντησης όχι μόνο για τους κατοίκους της, αλλά και για «επισκέπτες» από τις υπόλοιπες περιοχές της Αττικής.
«Credit Card Destroying Machine» του Michael Landy. Φωτογραφία: Ευδοκία Βαζούκη
Ναι, εντάξει το Καπνεργοστάσιο δεν βρίσκεται ακριβώς στο Περιστέρι αλλά δεν είναι μακριά, οπότε κάνοντας μια βόλτα στην περιοχή μπορείτε να το συμπεριλάβετε στα σχέδιά σας και να κάνετε μια μικρή στάση. Και πιστέψτε με αξίζει. Όχι μόνο γιατί παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον σαν κτήριο χάρη στην ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του, αποτελώντας ένα πραγματικό στολίδι για την οδό Λένορμαν, αλλά και γιατί αυτή την περίοδο και για λίγες ημέρες ακόμη (μέχρι τις 27 Νοεμβρίου) θα έχετε την μοναδική ευκαιρία να επισκεφθείτε την έκθεση «Dream On». Σε αυτή, λίγο πριν μας αποχαιρετίσουν και ξεκινήσουν το ταξίδι τους για τα νέα τους «σπίτια», 18 από τα 350 έργα από τη συλλογή του γνωστού Έλληνα συλλέκτη Δημήτρη Δασκαλόπουλου – τα οποία ο ίδιος δώρισε σε τέσσερα μουσεία τριών χωρών από δύο ηπείρους – μάς καλούν να «αφουγκραστούμε» την ξεχωριστή ιστορία τους. Πραγματικά αξίζει μία επίσκεψη! Από τα αγαπημένα μου έργα της έκθεσης το «Credit Card Destroying Machine» του Michael Landy, μια μεγάλη μηχανή που εκ πρώτης όψεως θυμίζει πλάσμα εξωγήινο. Τι κάνει αυτή η μηχανή; Αυτό ακριβώς που δηλώνει το ίδιο το όνομά της. Της δίνεις να «κομματιάσει» επιτόπου την ενεργή πιστωτική σου κάρτα – στην ουσία μια συμβολική κίνηση που «καταδικάζει» τον καπιταλισμό. Ως αντάλλαγμα γι’ αυτή σου την… θαρραλέα πράξη παίρνεις ένα σχέδιο του Landy που σχεδιάζει εκείνη την ώρα μπροστά σου η μηχανή.
*Επειδή ακριβώς το Καπνεργοστάσιο δεν βρίσκεται στο Περιστέρι αλλά στον Κολωνό, θυμηθείτε αν πάρετε τα ΜΜΜ να κατέβετε στη στάση «Σεπόλια» και όχι σε κάποιον από τους σταθμούς του Περιστερίου.
Καφές και brunch στο Godmama’s YardΔείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Θα αφήσουμε τον φημισμένο πεζόδρομο της Βεάκη και τα μαγαζιά της για πιο απόγευμα-βράδυ και μετά από τη βόλτα μας στην έκθεση θα πάμε να αναπληρώσουμε τη χαμένη ενέργεια στην πιο αγαπημένη αυλή της περιοχής. Το Godmama’s Yard ή αλλιώς η «αυλή της νονάς» είναι ένα υπέροχο διώροφο κτίριο που μάλιστα κρύβει και μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που από τότε που την έμαθα δεν χάνω ευκαιρία να τη μοιραστώ με όσους βρεθώ στο ίδιο τραπέζι. Κατά τη δεκαετία του ’80 ζούσε στο εν λόγω κτήριο μια μποέμ τύπισσα που δεν παντρεύτηκε ποτέ, δεν έκανε δικά της παιδιά, απέκτησε, όμως, πολλά βαφτιστήρια, στα οποία και κληροδότησε το διώροφο αυτό σπίτι της. Εξ’ ού και το όνομα του μαγαζιού που έχει εξελιχθεί σήμερα το σπίτι, που πραγματικά ξεχωρίζει για την όλη αισθητική του που καταφέρνει να συνδυάσει απόλυτα ισορροπημένα έναν σύγχρονο εσωτερικό χώρο σε πιο industrial γραμμές και μια υπέροχη, φωτεινή αυλή με ελιές για όταν ο καιρός το επιτρέπει. Φυσικά μιλάμε για ένα all day restaurant bar, που ξεκινάει να σερβίρει από το πρωί καφέδες και πρωινό, ενώ τον κατάλογό του συμπληρώνουν κι άλλες γευστικές επιλογές που μπορούν να συνοδεύσουν το ποτό ή το κοκτέιλ. Εμάς η Κυριακή μας αυτή «απαιτούσε» puncakes και φυσικά καφέ!
Φωτογραφία: Ευδοκία Βαζούκη
Αν είστε με αμάξι στην περιοχή, σε αυτό το σημείο ίσως είναι η ώρα να το αποχωριστείτε και να συνεχίσετε με τα πόδια. Μπορείτε να περάσετε από το πεζοδρομημένο κομμάτι της Εθνικής Αντιστάσεως και να απολαύσετε μια χαλαρή βόλτα, την οποία θα συνοδεύει σίγουρα η μουσική κάποιου πλανόδιου καλλιτέχνη που συνήθως στήνει τα όργανά του εκεί. Περάστε από την πλατεία Δημαρχείου, εκεί όπου δεσπόζει το δημαρχείο της περιοχής, ενώ απέναντι θα βρείτε τον «Φοίβο», το μοναδικό σινεμά που έχει απομείνει σε μια περιοχή που κάποτε αριθμούσε περισσότερους από 40 κινηματογράφους! Στον «Φοίβο» συναντάς αυτή την αίγλη του παλιού σινεμά και αξίζει να τον έχεις στο μυαλό σου την επόμενη φορά που θα θέλεις να δεις κάποια ταινία σε αίθουσα. Σε αυτή την -συνήθως γεμάτη- πλατεία, θα δείτε κόσμο να περπατάει, να απολαμβάνει τον καφέ του, ενώ σταματά με ενδιαφέρον απέναντι στην περίφημη «Συνάντηση», την οποία απαρτίζουν πέντε γλυπτά του Βαγγέλη Μουστάκα.
Βόλτα στο Άλσος ΠεριστερίουΔείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Μία όαση πρασίνου – 60 συνολικά στρεμμάτων – πραγματικό κόσμημα για την περιοχή. Γεμάτο το καφέ από κόσμο που απολαμβάνει το ρόφημά του, στις κούνιες αντηχούν οι χαρούμενες φωνές ενθουσιασμένων παιδιών, τα παγκάκια γίνονται «μάρτυρες» των πιο ενδιαφερουσών ιστοριών από παππούδες, οι νέοι γυμνάζονται στα όργανα γυμναστικής κι εγώ σταματώ όλη αυτή την…ρομαντικοποιημένη παρουσίαση για να σας πω πως γενικά το Άλσος σφύζει από ζωή και γίνεται το απόλυτο σημείο συνάντησης κοντά στη φύση, αλλά ταυτόχρονα όχι μακριά από την πόλη. Ακολουθήστε κάποιο από τα μονοπάτια για περπάτημα και κάντε μια βόλτα γύρω του απλά και μόνο για να ανακαλύψετε κάθε όμορφη γωνιά του.
Μια επιτυχημένη βόλτα κλείνει πάντα με early drinksΔείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Και καταλήγουμε – όπως σχεδόν πάντα καταλήγει μία βόλτα στο Περιστέρι – στον διάσημο πεζόδρομο της Αιμιλίου Βεάκη. Οι επιλογές εδώ είναι πολλές και κάθε γούστο, όμως προετοιμαστείτε και για το σενάριο του να μην καταφέρετε να βρείτε τραπέζι στην πρώτη σας επιλογή και ίσως ούτε και στη δεύτερη – κι αυτό γιατί τα μαγαζιά της Βεάκη είναι γεμάτα κάθε ώρα της ημέρας, πόσο μάλλον Κυριακή. Με λίγη υπομονή όμως και αν πάτε και σχετικά νωρίς, μπορεί να σταθείτε τυχεροί και να καταφέρετε να βρείτε να καθίσετε κάπου για να πιείτε το ποτό σας – ίσως και να τσιμπήσετε κάτι. Η δική μας (πρώτη σχεδόν πάντα) επιλογή είναι το Mind the Cup. Με μια μίνιμαλ και industrial αισθητική, το Mind the Cup μοσχοβολάει φρεσκοκαβουρδισμένο καφέ, αν περάσεις από εκεί πρωί, κι έτσι δύσκολα θα αποφύγεις μια στάση στα υπαίθρια τραπεζάκια του κάτω από τα δέντρα, ενώ αναπόφευκτα θα επιστρέψεις εκεί το βράδυ για να «τιμήσεις» κάποιο από τα άκρως προσεγμένα κοκτέιλ του. Εμείς αυτή την Κυριακή επιλέξαμε και κάποια από τις πίτσες του καταλόγου και για μια ακόμη φορά συμφωνήσαμε πως τα μαγαζιά που εύκολα νιώθεις «στέκια» είναι αυτά που πάντα θα επιστρέφεις δίχως δεύτερη σκέψη! Φυσικά, αν θέλεις να συνεχίσεις και για αργότερα η Βεάκη προσφέρεται, αφού οι επιλογές είναι αμέτρητες. Απλά αφήστε τη μουσική να σας οδηγήσει…
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αυτή ήταν η δική μας βόλτα στη γειτονιά του Περιστερίου, που θυμίζει μια μικρή κωμόπολη μέσα στην πόλη, ακολουθώντας τους δικούς της ρυθμούς. Κι αυτό είναι που την κάνει ξεχωριστή. Εδώ μπορείς να βρεις τα πάντα, καταλήγοντας να βολτάρεις τελικά μέχρι το σούρουπο.
