Είναι νέοι. Και ξεχώρισαν με τις ερμηνείες τους (το 2022)

Πάει ο παλιός ο χρόνος. Μα αφήνει πίσω του, μεταξύ άλλων, και τα νεότερα πρόσωπα που διακρίθηκαν στις αθηναϊκές σκηνές. ‘Αλλοι με κάποια εμπειρία, άλλοι στην πρώτη τους εμφάνιση, μα όλοι άξιοι παρατήρησης και αναφοράς σε έναν απολογισμό σαν κι αυτόν εδώ. Δεκατρείς ηθοποιοί, οχτώ γυναίκες και πέντε άνδρες της νεότερης γενιάς, έδωσαν με τις ερμηνείες τους μικρές υποσχέσεις για να τους αναζητήσουμε ξανά και να τους αναγνωρίσουμε στο επόμενο θεατρικό τους βήμα. Μια φρέσκια πινακοθήκη προσώπων (σε αλφαβητική σειρά) και ερμηνειών από το φευγάτο 2022. 

@Πηνελόπη Γερασίμου

Στην τρίτη της συνεργασία με τον σκηνοθέτη Ηλία Αδάμ, το «We are in the army now» της Στέγης, η Στυλιάνα Ιωάννου έγινε η ενσάρκωση όλων των web trends. Sexy manga hero kai digital fantasy σε ένα νέο pop queer θέαμα που ταξίδεψε – με τα φώτα της Στέγης – στη Γερμανία και την Ισπανία. Εκεί έδωσε μια φορτισμένη ερμηνεία χάρη στην εκρηκτική σωματικότητα της και την συναισθηματική της ένταση. Γεννημένη στην Κύπρο, απόφοιτη του Θεάτρου Τέχνης και της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, έχει συνδέσει την θεατρική της παρουσία με τις παραστάσεις του Ηλία Αδάμ ενώ σύντομα θα την δούμε στο cast της νέας σειράς του Mega με την υπογραφή του Βασίλη Κεκάτου «Milky Way».

@Ανδρέας Σιμόπουλος

Στην πρώτη της εμφάνιση στο Εθνικό Θέατρο, η Ευσταθία Λαγιόκαππα έπεσε στα βαθιά και στην αινιγματική ποίηση του Λόρκα. Κι όσο κι αν η παράσταση δεν βρήκε ένα στέρεο σκηνοθετικό κέντρο, οι περισσότερες γυναικείες ερμηνείες λειτούργησαν και απέδωσαν. Κι έτσι στο πλάϊ μιας Μαρίας Κεχαγιόγλου στον εμβληματικό ρόλο της «Μάνας» και της αιθέριας multi tasker Μαρίας Σκουλά, διακρίθηκε και η ευγενική και ερμηνευτικά καθαρή παρουσία της Λαγιόκαππα σε πληθώρα μικρών ρόλων να δίνει (παράλληλα) το μουσικό τέμπο με το ακορντεόν της. Με τετραετή εμπειρία στη σκηνή, η Ευσταθία Λαγιόκαππα είναι απόφοιτη της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης και απόφοιτη Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

@Karol Jarek

Πήρε το βάπτισμα από τον Γιάννη Χουβαρδά, συμπληρώνοντας μια διανομή πολύπειρων πρωταγωνιστών (Μουτούση, Ξάφης, Μάσχα, Τάκαλου, Γλάστρας, Λέχου) στο «Πονηρό πνεύμα» του Νόελ Κάουαρντ που ανέβασε στο Εθνικό Θέατρο. Με κωμική χάρη και φαρσικό ενθουσιασμό η Ειρήνη Λαφαζάνη ερμήνευσε την υπηρέτρια Λούσι, αναγκάζοντας σε να την παρατηρήσεις παρά τον σκληρό ανταγωνισμό. Οι σπουδές της στην δραματική σχολή του Εθνικού Θέατρου την έχουν οδηγήσει και προς τις ταινίες μικρού μήκους – και μάλιστα με διακρίσεις.

@ Εβίτα Σκουρλέτη.

Στο καλύτερο νέο ελληνικό έργο που ανέβηκε την περασμένη θεατρική σεζόν, την «Επαρχία» του Μιχάλη Βιρβιδάκη, έλαμψε και το άστρο ενός μελλοντικού πρωταγωνιστή. Αγνώριστος, με τα μαλλιά σε στιλ μοϊκάνα και με το λοφίο βαμμένο λευκό, ο Τάσος Λέκκας υποδύθηκε τον τραυλό Iggy, ένα νεαρό σεσημασμένο μικροκακοποιό, διανύοντας μια πλήρη διαδρομή του ρόλου: Από την κωμικότητα της αφέλειας και της λεκτικής του δυσκολίας έως την τραγικότητα της ονειροπόλας νιότης του. Η «Επαρχία» , ωστόσο, δεν ήταν η πρώτη του εμφάνιση σε, μεγάλης κλίμακας, παραγωγή. Είχε προηγηθεί «Το τρίτο στεφάνι» σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη και ακόμη νωρίτερα το «Θάνατο του εμποράκου» σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα. Φέτος, πρωταγωνιστεί στην «Νύχτα των μυστικών» που ανεβαίνει στον «Μπέλλο» δια χειρός της Αικατερίνης Παπαγεωργίου και παίζει στην δραματική σειρά του Alpha «Αυτή η νύχτα μένει».

@ Εβίτα Σκουρλέτη.

Μέσα στις ευνοϊκές συνθήκες της «Επαρχίας» που ανέβηκε στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων, αναδείχθηκαν πολλές καλές ερμηνείες. Στην ‘γυναικεία πτέρυγα’ η Γρηγορία Μεθενίτη καθήλωσε με την αλήθεια της στο μονόλογο μιας κακοποιημένης σεξουαλικά κόρης που εξελίχθηκε σε πόρνη. Η απόφοιτη του Ωδείου Αθηνών, έκανε το ντεμπούτο της στην επική μεταφορά των «Ορνίθων» του Νίκου Καραθάνου στην Επίδαυρο, συνέχισε ως συνεργάτιδα του Άρη Μπινιάρη – κοντά του την είδαμε επίσης να διακρίνεται στην περσινή «Φάρμα των ζώων» του Εθνικού – ενώ φέτος παίζει στα θαυμάσια «Φώτα της πόλης» στη σκηνή του Rex.

@Ελίνα Γιουνανλή

Ο/Η ηθοποιός – περφόμερ που καλείται να παίξει σε παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη επιβάλλεται να διαθέτει δαιμονισμένη σωματικότητα και υψηλού επιπέδου κωμικές ποιότητες. Και η Μαρία Μοσχούρη που μοιράστηκε τη σκηνή της Μικρής Επιδαύρου στην «Τουρνέ» με τον Λασκαρίδη (και τον Ευθύμιο Μοσχόπουλο) έδωσε ένα ρεσιτάλ δομημένης φαρσικής υστερίας στην εμπνευσμένη μετεπιθεώρηση που ετοίμασε ο πρώτος. Εν τω μεταξύ, είχε προηγηθεί – σε εντελώς άλλο mode – η ερμηνεία της Μοσχούρη ως Νίνα στον «Γλάρο» των C for Circus, αποκαλύπτοντας ένα άλλο ερμηνευτικό της πρόσωπο. Αυτή τη σεζόν, πρωταγωνιστεί στην «Οικογένεια Νώε» που ανεβαίνει στο θέατρο «Πόρτα» σε σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου.

@Γιώργος Καλφαμανώλης

Παρά τη μικρή θεατρική της εμπειρία – την είχαμε ξαναδεί στο «Τρίτο Στεφάνι» του Παλλάς υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη – η Ελευθερία Παγκάλου ξεχώρισε στο «Μοτέλ» του Βασίλη Μαυρογεωργίου. Και μάλιστα σε ένα, μικρότερης έκτασης, ρόλο. Η ευθύβολη, ανεπιτήδευτη φυσικότητα με την οποία υποδύθηκε μια ανήσυχη έφηβη μπλεγμένη σε ένα σκοτεινό έγκλημα στην ελληνική επαρχία την τοποθέτησε στα συν της παράστασης, η οποία συνεχίζεται και φέτος στο Θέατρο Τέχνης. Παιδί της Δραματικής Σχολής του θεάτρου και η ίδια εξάλλου, δοκιμάζει τα βήματα της και στην τηλεόραση, κάνοντας πέρασμα και από το «Έτερος Εγώ» του Σωτήρη Τσαφούλια.

@Χρήστος Συμεωνίδης

Σ’ ένα περιβάλλον τσιρκολάνικου υπερεαλισμού – όπως αποδόθηκε το έργο του Νικολάϊ Έρντμαν από τον Γιώργο Παπαγεωργίου στη σκηνή του Rex – ξεπετάχτηκαν και μικρότεροι ρόλοι που κούρδισαν απολαυστικά την παράσταση. Ο Κλέαρχος Παπαγεωργίου εξασφάλισε μια από αυτές στιγμές υποδυόμενος τον τυπολάτρη Ίγκορ Τιμοφίεβιτς. Δεν ήταν η πρώτη του ‘μεγάλη’ συμμετοχή. Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου, είχε την εμπειρία του «Άμλετ» της Κατερίνας Ευαγγελάτου στο «Αμφιθέατρο» ενώ τώρα ανεβαίνει στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά για τη μουσική εκδοχή των «Εύθυμων Κυράδων».

@Αναστασία Γιαννάκη

Η τηλεοπτική της φήμη είχε προηγηθεί της θεατρικής ως πρωταγωνίστρια στις τρεις σεζόν των «Άγριων μελισσών» του ΑΝΤ1 που καθόρισαν, κάπως, τη νέα εποχή της μυθοπλασίας στη μικρή οθόνη. Ωστόσο, η Μαρία Πετεβή δεν δίστασε να συνδράμει μια μικρή παραγωγή – το νεόκοπο έργο της Κατερίνας Μαυρογεώργη που πρωτοανέβηκε στο Skrow. Κι εκεί να δώσει την φορτισμένη απενοχοποιημένη, ερμηνεία μιας χαμένης ψυχής, στο πλευρό των επίσης απολαυστικών Κατερίνας Λάττα και Νικολίτσας Ντρίζη. Οι Λουόμενες συνεχίζοται με την ίδια επιτυχία, φέτος στη σκηνή του Tempus Verum. Εν τω μεταξύ, η Πετεβή έκανε επάξια το επιδαύριο ντεμπούτο της στο ρόλο της «Ιφιγένειας» σε σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη.

@Πάτροκλος Σκαφιδάς.

Μια ακόμα ‘ανακάλυψη’ του Θωμά Μοσχόπουλου μπορεί να θεωρηθεί και η περίπτωση του Φώτη Στρατηγού. Ο νεαρός απόφοιτος του Ωδείου Αθηνών (αλλά και του τμήματος Μηχανολόγων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας) πήρε το βάπτισμα στην εξαιρετικά απαιτητική συνθήκη που έθετε το έργο της Μαρτίνα Μάγιοκ «Πόσο κοστίζει να ζεις;». Στο ρόλο ενός πάμπλουτου κυνικού παραπληγικού έκανε εντυπωσιακά την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στο θέατρο, ως πρόσθετη αξία σε ένα θαυμάσιο team ερμηνειών (Βελέντζας, Καβάλη, Μακρή). Φέτος, συνεχίζει τη συνεργασία του με το «Πόρτα» πρωταγωνιστώντας στην «Pomona» του Άλιστερ ΜακΝτάουελ – κι εκεί με αξιώσεις.

@Πάτροκλος Σκαφιδάς.

Παρά τη μικρή εμπειρία της (λίγο τηλεόραση, λίγο σινεμά μικρού μήκους, ελάχιστο θέατρο) η Ναταλία Σουίφτ βρέθηκε με πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο του Τρέϊσι Λετς «Killer Joe» – που είχε και κινηματογραφικό παρελθόν. Εκεί ενσάρκωσε – στο πλευρό του «κακού» Γιάννη Στάνκογλου – το ρόλο ενός κοριτσιού που γίνεται αντικείμενο αγοραπωλησίας από την ίδια την περιθωριακή οικογένεια της. Ρόλο που απέδωσε ακροβατώντας ανάμεσα στην τρέλα και την παράνοια. Είναι απόφοιτη της δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών. Φέτος, πρωταγωνιστεί στο έργο του Γιάννη Τσίρου «Μάτια τέσσερα» σε σκηνοθεσία του Γιώργου Πυρπασόπουλου ενώ συμμετέχει και στο καστ της νέας σειράς του Βασίλη Κεκάτου «Milky Way».

@Ελίνα Γιουνανλή

Παρότι βρέθηκε στη σκιά του μεγάλου σκανδάλου με επίκεντρο τον πατέρα του Πέτρο,  ο Δημήτρης Φιλιππίδης στάθηκε επάξια στο κέντρο της πινακοθήκης ηθών του Αλεξάντρ Γκριμπογέντοφ στη «Συμφορά από το πολύ μυαλό». Υπό την καθοδήγηση του Στάθη Λιβαθινού, ερμήνευσε με μεγάλο ζήλο και σκηνική ενέργεια τον ρόλο του χαρισματικού Τσάτσκι – αν και δεν γλίτωσε από πομπώδη στραβοπατήματα λόγω απειρίας. Ήταν η πρώτη επαγγελματική του εμφάνιση στο θέατρο, καθώς μέχρι πέρυσι είχε εργαστεί μόνο ως μεταφραστής. Φέτος, συνεχίζει την συνεργασία του με τον Στάθη Λιβαθινό στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων, αυτή τη φορά στο «Berlin Alexanderplatz», βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Άλφρεντ Ντέμπλιν.

Μερικούς μήνες πριν γίνει ‘το πρόσωπο της ημέρας’ χάρη στην συμμετοχή του στο τηλεοπτικό «Maestro» και την διασκευή του εμβληματικού «Τυχερού αστεριού» του Κωνσταντίνου Βήτα, ο Ορέστης Χαλκιάς είχε κάνει μια αξιοσημείωτη εμφάνιση στο νεόκοπο έργο «Labor». Απόκτημα της σχολής πυροδότησης θεατρικής γραφής του Θεάτρου Πορεία, το εξπρεσιονιστικό έργο της Ανθής Τσιρούκη, τοποθέτησε τον Χαλκιά στο κέντρο μιας δυστοπίας, όπου υποδυόταν το θύμα ενός τροχαίου που περιέθαλπε ένα μυστήριο ζευγάρι. Ηθοποιός από κούνια, γιος των ηθοποιών Κώστα Χαλκιά και Όλγας Αλεξανδροπούλου, σπούδασε στη δραματική σχολή του ΚΘΒΕ, ενώ έκανε το αθηναϊκό του ντεμπούτο στην παράσταση «Ο χορός της φωτιάς» του Άρη Μπινιάρη μετά από οκτώ χρόνια παρουσίας στο ανσάμπλ του Κρατικού. Φέτος, θα συνεχίσει να στελεχώνει το «Πορεία» παίζοντας στις παραγωγές του «Δόξα κοινή» (σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου) και «Θάνατος στη Βενετία».