Τη συγκινητική ιστορία του Πολωνού ντράμερ Michal “Gier” Giercuszkiewicz παρουσιάζει σε διεθνή πρεμιέρα στο φετινό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ο Armand Urbaniak, μέσα από το ντοκιμαντέρ “30 Years of Excuses”, που ακολουθεί την καθημερινότητα του καλλιτέχνη, που ως το τέλος της ζωής του φιλοδοξούσε να συνθέσει και να ηχογραφήσει έναν δίσκο πρωτότυπης μουσικής.
Το ξεκίνημα της διαδρομήςΤρεις δεκαετίες πριν από τα γεγονότα που θα παρακολουθήσουμε στην οθόνη, ο ντράμερ δίνει στο κοινό, αλλά πρωτίστως στον εαυτό του, την υπόσχεση πως θα συνθέσει και θα ηχογραφήσει έναν δίσκο πρωτότυπης μουσικής -υπόσχεση, η οποία αποτελούσε το μεγαλύτερο όνειρο του μουσικού. Τη συγκεκριμένη ηχογράφηση, μάλιστα, φιλοδοξεί να πραγματοποιήσει στο πλωτό του σπίτι, το προσωπικό του ησυχαστήριο στα σύνορα Πολωνία-Ουκρανίας και Σλοβακίας, στην οροσειρά Μπιεσκάντι -ένα μέρος ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς.
3ο χρόνια αργότερα, ωστόσο, βρίσκεται ακόμα στο σημείο από το οποίο ξεκίνησε, εγκλωβισμένος σε ένα δημιουργικό τέλμα, χωρίς να έχει καταφέρει να ολοκληρώσει τη σύνθεσή του και να εκπληρώσει την υπόσχεσή του, πέφτοντας σε μία λούπα συνεχούς αυτο-αμφισβήτησης και επαναπροσδιορισμού των μουσικών ευρημάτων του. Από εκείνο το σημείο οι θεατές “πιάνουν” την ιστορία και ακολουθούν το δημιουργικό ταξίδι του Michal “Gier”, το οποίο ήδη πριν ξεκινήσει μας δημιουργεί πολύ έντονα το ερώτημα: θα καταφέρει να ολοκληρωθεί και να πραγματοποιήσει ο ντράμερ το χρόνιο όνειρό του;
Στο ντοκιμαντέρ παρακολουθούμε την καθημερινότητα του Michal “Gier” στο πλωτό του σπίτι το οποίο προαναφέρθηκε. Όλη η καλλιτεχνική του αναζήτηση και η δημιουργική διεργασία που συντελείται μέσα στο μυαλό του καλλιτέχνη συνοδεύεται οπτικά από τα μαγευτικά τοπία της οροσειράς Μπιεσκάντι. Ομιχλώδεις εκτάσεις, χιονισμένα δάση, πεσμένα φύλλα και γυμνά κλαδιά “ντύνουν” την καλλιτεχνική διαδρομή του ντράμερ και τον συνοδεύουν στο ταξίδι του προς τη δημιουργία της “απόλυτης” σύνθεσής του, αλληλοεπιδρώντας μαζί του.
Ταυτόχρονα, μέσα από την εναλλαγή των εποχών και των τοπίων δίνεται ξεκάθαρα η έννοια του χρόνου, που “στοιχειώνει” τον καλλιτέχνη. Η απόλυτη ηρεμία της φύσης -σε συνάρτηση με την ηρεμία της προσωπικότητας και της υπόστασης του Michal “Gier”, όπως παρουσιάζεται στο ντοκιμαντέρ- διατρέχονται από μία συνεχή αλλαγή και μία διαρκή εμφάνιση σημαδιών που μαρτυρούν το πέρασμα του χρόνου, τόσο στον καλλιτέχνη, όσο και στη φύση. Η φαινομενική στασιμότητα της καθημερινότητας “σπάει” από τα χρώματα των τοπίων που αλλάζουν, αλλά και από τα διάφορα flashbacks στη ζωή του ντράμερ από την πρότερη καλλιτεχνική του πορεία, που μαρτυρούν όλα όσα έχουν αλλάξει στον ίδιο και τη ζωή του.
Όλη η διάρκεια του ντοκιμαντέρ διατρέχεται από αυτή την έννοια του περάσματος του χρόνου και των αλλαγών που φέρνει μαζί της, τονίζοντας ακόμη περισσότερο την καλλιτεχνική στασιμότητα του Michal και το δημιουργικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται τα τελευταία 30 χρόνια.
Η παρουσία και ο ρόλος του ήχουΤο καλλιτεχνικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται ο πρωταγωνιστής, βέβαια, δεν συνεπάγεται και δημιουργική αδράνεια. Ο ίδιος πειραματίζεται αρκετά με τους ήχους γύρω του και αναζητάει διαρκώς τη δημιουργία νέων συνθέσεων.
Βάσει της θεματολογίας του ντοκιμαντέρ, επόμενο είναι, ο ήχος να έχει μία αρκετά έντονη παρουσία κατά τη διάρκεια της εξέλιξης των γεγονότων. Αυτό το οποίο, όμως, είναι αξιοθαύμαστο στο 30 Years of Excuses είναι η συνεχής, αλλά ταυτόχρονα διακριτική παρουσία του ήχου ως αναπόσπαστου μέρους της καθημερινότητας του ντράμερ -αλλά και πιο καθολικά, ως αναπόσπαστου μέρους της καθημερινότητας. Οι ήχοι είναι εκεί για να μας πουν τη δική τους ιστορία: ήχοι της φύσης, του σπιτιού, ήχοι με τους οποίους ο Michal πειραματίζεται. Κάθε άκουσμα έχει τη δική του οντότητα και τον δικό του λόγο ύπαρξης. Όλων των ειδών οι ήχοι δημιουργούν μία συνθήκη η οποία συμπορεύεται με την οπτική και συντελούν στο τελικό αποτέλεσμα.
Αυτό το περιβάλλον που δημιουργείται ηχητικά “αγκαλιάζει” τη ζωή του Michal και μας εντάσσει σε ένα πλαίσιο, το οποίο μοιάζει να έχει τεθεί από τον ίδιο τον ντράμερ, σαν οπτική γωνία από την οποία αντιλαμβάνεται εκείνος τον κόσμο που τον περιβάλλει.
Σαν συνολικό αποτέλεσμα το 30 Years of Excuses μας αφήνει με μία γλυκόπικρη γεύση. Όλες οι -συνυφασμένες με την ανθρώπινη υπόσταση- υπαρξιακές ανησυχίες, για το πέρασμα του χρόνου, την αποτυχία, τη μοναξιά, την παρακμή εγείρονται μέσα από μία ιστορία, της οποίας η κατάληξη μας αφήνει με ένα σκεπτικό χαμόγελο.
Η δουλειά του Armand Urbaniak σίγουρα κινητοποιεί σκέψεις και συναισθήματα πολύ ανθρώπινα, μέσα από μία προσωπική ιστορία, δημιουργώντας ενός είδους ταύτιση προς τον κεντρικό της χαρακτήρα -η οποία κατ’ επέκταση οδηγεί και στην υποσυνείδητη συμπάθειά του από το κοινό. Η ιστορία που πραγματεύεται εδώ ο δημιουργός μπορεί να αναχθεί σε καθολική και να παγκόσμια, καθώς είναι ιδιαίτερα ανθρώπινη, προσεγγίζοντας μία πολύ προσωπική πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης, η οποία είναι οι στόχοι και τα όνειρα, καθώς και το κυνήγι τους.
Ατμοσφαιρικό, συναισθηματικό και βαθιά ελπιδοφόρο, το 30 Years of Excuses σίγουρα θα συζητηθεί στο φετινό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Μια ήρεμη δύναμη ανάμεσα στις συμμετοχές που μας ταξιδεύει στα βουνά της Πολωνίας μέσα από ήχους και εικόνες, ακολουθώντας το κυνήγι του ονείρου του Michal “Gier”, που ίσως αποτελεί και την τελευταία του ευκαιρία για να πετύχει τη μεγαλύτερη φιλοδοξία του.