Elenit: O αλλόκοτος θίασος του Ευριπίδη Λασκαρίδη επιστρέφει στη Στέγη

Μετά τον Καναδά και λίγο πριν ξεκινήσει τον τέταρτο κύκλο περιοδείας του, το “Elenit” του καταξιωμένου Έλληνα σκηνοθέτη και περφόρμερ, Ευριπίδη Λασκαρίδη, κάνει μια αποχαιρετιστήρια στάση στη Στέγη, εκεί όπου, τέσσερα χρόνια πριν, έδωσε την παγκόσμια πρεμιέρα του.

Μια πανύψηλη κυρία με ιδιαίτερη κώμη και ακόμη πιο ιδιαίτερη μύτη σηκώνει το τηλέφωνο, τραγουδάει μόνη της και συναναστρέφεται άλλα παράξενα όντα, μιλώντας τους σε μια ολόδική της γλώσσα. Πρόκειται για τον Ευριπίδη Λασκαρίδη αυτοπροσώπως, μεταμορφωμένο σε μια αξιολάτρευτη όσο και εξωφρενική περσόνα, η οποία μας καλωσορίζει σε ένα σύμπαν όπου συμβιώνουν, μεταξύ άλλων, δεινόσαυροι και ανεμογεννήτριες, ο Stephen Hawking και μια στοίβα από λαμαρίνες, το βάθρο ενός dj και η Νίκη της Σαμοθράκης.

Μια απόλυτα ιδιοσυγκρασιακή σκηνική γλώσσα διέπει το Elenit, το εξαίσια αστείο και απείρως γοητευτικό έργο του καταξιωμένου εντός και εκτός συνόρων Έλληνα καλλιτέχνη που παρουσιάζεται για δεύτερη φορά στη Στέγη από 16 έως 19 Φεβρουαρίου 2023.

Έχουν προηγηθεί σημαντικοί σταθμοί σε εξέχοντες πολιτιστικούς οργανισμούς και σπουδαία φεστιβάλ από το Βέλγιο ως την Ολλανδία, από τη Γαλλία έως τον Καναδά, από την Πορτογαλία έως την Ιταλία, με διθυραβικές κριτικές και soldout παραστάσεις.

@Julian Mommert

Οι διεθνείς κριτικές περιγράφουν το έργο του Ευριπίδη Λασκαρίδη ως «αναρχικό σωματικό θέατρο που θα μείνει για καιρό στη μνήμη» (Graham Watts, “Dance Tabs”), «μοναδικό στο είδος του που δεν μοιάζει με τίποτε άλλο» (Catherine Lalonde, “Le Devoir”) και τον ίδιο ως «έναν τεχνίτη στους χρόνους και στις ατμόσφαιρες, έναν δημιουργό ασυνήθιστων χαρακτήρων, ικανό να συνδέει το οικιακό με απηχήσεις του κοσμικού» (Clàudia Brufau, “Núvol”). Με τα έργα του να χαρακτηρίζονται «τραγικές κωμωδίες», ο Ευριπίδης Λασκαρίδης δεν κατηγοριοποιείται εύκολα. Κινείται με αιφνιδιαστικό τρόπο στα όρια του χάπενινγκ, του μπουρλέσκ και του σύγχρονου χορού, καλώντας το βλέμμα μας να σταθεί στο μεταμορφωτικό «εδώ και τώρα» της κάθε σκηνικής στιγμής που καθιστά το γνώριμο ανοίκειο και το παράλογο θαυμαστό.

Λίγο πριν τον τέταρτο κύκλο περιοδείας του στο εξωτερικό, το Elenit κάνει μια αποχαιρετιστήρια στάση στη Στέγη, εκεί όπου, τέσσερα χρόνια πριν, έδωσε την παγκόσμια πρεμιέρα του.

@Julian Mommert

Με το “Relic”, το 2015, ο Λασκαρίδης επιδίδεται σε έναν μοναχικό μαραθώνιο παράδοξων μεταμορφώσεων, που αφορούν το σώμα, το σκηνικό, τα φώτα αλλά και τον ήχο. Στους «Τιτάνες», οι συναντήσεις του με το γκροτέσκο πραγματώνονται μέσα από ένα απίθανο ντουέτο: δύο άφυλα πλάσματα σε έναν άχρονο τόπο παίζουν, γεννώντας συναισθήματα οικειότητας, τρυφερότητας αλλά και μιας απόκοσμης, θλιμμένης ομορφιάς, διατηρώντας τη μεταμόρφωση ως πυρήνα σε όλα τα μέσα.

Ο Απρίλιος του 2019 βρίσκει το “Relic” στον προγραμματισμό του φεστιβάλ “Democracy Is Coming” του Ιδρύματος Ωνάση στη Νέα Υόρκη. Η παράσταση παρουσιάστηκε ακόμα σε 30 διεθνή φεστιβάλ και θέατρα στην Ευρώπη και συνεχίζει να περιοδεύει ανά τον κόσμο.

Το φθινόπωρο του 2020, και ενώ ο σκηνοθέτης και περφόρμερ ετοιμαζόταν για τη διεθνή περιοδεία του “Elenit” με πρώτο σταθμό το Théâtre de la Ville του Παρισιού, το δεύτερο λόκνταουν μπλόκαρε τα πάντα. Όμως, ο κόσμος του “Elenit” δεν μπορούσε να περιμένει. Έτσι, γεννήθηκε το «Εδώ, παρά εδώ», μια ταινία μικρού μήκους που μας έβαζε από την πίσω πόρτα στη δημιουργική διαδικασία και κατέγραφε ελλειπτικά την προετοιμασία της ομάδας στη διάρκεια «ξανακοιτάγματος» του έργου. Το «Εδώ, παρά εδώ» ολοκληρώθηκε με τη δημιουργική σύμπραξη της Εύας Στεφανή και της κινηματογραφικής της ομάδας (Παύλος Κοσμίδης, Αιμιλία Μηλού, Φανή Μπήτου και Παναγιώτης Παπαφράγκου), ενώ προβλήθηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2021 από το Onassis Channel στο YouTube.