Γιώργος Ξένος: Έργα-αρχεία από μελάνι και χαρτί στο Μέγαρο
Ζωγραφικά έργα μεγάλων διαστάσεων σε χαρτί παρουσιάζονται στην έκθεση του annexM «Τόποι περισυλλογής», που επιμελείται η Άννα Καφέτση.
Ένα αρχείο από μελάνι και χαρτί. Ή, μάλλον, πολλά αρχεία, γιατί κάθε έργο του Γιώργου Ξένου στην έκθεση «Τόποι περισυλλογής» μπορεί να ιδωθεί και να διαβαστεί σαν ένα κλειστό/ανοιχτό αρχείο. Από τα κλειστά και «φυλακισμένα» πίσω από πλεξιγκλάς σημειωματάριά του της εποχής του Βερολίνου, στη μεταλλική συρταριέρα που φιλοξενεί τη σειρά των «Σκεπτομένων», την οποία ο θεατής μπορεί να ανοίξει ή να κλείσει κατά βούληση, μέχρι την «ζωγραφική εγκατάσταση», ένα αρχείο ονείρων που καλεί τον θεατή να εισχωρήσει μέσα του…
Συνολικά 102 έργα, μελάνια σε χαρτί στην πλειονότητά τους, από διάφορες δημιουργικές περιόδους του καλλιτέχνη, που βγαίνουν για πρώτη φορά στο φως, συγκροτούν την έκθεση «Γιώργος Ξένος: Τόποι περισυλλογής», που επιμελείται η Άννα Καφέτση, διευθύντρια του annexM, και εγκαινιάζεται την Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου, στις 20.00, στην Υπηρεσιακή Αυλή του Μεγάρου Μουσικής.
Τα έργα που συγκροτούν τους «Τόπους περισυλλογής» κατανέμονται σε πέντε μεγάλων διαστάσεων επίτοιχα πολύπτυχα και δύο εγκαταστάσεις, που αποτελούν σειρές σχεδίων με πολυάριθμες παραλλαγές του ίδιου θέματος, καθώς και ψηφιακές φωτογραφίες και σύντομα βίντεο από κινητό, που αναδεικνύουν μια άγνωστη πτυχή του πολυδιάστατου έργου του ζωγράφου.
Για την επιμελήτρια της έκθεσης, Άννα Καφέτση, «η έκθεση σχεδιάστηκε γύρω από την ιδέα ενός κλειστού/ανοιχτού αρχείου εικόνων, ήχων και εννοιών, που κρύβεται και φανερώνεται, όπως το ίδιο το έργο του Ξένου. Η αρχειακή αυτή συνθήκη ξαναδιαβάζει τα έργα». Η επιμελητική επιλογή, συμπλήρωσε, «να διαβαστούν τα έργα σαν τοιχογραφίες έγινε για να αντιδιασταλεί το μεγάλο μέγεθος με το μικρό, η δημόσια τοιχογραφία με τη μινιατούρα».
«Βουνά» και «Ξερή γη», απρόσωπες μορφές που σημαδεύονται μόνο με αριθμούς, «Λαβύρινθοι» και σκοτεινά γυναικεία πρόσωπα κυκλώνουν τον θεατή. Παραλλαγμένα μοτίβα που επαναλαμβάνονται ad infinitum, διαθέτουν μια πρωτόγνωρη, κάποτε, ένταση, που ο θεατής θα αισθανθεί περισσότερο μέσα στην κυκλική εγκατάσταση («γύρο του θανάτου» την χαρακτήρισε η Άννα Καφέτση, και πράγματι θυμίζει αυτού του είδους τις κατασκευές του τσίρκου.
Από τα περισσότερα έργα αναδύεται η αγωνία για την ανθρώπινη συνθήκη, η αγωνία για την επιβίωση του πλανήτη, για τη δυστοπία που εμφανίζεται στη θέση του μέλλοντος. Το μόνο έργο που απομακρύνεται από την κυκλική επαναληπτικότητα, συγκροτώντας κάποιου είδους αφήγηση, στην οποία διακρίνονται υπαινιγμοί για το δράμα των θαλασσοπνιγμένων προσφύγων, είναι οι «Σκεπτόμενοι». Πρόκειται για μια ζωγραφική εγκατάσταση σε μεταλλική συρταριέρα, που απαιτεί την πρωτοβουλία και τη συμμετοχή του θεατή προκειμένου να την «διαβάσει» από την αρχή μέχρι το τέλος – ένα τέλος, παραδόξως, πιθανόν αισιόδοξο…
Γιώργος ΞένοςΓεννήθηκε το 1953 στην Αθήνα. Από το 1976 έως το 1982 σπούδασε στην École nationale supérieure des Beaux-Arts – Section des arts plastiques στο Παρίσι. Από το 1988 έως το 1992 έζησε και εργάστηκε στο Βερολίνο. Έχοντας τα εργαστήριά του σε Ανατολικό και Δυτικό Βερολίνο, βίωσε τα ιστορικά γεγονότα της πτώσης του Τείχους. Από το 1993 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έργα του έχουν εκτεθεί σε μουσεία της Ελλάδας και του εξωτερικού.