Η Απολογία του βασιλιά Λεοπόλδου Β’ ( πρωτότυπος τίτλος: Ο μονόλογος του Βασιλιά Λεοπόλδου Β΄) είναι ένα σπάνιο έργο, που γράφτηκε από τον Μαρκ Τουαίην το 1905. Σπάνιο, διότι επί σειρά ετών δεν είχε συμπεριληφθεί καν στα άπαντά του. Σπάνιο, επειδή μέχρι και σήμερα ο τα αντίτυπα που υπάρχουν είναι λιγοστά, όπως και οι επανεκδόσεις του, λόγω της πολεμικής που δέχθηκε, για ευνόητους λόγους, από τους βασιλικούς κύκλους του Βελγίου και όχι μόνο.
Το έργο αποτελεί μια εξιστόρηση των γεγονότων του «εγκλήματος του Κονγκό», που την ίδια χρονική περίοδο συγκλόνισε όχι μόνο τον Μαρκ Τουαίην, αλλά και συγγραφείς όπως ο Άρθουρ Κόναν Ντόυλ και ο Τζόζεφ Κόνραντ, καθώς και πλήθος δημοσιογράφων, πνευματικών ανθρώπων, φωτογράφων και ιεραποστόλων της εποχής.
Βασισμένο σε πραγματικά ιστορικά ντοκουμέντα και δημοσιεύματα, τα οποία ο Τουαίην τα συμπεριλαμβάνει αυτούσια στο κείμενό του. Με καυστική σάτιρα, οργή και πάθος κατά της ιστορικής αδικίας που εξελισσόταν για περισσότερο από δύο δεκαετίες στην απέραντη χώρα, περιγράφονται οι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης αλλά και εξόντωσης των κατοίκων στο «ελεύθερο κράτος του Κονγκό» με ευθύνη του βασιλιά Λεοπόλδου Β’ του Βελγίου, του οποίου η χώρα υπήρξε προσωπική ιδιοκτησία.
Τα βασανιστήρια, οι βιασμοί, οι ακρωτηριασμοί, οι θανατώσεις, οι κανιβαλισμοί στο όνομα του κέρδους από την ανερχόμενη αγορά του καουτσούκ, του ελεφαντόδοντου και των άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών, μείωσαν τον πληθυσμό μέσα σε ελάχιστα χρόνια κατά δέκα εκατομμύρια τουλάχιστον. Το απολυταρχικό σύστημα που εφάρμοσε αδίστακτα και μεθοδικά ο ελέω Θεού Βασιλιάς Λεοπόλδος Β΄ καθιστά το κείμενο επίκαιρο και διαχρονικό. Το κίνημα Black Lives Matter, στις διαδηλώσεις του, δεν είναι τυχαίο ότι γέμισε όλα τα αγάλματα του Λεοπόλδου στο Βέλγιο με κόκκινη μπογιά, καθώς μέχρι και πρόσφατα δεν είχε αποκατασταθεί επίσημα η ιστορική αλήθεια για τις θηριωδίες του εν λόγω αδίστακτου μονάρχη.
Η κεντρική ιδέα της παράστασης, πέρα από την ανάδειξη και τις αναφορές ενός στυγερού και άπληστου τυράννου εις βάρος ανίδεων και αγνών πληθυσμών, βασίζεται στο κατά πόσο οι εκάστοτε εξουσίες έχουν χρησιμοποιήσει διαχρονικά την Τέχνη, με στόχο την χειραγώγηση των μαζών, την εδραίωση και την υστεροφημία τους. Πραγματικά, ένα μεγάλο μέρος αυτού του παράνομα αποκτημένου πλούτου διατέθηκε από τον Λεοπόλδο Β’ στην ανάθεση μεγαλοπρεπών και μνημειακών έργων τέχνης, που ανέδειξαν το μικρό Βέλγιο σε πολιτιστικό κέντρο της Ευρώπης της εποχής των αρχών του 20ού αιώνα.
Το πρωτότυπο αυτό κείμενο ανεβαίνει επί σκηνής για πρώτη φορά στη χώρα μας σε σκηνοθεσία Άννας Σωτρίνη και τον Θεοδόση Πελεγρίνη στην δραματουργική επεξεργασία και τον κεντρικό ρόλο . Η παράσταση θα αποτελεί μεικτή σύνθεση video art, φωνών, πρωτότυπης μουσικής σύνθεσης, με κυρίαρχη την παρουσία του ρόλου του Λεοπόλδου Β’.
*Η παράσταση είναι κατάλληλη για θεατές άνω των 18 ετών.
