Δε Φαίναλ Θολούθιον, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Ρουμελιώτη στην Πειραματική Σκηνή Νέων Δημιουργών του Εθνικού
Η ανατρεπτική σκηνική σύνθεση «Δε Φαίναλ Θολούθιον», βασισμένη σε κείμενα των Κωστάκη Ανάν και Suyako, παρουσιάζεται, στην Πειραματική Σκηνή Νέων Δημιουργών του Εθνικού (Κτήριο REX), σε σκηνοθεσία Σωτήρη Ρουμελιώτη.
Αν υπήρχε ένα τηλεκοντρόλ που θα σου επέτρεπε να πατήσεις pause και να γυρίσεις πίσω τη ζωή σου με ένα rewind, τι θα έκανες διαφορετικά; Στην Πειραματική Σκηνή Νέων Δημιουργών του Εθνικού Θεάτρου, επτά ηθοποιοί συναντιούνται επί σκηνής για να δώσουν την τελεσίδικη απάντηση σε αυτό το πιεστικό ερώτημα, μέσα από την παράσταση «Δε Φαίναλ Θολούθιον», βασισμένη σε κείμενα των Κωστάκη Ανάν και Suyako.
Δε Φαίναλ Θολούθιον: Λίγα λόγια για την παράστασηΗ ανατρεπτική σκηνική σύνθεση που σκηνοθετεί ο Σωτήρης Ρουμελιώτης, δημιουργός με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μεταφορά μη θεατρικών έργων στη σκηνή, βασίζεται στα καυστικά και ιδιοσυγκρασιακά κείμενα των Κωστάκη Ανάν και Suyako. Δύο σύγχρονων συγγραφέων, παρατηρητών της νεοελληνικής πραγματικότητας και των αδιεξόδων της, που πίσω από το κυνικό χιούμορ τους, τη σουρεαλιστική υπερβολή αλλά και το βαθύ αυτοσαρκασμό, κρύβουν μια σπαραχτική τρυφερότητα για την ανθρώπινη ύπαρξη.
Επτά σύγχρονοι άνθρωποι σταματούν μπροστά από τις γραμμές του τρένου και επιχειρούν μια επείγουσα ενδοσκόπηση. Καθώς ο επικείμενος θάνατος κάνει ολόκληρη τη ζωή τους να περάσει μπροστά από τα μάτια τους σαν ταινία, εκείνοι καταφέρνουν, για πρώτη φορά, να κάνουν μια αποφασιστική παύση. Να επιστρέψουν πίσω στο παρελθόν τους. Να προσπεράσουν τα βαρετά σημεία και να σταματήσουν στα κομβικά. Τι πήγε λάθος; Πότε; Και γιατί;
Με όχημα τη συλλογική αφήγηση, ταξιδεύουμε στο παρελθόν με απροσδόκητα και διασκεδαστικά φλας-μπακ, εκτροχιαζόμαστε στις απότομες, όλο σαρκασμό καμπές της ζωής και γλιστράμε στα κακοτράχαλα, σκοτεινά σημεία των ματαιώσεων και των απομυθοποιήσεων. Άραγε αναλογιστήκαμε ποτέ τι πραγματικά αξίζει ή μοιάζουμε με ποντίκια που τρέχουν ξέφρενα πάνω στον τροχό, απλώς και μόνο γιατί και η ζωή τρέχει ανεξέλεγκτα;