ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
22
ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Λήδα Γαλανού (Η εφημερίδα των συντακτών/ Flix.gr)
1. The Fabelmans, του Στίβεν Σπίλμπεργκ
2. Πίτσα Γλυκόριζα, του Πολ Τόμας Άντερσον
3. Ο Άγνωστος, του Τόμας Ράιτ
4. Το γεγονός, της Οντρέ Ντίγουαν
5. Το μενού, του Μαρκ Μάιλοντ
6. Ο Χειρότερος Άνθρωπος στον Κόσμο, του Γιόακιμ Τρίερ
7. Κορσές, της Mαρί Κρόιτσερ
8. Μετρητής καρτών, του Πολ Σρέιντερ
9. The Batman, του Ματ Ριβς
10. Νυχτερινοί Επισκέπτες, του Μικαέλ Ερς
Ο Άγνωστος, του Τόμας Ράιτ
«Σε μια ταινία και σ’ ένα κόσμο όπου το κακό έχει τόσα πολλά πρόσωπα όσα και το καλό, όπου άνθρωποι βγαίνουν από το πλέγμα της κοινωνίας και χάνονται, πολλές φορές ηθελημένα, όπου η μοναξιά δεν σου επιτρέπει να κρίνεις αν αυτό που βλέπεις είναι αληθινό, μπορεί ο μυστηριώδης ξένος να μην είναι ο απέναντί σου, αλλά ο ίδιος σου ο εαυτός; Η άσκηση είναι μία: εισπνέεις καθαρό αέρα. Καθώς εκπνέεις, αφήνεις να φύγουν όλα τα μαύρα στοιχεία από μέσα σου. Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο. Οπως ιδανικά έχει απεικονίσει ο Ντέιβιντ Λιντς, στον οποίο δεν λείπουν οι αναφορές στην ταινία, η «κανονικότητα» κρύβει τον τρόμο, το καλό και το κακό είναι ένα. Γι’ αυτό κι ο Ράιτ εστιάζει λιγότερο στις αστυνομικές διαδικασίες και περισσότερο στις διαδρομές, στη συνύπαρξη, σ’ ένα σταδιακό bonding των ηρώων μέσα σ’ ένα ζοφερό περιβάλλον αγωνίας, όπου όπως οι αστυνομικοί παίζουν με την ψυχολογία του υπόπτου, έτσι κι ο Ράιτ παίζει μ’ αυτήν του θεατή. Γιατί τόσο ο Μαρκ όσο κι ο θεατής, νιώθει αλλά δεν ξέρει. Ξέρει αλλά αμφισβητεί. Αμφισβητεί αλλά νιώθει».
Θοδωρής Δημητρόπουλος (News 247)
1. Το Γεγονός, της Οντρέ Ντιγουάν
2. ΕΟ, του Γέρζι Σκολιμόφσκι
3. The Fabelmans,, του Στίβεν Σπίλμπεργκ
4. Drive My Car, του Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι
5. Ασθενοφόρο, του Μάικλ Μπέι
6. Πιο Πολύ από Ποτέ, της Εμιλί Ατέφ
7. France, του Μπρούνο Ντιμόν
8. Μετά τον Γιανγκ, του Κογκονάντα
9. Σελήνη, 66 Ερωτήσεις, της Ζακλίν Λέντζου
10. Συρανό ντε Μπερζεράκ, του Τζο Ράιτ
Ασθενοφόρο, του Μάικλ Μπέι
«Ο Μάικλ Μπέι κινηματογραφεί την αμερικανική παθογένεια με φόντο ένα ολοκληρωτικά κυνικό σύστημα, με κάμερες που ίπτανται, εκτινάσσονται, στροβιλίζουν, τρέχουν σαν κυνηγημένες, κινούνται ακατάπαυστα, δίχως να αφήνει ούτε ένα πλάνο να τσουλήσει ή να σβήσει κάπως οργανικά, κρατώντας εν τέλει διαρκώς τον θεατή σε κατάσταση όχι ακριβώς αγωνίας, αλλά περισσότερο πανικού. Ή πώς τα αρχέτυπα ηρώων και παρανόμων ανακατεύονται την ώρα που γύρω τους τα πάντα ανατινάζονται».
Ρόμπυ Εκσιέλ (Flix.gr)
1. Drive My Car, του Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι
2. Το Τρίγωνο της Θλίψης, του Ρούμπεν Εστλουντ
3. Φύλακας Αδερφός, του Φερίτ Καραχάν
4. Φυσικό Φως, του Ντένες Νάγκι
5. Κορσές, της Μαρί Κρόιτσερ
6. Το Τέλειο Αφεντικό, του Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα
7. Φυγή, του Γιόνας Πόερ Ράσμουσεν
8. Ο Χειρότερος Άνθρωπος στον Κόσμο, του Γιοακίμ Τρίερ
9. Μεγάλη Απόδραση, του Σεμπάστιαν Μάιζε
10. Το Γεγονός, της Οντρέ Ντιγουάν
Φύλακας Αδερφός, του Φερίτ Καραχάν
«Οι αδερφοί Νταρντέν συναντούν τον Ασγκάρ Φαρχαντί σε ένα υψηλής ακριβείας κοινωνικό θρίλερ που σε απορροφά βήμα-βήμα στην οδύνη του».
Γιάννης Ζουμπουλάκης (Βήμα/ Τα Νέα)
1. Το μονοπάτι των χαμένων ψυχών, του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
2. Belfast, του Κένεθ Μπράνα
3. Αγαπητοί σύντροφοι!, του Αντρέι Κοντσαλόφσκι
4. Χ, του Τάι Γουέστ
5. Το θαύμα, του Μπόγκνταν Γκέργκι Απέτρι
6. Το τέλειο αφεντικό, του Φερνάντο Λεόν Ντε Αρανόα
7. Moonage Daydream, του Μπρετ Μόργκεν
8. ΕΟ, του Γέρζι Σκολιμόφσκι
9. Φυγή, του Γιόνας Πόερ Ράσμουσεν
10. Κορσές, της Mαρί Κρόιτσερ
(Σημείωση: η λίστα των ταινιών έγινε κατά σειρά διανομής τους στις αίθουσες)
Αγαπητοί σύντροφοι!, του Αντρέι Κοντσαλόφσκι
«Σε μια εποχή που η Ρωσία είναι μια χώρα με την οποία πολύς κόσμος δεν θα ήθελε ιδιαίτερες «επαφές», αυτή η άκρως πολιτική και θαυμάσια κινηματογραφημένη ταινία, μας υπενθυμίζει παρελθούσες καταστάσεις οι οποίες προφανώς έπαιξαν ρόλο στην εξέλιξη και στη σημερινή της κατάληξη».
Κωνσταντίνος Καϊμάκης (monopoli.gr)
1. Ο Χειρότερος Άνθρωπος στον Κόσμο, του Γιόακιμ Τρίερ
2. Drive my Car, του Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι
3. Ο Κύριος Μπάχμαν και η Τάξη του, της Μαρία Σπετ
4. Παρίσι, 13ο Διαμέρισμα, του Ζακ Οντιάρ
5. Aftersun, της Σαρλότ Γουέλς
6. Το τρίγωνο της θλίψης, του Ρούμπεν Έστλουντ
7. The Fabelmans, του Στίβεν Σπίλμπεργκ
8. Πίτσα Γλυκόριζα, του Πολ Τόμας Άντερσον
9. Belfast, του Κένεθ Μπράνα
10. Το Τέλειο Αφεντικό, του Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα
Ο Χειρότερος Άνθρωπος στον Κόσμο, του Γιόακιμ Τρίερ
«Με την ήρεμη, διαυγή κι από απόσταση, σκανδιναβική ματιά ενός αυθεντικού ανατόμου των διαπροσωπικών σχέσεων, ο δαιμόνιος Τρίερ μεγαλουργεί με ένα απίθανο σενάριο που χωράει και δείχνει τα πάντα. Ο Τρίερ δεν σκιαγραφεί μόνο ένα ακαταμάχητο κινηματογραφικό πορτρέτο για την γυναίκα του 21ου αιώνα αλλά παρουσιάζει και μια ευρηματική και βαθιά ανθρώπινη κομεντί που πηγαινοέρχεται με άνεση μεταξύ δράματος και κωμωδίας».
Άκης Καπράνος (Η Ναυτεμπορική / Κανάλι 1, 90,4fm)
1. To Θαύμα, του Μπόγκνταν Γκέργκι Απέτρι
2. Τελευταίοι και πρώτοι άνθρωποι, του Γιόχαν Γιόχανσον
3. Ο πατέρας, του Σρίνταν Γκολούμποβιτς
4. Πίτσα γλυκόριζα, του Πολ Τόμας Άντερσον
5. Το γεγονός, της Οντρέ Ντίγουαν
6. Φύλακας αδελφός, του Φέριτ Καραχάν
7. The Fabelmans, του Στίβεν Σπίλμπεργκ
8. Απόφαση φυγής, του Παρκ Τσαν Γουκ
9. Φύγαμε!, του Πανάχ Παναχί
10. Top Gun: Maverick, του Τζόζεφ Κοσίνσκι
To Θαύμα, του Μπόγκνταν Γκέργκι Απέτρι
«Πίσω από τις εκπλήξεις αυτής της ταινίας, κρύβεται ένα στυφό μοιρολόι για μια ανθρωπότητα που δείχνει παραδομένη σε έναν μηδενισμό, ενίοτε κακοχωνεμένο, άλλες φορές «ενημερωμένο», αλλά πάντοτε ζοφερό, είτε στη δράση του, είτε στην αντανάκλαση του. Στο συγκλονιστικό φινάλε όμως, η ταινία σου δίνει την επιλογή: Καμία άλλωστε εξήγηση δεν μπορεί να είναι αρκετή για να εξηγήσουμε ένα θαύμα το οποίο, θυμίζουμε, προϋποθέτει και την πίστη. Κι αν η αγωνία του Απέτρι μοιάζει να σηματοδοτεί το τέλος της, είναι ο ίδιος που υπενθυμίζει, τόσο σε εμάς, όσο (αισθάνομαι) και στον εαυτό του, πως ενίοτε η πίστη σηματοδοτεί και το τέλος της αγωνίας. Ακόμα κι αν αυτό διαρκεί όσο ένα στιγμιαίο αναφέγγισμα. Δηλαδή, όσο και το δικό μας αποτύπωμα, τουλάχιστον σ’ αυτόν τον κόσμο».
Λουκάς Κατσίκας (Διευθυντής Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας και Athens Open AirFilm Festival)
1. Aftersun, της Σαρλότ Γουέλς
2. Drive my Car, του Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι
3. Μεγάλη Απόδραση, του Σεμπάστιαν Μέιζε
4. Azor, του Αντρέας Φοντάνα
5. Κορσές, της Mαρί Κρόιτσερ
6. Πίτσα γλυκόριζα, του Πολ Τόμας Άντερσον
7. Εγκλήματα του μέλλοντος, του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ
8. Φυγή, του Γιόνας Πόερ Ράσμουσεν
9. Στην αυλή του σχολείου, της Λόρα Γουαντέλ
10. Μαγνητικά πεδία, του Γιώργου Γούση
Aftersun, της Σαρλότ Γουέλς
«Με βάση τις ταινίες που είδαμε στις ελληνικές αίθουσες, κι από τις οποίες καλούμαστε να αποφασίσουμε για τις δεκάδες που φιλοξενούνται εδώ, το 2022 υπήρξε μια πολύ αδύναμη χρονιά. Η ίσως σημαντικότερη ταινία ολόκληρης της χρονιάς, το «Drive my Car», ανήκει κανονικά στο 2021, ομοίως και τα περισσότερα φιλμ της παρούσας λίστας, ενώ δυο από τις πιο καλύτερες δημιουργίες του 2022 («Τα Πνεύματα του Ινισέριν» του Μάρτιν ΜακΝτόνα και το «Όλη η Ομορφιά και η Αιματοχυσία» της Λόρα Πόιτρας) τις είδαμε μεν σε πανελλήνια πρώτη προβολή στις 28ες Νύχτες Πρεμιέρας, στη χώρα μας όμως έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσουν μέσα στους πρώτους μήνες του 2023. Ευτυχώς τουλάχιστον που αποχαιρετούμε κινηματογραφικά το έτος με μια πραγματικά πολύτιμη ταινία που επίσης είδαμε (και είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε) στις πρόσφατες Νύχτες Πρεμιέρας: πρώτη σκηνοθετική απόπειρα μιας δημιουργού από τη Σκωτία, το «Aftersun» μπορεί να φαντάζει χαμηλόφωνο και ανεπιτήδευτο, το συναισθηματικό αποτύπωμα που αφήνει στη μνήμη όμως είναι μεγάλο. Και για μένα προσωπικά στάθηκε η πραγματική έκπληξη και ανακάλυψη της χρονιάς που φεύγει».
Πόλυ Λυκούργου (Flix.gr)
1. Κορσές, της Μαρί Κρόιτσερ
2. Απόφαση Φυγής, του Παρκ Τσαν Γουκ
3. Drive my Car, του Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι
4. To Γεγονός, της Οντρέ Ντιγουάν
5. The Fabelmans, του Στίβεν Σπίλμπεργκ
6. Βαγόνι Αριθμός 6, του Γιούχο Κουοσμάνεν
7. Φυγή, του Γιόνας Πόερ Ρασμούσεν
8. Τελευταίοι και πρώτοι άνθρωποι, του Γιόχαν Γιοχάνσον
9. Top Gun: Maveric, του Τζόζεφ Κοζίνσκι
10. Αγελάδα, της Άντρεα Άρνολντ
Koρσές, της Μαρί Κρόιτσερ
«Όχι, αυτή η ταινία «δεν είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία». Είναι εμπνευσμένη από εκατομμύρια αληθινές ιστορίες. Γιατί η Κρόιτσερ μπορεί να κοιτά πίσω, σε εποχές που η γυναίκα ήταν απλό μπιμπελό και όφειλε να μην θαμπώσει, να μην σπάσει, να μην σταματήσει να διακοσμεί, αλλά πόσα έχουν πράγματι αλλάξει σήμερα, που, ό,τι κι αν καταφέρει μια γυναίκα, οφείλει να παραμένει Μπάρμπι; Η Σίσσυ έρχεται από τα βάθη του 19ου αιώνα για να μας αφηγηθεί, πικρά, καυστικά, αλλά και ψύχραιμα (δεν χρειάζεται κορώνες, υπερβολές και μανιφέστα) μία απόλυτα σύγχρονη φεμινιστική ιστορία. Έναν κορσέ που δεν έχουμε καταφέρει να αποτινάξουμε, γιατί, τις περισσότερες φορές τον αναζητούμε οι ίδιες…».
Νίνος Φένεκ Μικελίδης (enetpress.gr)
1. ΕΟ, του Γέρζι Σκολιμόφσκι
2. Εγκλήματα του μέλλοντος, του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ
3. Drive my Car, του Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι
4. Ένας ήρωας, του Ασγκάρ Φαραντί
5. Τελευταίοι και πρώτοι άνθρωποι, του Γιόχαν Γιοχάνσον
6. Η μπαλάντα της λευκής αγελάδας, των Μαριάμ Μογκαντάμ & Σανίνα Μπεχτάς
7. Πίτσα Γλυκόριζα, του Πολ Τόμας Άντερσον
8. Τι Βλέπουμε Όταν Κοιτάμε τον Ουρανό; του Αλεξάντρ Κομπερίτζε
9. Το τρίγωνο της θλίψης, του Ρούμπεν Έστλουντ
10. Απόφαση Φυγής, του Παρκ Τσαν Γουκ
ΕΟ, του Γέρζι Σκολιμόφσκι
«Ο Σκολιμόφσκι θέλησε να κάνει μια αλληγορία πάνω ακριβώς στη σχέση μας με τα ζώα, σχέση τελικά απαράδεκτη, που τα προσέχουμε και τα φροντίζουμε μόνο και μόνο για να τα εκμεταλλευτούμε, τις πιο πολλές φορές για να τα τρώμε. Ο Έο μας κοιτάζει λυπημένος. Με τον Σκολιμόφσκι να κινηματογραφεί συχνά σε γκρο πλάνο τα μάτια του, λυπημένα, απορημένα, ίσως και φιλοσοφημένα».
Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)
1. Drive my Car, του Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι
2. Πίτσα Γλυκόριζα, του Πολ Τόμας Άντερσον
3. Τι Βλέπουμε Όταν Κοιτάμε τον Ουρανό; του Αλεξάντρ Κομπερίτζε
4. Ο Κύριος Μπάχμαν και η Τάξη του, της Μαρία Σπετ
5. Μεγάλη Απόδραση, του Σεμπάστιαν Μέιζε
6. Ο Χειρότερος Άνθρωπος στον Κόσμο, του Γιόακιμ Τρίερ
7. Το Τέλειο Αφεντικό, του Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα
8. Aftersun, της Σαρλότ Γουέλς
9. Το Γεγονός, της Οντρέ Ντιουάν
10. Η Νύχτα της 12ης, του Ντομινίκ Μολ
Τι Βλέπουμε Όταν Κοιτάμε τον Ουρανό; του Αλεξάντρ Κομπερίτζε
«Οι λεπτομέρειες της καθημερινότητας γίνονται ποιητικοί πρωταγωνιστές σε ένα σύγχρονο ρομαντικό παραμύθι. Τρυφερό και διασκεδαστικό, μα πάνω απ’ όλα απρόσμενα πρωτότυπο και λυτρωτικά κινηματογραφόφιλο».
