«Κάποια Μίλησε»: Η ταινία για τα αληθινά γεγονότα που γέννησαν το κίνημα #MeToo

Η ταινία «Κάποια Μίλησε» (πρωτοτυπος τίτλος «She Said») κάνει πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες την 1η Δεκεμβρίου από την Tulip Entertainment. Πρόκειται για την αληθινή υπόθεση του ιστορικού ρεπορτάζ που πυροδότησε το κίνημα #MeToo.

Δύο γυναίκες δημοσιογράφοι των New York Times, η Jodi Kantor και η Megan Twohey, ξεκινούν ένα δύσκολο ρεπορτάζ για τη σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση γυναικών βγάζοντας στο φως πληθώρα καταγγελιών εναντίον του μεγάλου παραγωγού του Χόλυγουντ, Harvey Weinstein.

Θυμίζουμε ότι ο Harvey Weinstein ήταν για δεκαετίες ένας από τους πιο ισχυρούς παράγοντες της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Κάτοχος 6 Όσκαρ® και παραγωγός ταινιών όπως το «Sex, Lies and Videotapes», «Pulp Fiction» και «Good Will Hunting», είχε τεράστια επιρροή, με την οποία μπορούσε εύκολα να δημιουργήσει ή να καταστρέψει καριέρες, και χρησιμοποιούσε αυτή την επιρροή για να παρενοχλεί και να εξαναγκάζει γυναίκες σε σεξουαλικές επαφές.

Από αυτό το ριζοσπαστικό ρεπορτάζ λοιπόν, ξεκινά μια αλυσίδα καταγγελιών, που δημιουργησαν το κίνημα του #MeToo για γυναίκες που δεν φοβούνται πια να μιλήσουν για τη σεξουαλική κακοποίηση που βίωσαν. 

Στον ρόλο της Megan Twohey βρίσκουμε την υποψήφια για δύο Όσκαρ, Carey Mulligan και δίπλα της, την πολύ καλή της φίλη στην αληθινή ζωή, Zoe Kazan, η οποία υποδύεται την Jodi Kantor. Καθώς η ταινία είναι μια “γυναικεία υπόθεση”, τη σκηνοθεσία υπογράφει η Maria Schrader (δημιουργός του «Unorthodox») και το σενάριο η Rebecca Lenkiewicz («Ida»). 

Την παραγωγή ανέλαβαν οι Dede Gardner και Jeremy Kleiner (βραβευμένοι με Όσκαρ για τις ταινίες «12 Χρόνια Σκλάβος» και «Moonlight»), η Megan Ellison («Zero Dark Thirty» και «American Hustle») και ο Brad Pitt. Τα δικαιώματα για την ταινία αποκτήθηκαν τον Απρίλιο του 2018, λίγους μήνες μετά τη δημοσίευση της έρευνας στους New York Times. «Ένιωσα ότι ήταν μια στιγμή που έρχεται μια φορά στη γενιά, για να αναλογιστούμε ένα θέμα που επηρέασε και συνεχίζει να επηρεάζει τις ζωές εκατομμυρίων γυναικών και ανδρών, και ήταν τιμή μας που η Jodi και η Megan μας εμπιστεύτηκαν να πούμε αυτή την ιστορία στην οθόνη» δήλωσε η Dede Gardner.

Zoe Kazan

Για τα επόμενα τρία χρόνια, οι συντελεστές έπρεπε να αποφασίσουν την κατεύθυνση που θα έπαιρνε η ταινία και έθεσαν κάποιες παραμέτρους. Δεν θα έδειχναν πουθενά τον Harvey Weinstein στην οθόνη, ούτε θα απεικόνιζαν κάποια επίθεση κατά γυναικών, αλλά οι μαρτυρίες των επιθέσεων θα ακούγονταν μόνο από τις φωνές των θυμάτων.

Για τη σκηνοθέτη Maria Schrader, η πρόκληση ήταν ν’ απεικονίσει πιστά τις εμπειρίες των δύο δημοσιογράφων. Έτσι, ανέτρεξε σε άλλες αξιόλογες ταινίες που αναπαριστούν μεγάλες έρευνες δημοσιογράφων όπως το το «All the President’s Men» του 1976 και το «Spotlight» του 2015.

«Ο αντίκτυπος του άρθρου και του επακόλουθου κινήματος ήταν τεράστιος» επεσήμανε η Maria Schrader. «Τα κύματα της αλλαγής έχουν επεκταθεί και πέρα από το Χόλυγουντ. Ίσως, η πιο σημαντική αλλαγή είναι ο τρόπος με τον οποίο τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες, επανεξετάζουν τις προσωπικές τους εμπειρίες σεξουαλικής παρενόχλησης ή κακοποίησης» συμπλήρωσε. «Είμαστε πιο ελεύθεροι και ελεύθερες να μοιραστούμε τις δικές μας εμπειρίες- το φως φαίνεται να έχει μπει μέσα και όλοι μας προσαρμοζόμαστε ανάλογα. Νομίζω ότι όλοι μας είμαστε πιο απαιτητικοί όσον αφορά τη δική μας συμπεριφορά και τη συμπεριφορά των ανθρώπων γύρω μας. Φαντάζομαι ότι αυτό θα περάσει στα παιδιά μας, και όχι μόνο».

Carey Mulligan

Πηγή έμπνευσης για τις δύο πρωταγωνίστριες της ταινίας, υπήρξαν οι θαρραλέες δημοσιογράφοι: «Σου δίνει πολλή έμπνευση, το να βλέπεις τις γυναίκες αυτές να είναι τόσο ηρωικές και να βάζουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο» δήλωσε η Carey Mulligan, η οποία επεσήμανε ότι η ταινία είναι: «γεμάτη από παραδείγματα αυτών των ηρωικών στιγμών, γεγονός που την καθιστά μια ιστορία που αξίζει να ειπωθεί». Αντίστοιχα η Zoe Kazan τόνισε ότι θερωρεί πολύ σπουδαίο το πόσο σκληρά εργάστηκαν οι δύο δημοσιογράφοι για να δημιουργήσουν μια ιστορία «που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει- για να υποστηρίξουν αυτές τις γυναίκες από τις οποίες είχαν ζητήσει να μιλήσουν».

Πριν από την υπόθεση Weinstein, οι δύο δημοσιογράφοι των New York Times είχαν διαγράψει μια πολύ σημαντική πορεία στον χώρο της ερευνητικής δημοσιογραφίας. Η Jodi Kantor είχει καλύψει δύο εκλογικές εκστρατείες που αφορούσαν τον Barack και την Michelle Obama, γράφοντας το βιβλίο «The Obamas». Αντίστοιχα, η Megan Twohey, έχει ασχοληθεί και με άλλες δημοσιογραφικές έρευνες που βοήθησαν να βγουν στην επιφάνεια και άλλα σκάνδαλα.

H Jodi Kantor και η Megan Twohey

Το συγκεκριμένο άρθρο με τίτλο «Harvey Weinstein Paid Off Sexual Harassment Accusers for Decades» δημοσιεύθηκε στις 5 Οκτωβρίου του 2017. Μαζί, συγκέντρωσαν εμπιστευτικές μαρτυρίες από γνωστές ηθοποιούς ή εργαζόμενες στην κινηματογραφική βιομηχανία που έπεσαν θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης ή κακοποίησης από τον Weinstein. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατα τη διάρκεια της έρευνας οι δύο δημοσιογράφοι δέχτηκαν πολλές απειλές, ακόμα και για τη ζωή τους.

Ωστόσο δεν πτοήθηκαν και η δουλειά τους θεωρείται πλέον μια από τις σημαντικότερες δημοσιογραφικές έρευνες της σύγχρονης εποχής με τεράστιο κοινωνικό αντίκτυπο, γεγονός που τους χάρισε το Βραβείο Pulitzer το 2018. Το 2019 δημοσίευσαν και το βιβλίο «She Said: Breaking the Sexual Harassment Story That Helped Ignite a Movement», στο οποίο περιγράφεται όλη η διαδικασία της έρευνάς τους και, πάνω στο οποίο βασίστηκε η ταινία.

Μετά τη δημοσίευση του άρθρου τον Οκτώβριο του 2017, ο Harvey Weinstein, πρώην συνιδρυτής της εταιρείας παραγωγής Miramax και τότε νυν συνιδρυτής της εταιρείας παραγωγής The Weinstein Company, διώχθηκε από την τελευταία ενώ η γυναίκα του τον εγκατέλειψε.

Οι μαρτυρίες και οι καταγγελίες άρχισαν να πληθαίνουν, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων ονομάτων του Χόλυγουντ, όπως η Angelina Jolie και η Gwyneth Paltrow. Μέχρι τις 31 Οκτωβρίου του 2017, περισσότερες από 80 γυναίκες είχαν καταγγείλει κάποιο περιστατικό και, όπως άρχισε σιγά σιγά να φαίνεται, ήταν κάτι που πολλοί στην βιομηχανία γνώριζαν και συγκάλυπταν ή δεν έκαναν κάτι για να το σταματήσουν. Τα περιστατικά που βγήκαν στην επιφάνεια φαίνεται πως αφορούν πολλές δεκαετίες, στις οποίες ο Weinstein ασκούσε σεξουαλικές παρενοχλήσεις ή κακοποιήσεις εις βάρος γυναικών.

Όπως συμβαίνει σε πολλές ανάλογες περιπτώσεις, καθώς οι καταγγελίες έγιναν με μεγάλη χρονική απόσταση από τα συμβάντα, η απόδειξή τους δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Ωστόσο μετά από τη δίκη του Ιανουαρίου του 2020, ο Weinstein βρέθηκε ένοχος για εγκληματική σεξουαλική πράξη πρώτου βαθμού και για βιασμό τρίτου βαθμού και καταδικάστηκε σε 23 χρόνια φυλάκισης. Οι υποθέσεις για τις οποίες καταδικάστηκε, αφορούν τη σεξουαλική επίθεση κατά της πρώην βοηθού παραγωγής Mimi Haleyi το 2006 και τον βιασμό της πρώην ηθοποιού Jessica Mann το 2013. Σήμερα και ενώ εκτίει την ποινή του, νέες καταγγελίες προκύπτουν εις βάρος του με αποτέλεσμα να ξεκινά νέα δίκη.

Η φράση «Me Too» χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά το 2006 στο Myspace από την ακτιβίστρια Tarana Burke, η οποία είχε υπάρξει θύμα σεξουαλικής επίθεσης. Σκοπός του κινήματος που ξεκίνησε, ήταν να δώσει δύναμη κυρίως σε νέες και ευάλωτες γυναίκες που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης ή κακοποίησης, δείχνοντάς τους πως δεν είναι μόνες.

Μετά το ξέσπασμα της υπόθεσης του Weinstein το 2017, το κίνημα του Me Too πήρε τη μορφή hashtag και έγινε viral η χρήση του στα social media, με χιλιάδες γυναίκες να δηλώνουν δημόσια ότι υπήρξαν και οι ίδιες θύματα, σπάζοντας χρόνια σιωπής.

Η Αμερικανίδα ηθοποιός Alyssa Milano, πόσταρε τον Οκτώβριο του 2017 στο Twitter το εξής: «Αν όλες οι γυναίκες που έχουν παρενοχληθεί ή κακοποιηθεί σεξουαλικά έγραφαν ‘Me too’ σαν στάτους, μπορεί να δίναμε στον κόσμο μια αίσθηση της σπουδαιότητας του προβλήματος». 

Πλέον, το κίνημα του #MeToo έχει γίνει ένα παγκόσμιο φαινόμενο, συνώνυμο του αγώνα κατά της έμφυλης βίας κάθε μορφής.