Η ιστορία της γυναίκας μου
Η Ιλντικο Ενιέντι διευθύνει την Λεά Σεϊντού στη διαδρομή ενός ακόμη καταδικασμένου έρωτα.
Σε παρισινό καφέ των αρχών του 20ού αιώνα, ένας ναυτικός βάζει στοίχημα να παντρευτεί την πρώτη γυναίκα που θα μπει στο κατάστημα. Η εκθαμβωτική Λίζι γίνεται το πρόσωπο του στοιχήματος αλλά αυτό που ξεκινά σαν ανάλαφρο ανέκδοτο καταλήγει σε μια οδυνηρή τραγωδία.
Το αντικείμενο του πόθου
Με βάση ένα μυθιστόρημα του συμπατριώτη της Μίλαν Φιστ, η ουγγαρέζα Ιλντικο Ενιέντι, καταθέτει την δική της άποψη πάνω στην έννοια του καταδικασμένου έρωτα. Ενός αντισυμβατικού αρχικά γάμου που ξεκινά σαν καπρίτσιο της στιγμής (ή παιχνίδι της μοίρας) για να μεταβληθεί στη συνέχεια σε ένα κακοφορμισμένο παιχνίδι εξουσίας, με συνεχείς εναλλαγές στους ρόλους θύτη και θύματος. Η Ενιέντι έχει το άγχος της διευθέτησης μιας πανάκριβης παραγωγής που κουβαλά το στίγμα του επικού. Δυστυχώς για εκείνη, ο βαρύγδουπος ακαδημαϊσμός που συχνά συνοδεύει φιλμ αυτού του είδους, εντοπίζεται κι εδώ.
Μακριά από την λυρική, τρυφερή ματιά του αριστουργήματός της “Η Ψυχή και το Σώμα”, η σκηνοθέτρια προσπαθεί μάταια να φτιάξει μια εμπνευσμένη παραβολή για το #MeToo και την ερωτική εμμονή. Η ταινία, παρά τις ενδιαφέρουσες εικαστικές πινελιές που εντοπίζονται στα κομμάτια γύρω από την ζωή των ναυτικών, αναλώνεται σε ανούσια επεισόδια ζηλοτυπίας και ερωτικών τεστ, όπου το στοιχείο του καταδικασμένου έρωτα επισκιάζει τα πάντα σε μια ιστορία που πλατειάζει επικίνδυνα και επιμηκύνει τα χρονικά όρια του φιλμ σε ένα 3ωρο βασανιστήριο.
