Άννα Φρανκ: 10+1 φορές που τα λόγια της μας ενέπνευσαν

Στις 12 Μαρτίου του 1945, η Άννα Φρανκ, ένα από τα πιο γνωστά θύματα του Ολοκαυτώματος, χάνει τη ζωή της υποκύπτοντας στις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν στην άδικη φυλακή της, το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν.

Γεννημένη στην Φρανκφούρτη τον Ιούνιο του 1929, η Άννα Φρανκ κατάφερε να ζήσει μόλις 10 ξέγνοιαστα χρόνια μακριά από το φυλετικό μίσος που είχε στη ψυχή του ο Αδόλφος Χίτλερ και το οποίο εξαπόλυε όλο και πιο έντονα όσο περνούσαν τα χρόνια, μέχρι τελικά τον Σεπτέμβριο του 1939 να εισβάλει στην Πολωνία, ξεκινώντας μαζί με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και έναν χωρίς προηγούμενο διωγμό κατά των Εβραίων.

Μέχρι τότε, η οικογένεια της Άννα Φρανκ είχε μετακομίσει και ζούσε μόνιμα στο Άμστερνταμ, με τον πατέρα της Ότο, να ξεκινά μία επιχείρηση πηκτίνης και μπαχαρικών. Για αρκετά χρόνια όλα κυλούσαν ομαλά, η επιχείρηση άρχιζε να ανθίζει και η Άννα με την αδερφή της Μαργκότ να εγκλιματίζονται στη νέα τους πραγματικότητα, κάνοντας νέους φίλους και μαθαίνοντας την ολλανδική γλώσσα.

Όσο ο Πόλεμος συνεχιζόταν όμως, τόσο εντείνονταν και ο φόβος των Εβραίων παγκοσμίως. Δυστυχώς, οι Ναζιστικές δυνάμεις δεν άργησαν να εισβάλουν και στην Ολλανδία, τον Μάιο του 1940. Πέντε μέρες αργότερα, ο ολλανδικός στρατός παραδόθηκε και ο εβραϊκός πληθυσμός της χώρας άρχισε να ζει σαν κυνηγημένος.

Το δώρο της Άννας Φρανκ για τα δέκατα τρίτα γενέθλιά της ήταν ένα ημερολόγιο, το πιο γνωστό πλέον ημερολόγιο παγκοσμίως. Λίγες μέρες αργότερα, οι σελίδες αυτού του ημερολογίου θα γέμιζαν με εικόνες σκληρές και μία ιστορία μίσους και απανθρωπιάς, που όμως η συγγραφέας της επέλεγε πάντα να μεταφέρει με αισιοδοξία.

Η Άννα Φρανκ και η οικογένειά της, αντιμετωπίζοντας την απειλή της φυλάκισης σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, επέλεξαν τον Ιούλιο του 1942 να κρυφτούν στην αποθήκη της επιχείρησής τους. Εκεί, η Άννα είχε για συντροφιά και παρηγοριά το «Ημερολόγιο» αυτό, στο οποίο εμπιστευόταν όλες τις σκέψεις της, χαρίζοντας τες και σε όλους εμάς, τους μετέπειτα αναγνώστες, χωρίς βέβαια να το γνωρίζει τότε.

Δύο χρόνια κατάφεραν να ξεφύγουν από το μίσος που τους κυνηγούσε. Τον Αύγουστο του 1944 όμως, η Γκεστάπο τους βρήκε και τους μετέφερε στο Άουσβιτς, με το μέλλον τους να διαγράφεται αβέβαιο. Λίγους μήνες αργότερα, η Άννα και η αδερφή της θα έπρεπε να αποχαιρετήσουν τους γονείς τους και να μεταφερθούν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν–Μπέλσεν. Η μητέρα τους Εντίτ πέθανε λίγο αργότερα, ενώ ο πατέρας τους Ότο ήταν ένας από τους λίγους επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος.

Οι συνθήκες διαβίωσης στο στρατόπεδο Μπέργκεν-Μπέλσεν ήταν άθλιες και ο τύφος δεν άργησε να φωλιάσει ανάμεσα στα εξαθλιωμένα πλέον θύματα του φυλετικού μίσους που είχε ξεσπάσει. Δύο από τα θύματα αυτής της αρρώστιας ήταν και η Άννα Φρανκ με τη Μαργκότ, οι οποίες άφησαν την τελευταία τους πνοή τον Μάρτιο του 1945, με λίγες μέρες διαφορά.

Το «Ημερολογιο» της Άννα Φρανκ θεωρείται σήμερα ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία παγκοσμίως και οι σελίδες του καταφέρνουν να κρατήσουν ζωντανή τη ζοφερή ιστορία μίας απάνθρωπης εποχής, με σκοπό αυτή να μην επαναληφθεί ξανά. Η ίδια η Άννα, μέσα από αυτές τις σελίδες χάρισε στους αναγνώστες 11 φράσεις μοναδικής σημασίας, που μας εμπνέουν μέχρι και σήμερα.

«Ακόμα και μετά από ότι έγινε, πιστεύω πως κατά βάθος όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί»

«Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να σου πουν να σωπάσεις, αλλά δεν μπορούν να σε εμποδίσουν να έχεις γνώμη»

«Το ευγενικό πνεύμα είναι ένα από τα πιο ισχυρά όπλα»

«Δεν σκέφτομαι όλη αυτήν τη δυστυχία, αλλά την ομορφιά που ακόμα μένει»

Όπου υπάρχει ελπίδα υπάρχει και ζωή

«Κανένας δεν έγινε ποτέ φτωχός δίνοντας»

«Αυτοί που έχουν θάρρος και πίστη δεν θα πάνε ποτέ χαμένοι»

«Όποιος είναι ευτυχισμένος θα κάνει και άλλους ευτυχισμένους»

«Πόσο υπέροχο είναι που κανένας δεν χρειάζεται να περιμένει ούτε μία στιγμή πριν αρχίσει να βελτιώνει τον κόσμο»

«Όπου υπάρχει ελπίδα υπάρχει και ζωή»

«Οι γονείς μπορούν μόνο να δώσουν καλές συμβουλές και να δείξουν τον σωστό δρόμο, αλλά η τελική διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός ανθρώπου βρίσκεται στα δικά του χέρια»

«Ακόμα και ένα μόνο κερί μπορεί να αψηφήσει και να οριοθετήσει το σκοτάδι»