Το έργο «F – X» του Michael Stampe παρουσιάζεται από την Δευτέρα 16 Ιανουαρίου στο Θέατρο 104, σηματοδοτώντας την πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Νίκου Νικολαΐδη. Ερμηνεύει ο Βασίλης Λιάκος.
Photo©️: Elina Giounanli
Έχοντας επιλέξει μια παράδοξη και ιδιαίτερη απομόνωση, ο F-X αποφασίζει, μετά το θάνατο της μητέρας του, να εγκαθιδρύσει την έννοια της ισορροπίας στη ζωή του. Με όχημα την τέχνη, πότε του Μιχαήλ Άγγελου, πότε του Ουσμάν Σόου και πότε του Σουτίν, και με βασικό του εργαλείο μια φωτογραφική μηχανή, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα άλμπουμ φωτογραφιών, χρησιμοποιώντας ως μοντέλο τον εαυτό του. Στην πραγματικότητα, μέσα από την έκθεση του σώματός του, η οποία αποτελεί προϊόν προσεκτικής και σχολαστικής παρατήρησης, επιχειρεί μια ανατομία της ίδιας της ψυχής του: η σχέση του με τη μητέρα του, η απουσία του πατέρα, η κακοποίησή του σε παιδική ηλικία, ο ένας και μοναδικός φίλος – όλα κάτω από το πρίσμα της συνεχούς ανάγκης για απομόνωση και ιδιωτικότητα. Η σύνθεση αυτή των φωτογραφιών εν τέλει καταλύει την έννοια της μοναξιάς, καθώς αποτελεί τη γέφυρα επικοινωνίας του ήρωα με όλους τους followers του στο instagram, όπου τις κοινοποιεί. Η διάδρασή του με τους θαυμαστές του περιορίζεται κυρίως στα σχόλια που δέχεται για το σώμα του, τα οποία είτε θετικά, είτε αρνητικά, αποτελούν σημείο αναφοράς στη ζωή του, αφού μέσα από αυτά τα σχόλια ο ίδιος απολαμβάνει τελικά την αποδοχή που αποζητούσε πάντα. Ζώντας μέσα σ’ αυτήν την καθημερινότητα, και δημιουργώντας μέσα από τις φωτογραφίες που κοινοποιεί τη δική του Δευτέρα Παρουσία, ως άλλος Μιχαήλ Άγγελος, περιμένει να του χαριστεί η ελευθερία του. Η ελευθερία θα έρθει. Όμως θα έρθει σε ανύποπτο χρόνο, ξαφνιάζοντάς τον. Χαρίζοντάς του, ωστόσο, το φως.
Photo©️: Elina Giounanli
Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Ως ηθοποιός έχει συμπράξει με το Κ.Θ.Β.Ε., το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, την ομάδα ‘the third person theater group’, το θέατρο τέχνης Ακτίς Αελίου, το κέντρο θεατρικής έρευνας Θεσσαλονίκης, το Σχήμα Εκτός Άξονα, και το eclipses group theater. Έχει συνεργαστεί με τους εξής σκηνοθέτες: Μιμή Ντενίση, Πέτρο Ζηβανό, Γιάννη Βούρο, Κάρμεν Ρουγγέρη, Νίκο Σακαλίδη, Τάσο Ράτζο, Θωμά Βελισσάρη, Ισίδωρο Σιδέρη, Γρηγόρη Παπαδόπουλο, Κωστα Αθυρίδη, Κική Στρατάκη, Βαλάντη Φράγκο, Ελένη Ζαραφίδου, Γιάννη Σοφολόγη. Έχει εργαστεί ως βοηθός της Ρούλας Πατεράκη στην παράσταση “Post Inferno – προς Δαμασκόν” που παρουσιάστηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, και ως βοηθός της Ιόλης Ανδρεάδη στην παράσταση “Young Lear” , που παίχτηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών. Η παράσταση “F-X” είναι η πρώτη του σκηνοθετική δουλειά.
Ο Βασίλης Λιάκος γεννήθηκε το 1982 στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος της σχολής Καλών Τεχνών, τμήματος Θεάτρου του Α.Π.Θ. Συμμετείχε στις παραστάσεις: “Belle Equipe” (Θέατρο Ελέρ), “Στην Εθνική με τα μεγάλα” (Θέατρο 104), “F*cking Men” (Πολυχώρος VAULT), “Αγησίλαος” (Μικρό Χορν – Ελληνικός Κοσμος), “Enter Sandmann” (Skrow), “57// a passion play” και “Σαλώμη” (Θέατρο της Οδού Κυκλάδων), “Η ιστορία του Βίκτωρα και της Μαρίας” και “Ντόμπρε Ντεν” (Θέατρο Πόρτα – Ομάδα Παπαλάνγκι), “Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες” (Κ.Θ.Β.Ε), “Cabaret” (Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης), “Μισό” (Τεχνοχώρος Cartel), “Viktor”(Tanztheater Wuppertal – Pina Bausch), “Μεσημέρι σχεδόν”(Knot Gallery), “Αγαπητέ μπαμπά” (Ομάδα Παπαλάνγκι), “Θέλει σκάψιμο” (Ομάδα Τοκ – Talk), “Λυσιστράτη” (Κ.Θ.Β.Ε), “Salome”(Dada-Art), “Παραμύθια στο mixer” και “Φρουτοπία” (Νέο Θέατρο), κ.α. Συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες: Μ. Μπουζιούρη, Α. Γαλέο, Δ. Μπασλάμ, Θ. Γλυνάτση, Κ. Ρήγο, Τ. Μύρκου, Τ. Αγγελόπουλο, Θ. Ακοκκαλίδη, Tanztheater Wuppertal – Pina Bausch, Σ. Πατιερίδη, Γρ.Χατζάκη, Γ.Ιορδανίδη, Στ. Ράγια, Ξ. Αηδονοπουλου, Γρ. Αποστολόπουλο, Κ. Αργυρόπουλο κ.α. Στον Κινηματογράφο συμμετείχε στις ταινίες: “Νοσοκομείο Κτηνών” του Α. Κυριακού, “Krugers Odyssee” του Marc – Andreas Bochert, “A Blast” του Σ.Τζουμέρκα, “Κίτρινη πόλη” του Σ.Κατιρτζίδη (53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης) και “The sky above us” του Φ. Βλαχάκη.
