Η εξαφάνιση του προέδρου
Η γαλλική κωμωδία του του Ζαν-Μαρκ Περφίτ κάνει πρεμιέρα σήμερα στις αίθουσες.
1920. Ενάντια σε κάθε πιθανότητα, ο Πολ Ντεσανέλ, ένας ιδεαλιστής άγνωστος στο ευρύ κοινο, εκλέγεται Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Τα πρώτα του βήματα στην εξουσία είναι εντυπωσιακά, κάνοντας μερικές τολμηρές προτάσεις: κατάργηση της θανατικής ποινής, δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες! Όμως, ο κυνισμός του πολιτικού κόσμου, τα θεσμικά παιχνίδια και η αγριότητα των ΜΜΕ βρίσκονται απέναντί του. Ένα βράδυ, πέφτει από το τρένο και εξαφανίζεται… Όλος ο κόσμος αναρωτιέται: Τι απέγινε ο Γάλλος Πρόεδρος;
Λίγα λόγια για την παραγωγή της ταινίαςΗ ταινία προέκυψε από το πάθος του Ζαν Μαρκ Περεφίτ για την ιστορία της Γαλλίας και της «σχέσης» που ανέπτυξε με τον Πολ Ντεσανέλ από μικρός χάρη στις αφηγήσεις των γονιών του. Ο Περεφίτ γοητεύτηκε από την ευκαιρία να πλησιάσει αυτή τη σχετικά άγνωστη προσωπικότητα της γαλλικής πολιτικής, οι ριζοσπαστικές ιδέες της οποίας έμειναν στη σκιά της πολιτικά στιβαρής προσωπικότητας του Κλεμανσώ. Ο Περεφότ αγόρασε όλες τις ομιλίες του Ντεσανέλ, που συνολικά αγγίζουν σχεδόν τις έξι χιλιάδες σελίδες, ανακαλύπτοντας έναν οραματιστή που έγραφε ομιλίες λες και επρόκειτο για βιβλία και ποιήματα. Είχε σπουδαίες ιδέες αποτυπωμένες με μοναδικό τρόπο. Μάλιστα, κάποια στιγμή είχε την ιδέα να ηχογραφεί τις ομιλίες του, αποδεικνύοντας πόσο μπροστά ήταν από την εποχή του.
Ο Πολ Ντεσανέλ ήταν ένας εξαιρετικά προοδευτικός πολιτικός. Μερικές από τις μεταρρυθμίσεις που ήθελε να εφαρμόσει, όπως το δικαίωμα των γυναικών στη ψήφο ή η κατάργηση της θανατικής ποινής, θα εφαρμόζονταν μερικές δεκαετίες αργότερα. Ωστόσο, σε μια ομιλία που δεν κατάφερε να δώσει ποτέ, εξέφραζε το όραμά του για καθολικό βασικό μισθό και κάθε είδους κοινωνική παροχή. Στόχευε στην αποκέντρωση του αντιπροσωπευτικού συστήματος και προέβλεψε τις κρίσεις του 20ού αιώνα. Ταξίδεψε και σπούδασε σε πέντε ηπείρους, γνωρίζοντας πέντε γλώσσες. Αλλά ήταν ανίκανος να κυβερνήσει, αφού επρόκειτο για ένα τρομερά αγνό άτομο, αδύνατο να σχηματίσει συμμαχίες. Η εμμονή του να μην ανήκει σε κανένα κόμμα τον μετέτρεψαν στον περίγελο της πολιτικής σκηνής, ενώ θεωρούνταν και μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, εξαιτίας της συμμετοχή τους σε διαφημιστικά σοκολάτας, κάτι ανεπίτρεπτο για πολιτικούς της εποχής.
Οι παραγωγοί προσέλαβαν τον σεναριογράφο Μαρκ Συρίγας, ο οποίος κατάφερε μέσα σε μόλις δεκαπέντε μέρες να συμπυκνώσει όλη αυτή την τεράστια ποσότητα πληροφορίας που είχε συλλέξει ο Περεφίτ και να παραδώσει μια σύνοψη, στην οποία η τελική ταινία παρέμεινε ιδιαίτερα πιστή, παρότι γράφτηκαν δεκαεφτά εκδοχές του σεναρίου! Η συμβολή του Συρίγας ήταν καθοριστική, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να διατηρήσει τις σωστές ισορροπίες ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα.
Αξίζει να σημειωθεί πως μεγάλο μέρος των διαλόγων χρησιμοποιήθηκε αυτούσιο από το αρχειακό υλικό. Μάλιστα, η πολιτική σύγκρουση των δύο αντρών αποδόθηκε ως μια σύγκρουση ανάμεσα σε διαφορετικούς τρόπους ομιλίας. Τα υπέροχα κείμενα που έγραφε ο Ντεσανέλ ενάντια στη λιτή γλώσσα του Κλεμενσώ, ο οποίος γνώριζε πότε να χρησιμοποιήσει την κατάλληλη λέξη για να πληγώσει τον αντίπαλό του.