The Fabelmans
Η καλύτερη ταινία του Σπίλμπεργκ εδώ και πολλά χρόνια, θα βρει σίγουρα υψηλή θέση στο άλμπουμ των ξεχωριστών – και οσκαρικών – δημιουργιών του.
Αμερική 60ς. Ο 16χρονος Σάμι Φέιμπελμαν προσπαθεί να βρει τη θέση του σε ένα κόσμο όπου η εβραϊκή του ταυτότητα είναι ζήτημα προς «διερεύνηση» από τους συμμαθητές του και η αγάπη του για τον κινηματογράφο, του προσφέρει αίσθηση ελευθερίας και παρηγοριάς ειδικά από τη στιγμή που γίνεται μάρτυρας ενός μυστικού ικανού να διαλύσει την ενότητα της οικογένειας του.
Η μαγική κάμερα
Σινεμά και οικογένεια. Είναι τα δύο καθοριστικά στοιχεία που σημαδεύουν την εφηβεία του νεαρού Σάμι, alter ego του Στίβεν Σπίλμπεργκ, σε μια ιστορία διανθισμένης με αμέτρητες ομοιότητες με την προσωπική ιστορία του σκηνοθέτη. Το χρονικό πλαίσιο, τα τοπικά μέρη, η οικογενειακή μετακόμιση στην Καλιφόρνια, η εβραϊκή καταγωγή, το ευεργετικό δώρο της κάμερας, τα ερασιτεχνικά βίντεο στο σχολείο – που είναι μακράν τα πιο απολαυστικά στιγμιότυπα της ταινίας-, η κομβική επίσκεψη του θείου Μπόρις που καλεί τον ανιψιό του να ακολουθήσει το δρόμο της καρδιάς του.
Κι ενώ νομίζεις ότι θα παρακολουθήσεις άλλη μια αυτοβιογραφία κορυφαίου σκηνοθέτη που τείνει να γίνει επίδειξη ικανότητας και ναρκισσισμού, ο Σπίλμπεργκ ακολουθεί ακριβώς αντίθετη πλεύση. Το φιλμ γίνεται σχεδόν σπαρακτικό, σε κάνει να κλάψεις με την απελπισία του πιτσιρικά που δεν μπορεί να βρει την λύση στο πρόβλημα του. Αυθόρμητο, γήινο και ποιητικό ταυτόχρονα, αποθεωτικό για τη δύναμη του σινεμά και συναρπαστικό στις μικρές, ανθρώπινες λεπτομέρειες του το χρονικό ενηλικίωσης του «The Fabelmans»είναι μια σπουδαία ταινία κι όχι μόνο το «πιο προσωπικό φιλμ» του Σπίλμπεργκ.