“George”: Ακούσαμε το νέο έργο του Ευθύμη Φιλίππου και του Larry Gus

Γέννηση, θάνατος και ενδιάμεσα; Όλες οι μικρές και μεγαλύτερες λεπτομέρειες που διαμορφώνουν μια ζωή, μικρές στιγμές στις οποίες συχνά δεν δίνουμε σημασία στο αφήγημα που χτίζουμε για τους εαυτούς μας, φωτίζονται στον αποστασιοποιημένο, κινηματογραφικό τρόπο γραφής του Ευθύμη Φιλίππου, που στο νέο του ηχητικό έργο παρουσιάζει έναν χαρακτήρα, τον George, λίγο πριν χαθεί από αυτό τον κόσμο, γύρω στα 60.

Μια σκοτεινή, σουρεαλιστική ιστορία διάρκειας 40 λεπτών και 35 δευτερολέπτων, την οποία αφηγείται χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις και θεατρικότητα, ο βρετανός ηθοποιός Ben Whishaw (“Το Άρωμα”, “The Lobster”) για το βινύλιο που θα κυκλοφορήσει από την αμερικάνικη εταιρεία Four Four Records και το Ίδρυμα Ωνάση από τις 27 Ιανουαρίου 2023, ενώ την ίδια μέρα στην Κεντρική σκηνή της Στέγης θα παρουσιαστεί στα ελληνικά, με αφηγήτρια την Αγγελική Παπούλια.

Αναζητήστε το αν αγαπάτε την ιδιαίτερη γραφή του Ευθύμη Φιλίππου, τα audiobooks, τα spoken word albums και τα σκοτεινά, σουρεαλιστικά παραμύθια with a twist.

Για το “George”, ο Ευθύμης Φιλίππου συνεργάστηκε και πάλι με τον Παναγιώτη Μελίδη (Larry Gus), μετά τη σύμπραξή τους το 2019 για τον ελληνικό δίσκο του Larry Gus με τίτλο «Υποτακτικός». Αν έχετε μείνει στον ήχο με τον οποίο γνωρίσαμε τον Larry Gus πριν από 16 χρόνια περίπου και ο οποίος χαρακτήρισε το μεγαλύτερο μέρος της πορείας του, που κινούνταν σε ηλεκτρονικά μονοπάτια με ιδιαίτερη αγάπη στα samples και την ψυχεδελική pop, ετοιμαστείτε για κάτι τελείως διαφορετικό. Άλλωστε, από το 2019 είχε αρχίσει να εξερευνά διαφορετικά μουσικά είδη.

Σε αυτή την «ιστορία κατασκόπων» – όπως περιγράφει ο ίδιος ο Μελίδης το “George” – τα μουσικά ιντερλούδια που έχει γράψει κινούνται σε πιο κλασικές φόρμες. Μελωδίες εμπνευσμένες από κλασικές συνθέσεις, χωρίς τίποτε το περίπλοκο ή περιττό, εξισορροπώντας έτσι τις πιο δραματικές στιγμές του κειμένου. Στην ενορχήστρωση κυριαρχούν οι ήχοι εκκλησιαστικού οργάνου, ενώ συνυπάρχουν επίσης ακουστική κιθάρα, κρουστά αλλά και η πολυμελής Ανδρική Χορωδία της Κέρκυρας, τα χορωδιακά μέρη της οποίας είναι ίσως και τα πιο εμπνευσμένα, με ενδιαφέρουσες δυναμικές και εναλλαγές ύφους.

Ο αφηγητής του Ευθύμη Φιλίππου φαίνεται πως είναι παντογνώστης, αν και συχνά κλείνει το μάτι στην αβεβαιότητα, αφήνοντας υπόνοιες ότι τα πράγματα μπορεί να μην είναι και ακριβώς έτσι, καθώς εξιστορεί μια υπόθεση που συνέβη πριν από δυο χρόνια. Ένας άντρας γύρω στα 60 με το όνομα George, για τον οποίο μαθαίνουμε κάποιες λεπτομέρειες, όπως τα κιλά του, το γεύμα που έφαγε στο γραφείο «ένα μεσαίου μεγέθους ψάρι ψητό και βραστά λαχανικά», την οικογενειακή του κατάσταση, πληροφορείται σε μια ιατρική επίσκεψη ότι πρόκειται να πεθάνει σύντομα. Θα τον δολοφονήσουν. Αλλά ποια ακριβώς είναι αυτή η ασθένεια που τον ταλαιπωρεί; Ποιοι είναι οι 60 άντρες που μεσολαβούν για να τον σώσουν; Ποια η 28χρονη κοπέλα με τα «εκπληκτικά παπούτσια» και τα κόκκινα ακρυλικά νύχια, που επιθυμεί να τον θανατώσει;

Ερωτήματα στα οποία ο καθένας μας καλείται να δώσει τις δικές του απαντήσεις και ερμηνείες, μιας και σε αυτό το σουρεαλιστικό σύμπαν όλα φαίνεται να έχουν τον συμβολισμό τους. Δεν ακούμε καμία άλλη φωνή, πέρα από εκείνη του παντογνώστη αφηγητή. «Μονόλογο επιστημονικής φαντασίας με μουσικά ιντερλούδια» χαρακτηρίζει ο συγγραφέας Ευθύμης Φιλίππου το “George” και διευκρινίζει, στο σημείωμα της Στέγης: «Είναι ένα έργο για τη φύση, την αιτία και την αισθητική μιας κτηνώδους, θανατηφόρου νόσου».

Κρατήστε την αναφορά στην αισθητική, καθώς αυτή φαίνεται πως παίζει κεντρικό ρόλο στη γραφή του. Από τον τρόπο επιλογής της κάθε λέξης, μέχρι τις περιγραφές λεπτομερειών όπως το χρώμα των παπουτσιών και τις κάλτσες που φορούσε ο πατέρας του George, όλα συμβάλλουν στη δημιουργία μιας κινηματογραφικής αίσθησης, με απουσία συναισθήματος, χωρίς καμία ένταση, καμία υπερβολή, παρά τις συχνά δύσκολες καταστάσεις που περιγράφει. Σε αντίστοιχο ύφος κινείται και η αφήγηση του Ben Wishaw, με την καθαρή, ήρεμη φωνή του, που δεν καθοδηγεί το συναίσθημα.